Замра ибн Рабиъа айтади:
– Биз ҳижрий 150-йилда Авзоъий билан бирга ҳаж қилдик.
Мен ҳеч қачон унинг чўзилиб ѐтганини кўрмадим. У кечаси ҳам,
кундузи ҳам намоз ўқирди. Агар қовоқлари юмилиб кетса, эгарга
суянарди. «Буюк инсонлар ҳаѐти», 7-жузъ, 119-бет.
* Имом Авзоъий бутун тунни намоз, Қуръон тиловати билан
ва охиратни эслаганча йиғлаб ўтказардилар. Онаси у кишининг
ѐнларига кириб, намоз ўқиган жойларини қидириб топарди. У
киши намоз ўқиган ер ҳар доим туни билан тўккан кўз
ѐшларидан ҳўл бўлиб кетарди.
«Буюк инсонлар ҳаѐти», 7-жузъ, 120-бет.
* Ибн Журайж ривоят қилади:
Мен ўн саккиз йил Ато ѐнида юрдим. У кексайиб кучдан
қолган пайтларида ҳам намозга турадиган бўлса қилт
этмасдан "Бақара" сурасидан икки юз оят ўқирди.
«Буюк инсонлар ҳаѐти», 5-жузъ, 87-бет.
* Нусайр ибн Заълук айтади:
– Рабиъ ибн Хайсам йиғлайвериб соқолларини ҳўл қилиб
юборарди ва "Шундай одамларни ҳам кўрдикки, уларнинг ѐнида
биз ўзимизни бир ўғридек ҳис қилардик", – деб айтарди.
Имом Аҳмад, “Зуҳд” китоби, 448-449-бетлар.
15. Ўзининг қобилият ва имкониятларига мос
келмайдиган ишларга киришиб кетиш
Баъзи инсон ўзига муносиб келмайдиган амалга машғул бўлади,
натижада муваффақиятсизликка учрайди ва ноумид бўлганича бу
амални ташлаб қўяди. Соҳасини ўзгартириб, ишини давом эттириш
ҳақида ўйламайди.
Али ибн Аби Толиб айтадилар:
«Ҳар бир одамнинг қадри-
Do'stlaringiz bilan baham: 
