лаззатларини жам қилдилар. Чунки инсон дунѐ талабида юрган
пайтида Аллоҳдан тақво қилган ҳолда бўлиши, қалб роҳати ва
бадан соғлигини йўқотмаслиги, дунѐга ҳирс қўйишдан сақланиши,
ўз жонини ҳаддан ташқари қийнаб, заҳматга қўйишдан, ўзини
ўтга-чўққа уришдан тия олиши осон эмас. Бунга фақат Росулуллоҳ
алайҳис-салом айтганларидек, «Ризқ талабида чиройли ҳаракат
қилиш» билангина эришилади. Кимки Аллоҳдан тақво қилса,
охират лаззати ва неъматларини қўлга киритади. Кимки, ризқ
талабида чиройли ҳаракат қилса, дунѐни деб азобу уқубатларга
дучор бўлишдан қутилади. «Ал-фавоид», 43-бет.
Дунж дермиш: кимки менга қулоқ солса,
Унга айтар сирларим бор, агар олса.
Неча-неча дунжсига берилганни,
Даврим келди, деб фзича керилганни,
Алдаб-сулдаб, тубсиз жарга йиқдим мано
Олиб бориб қаро гфрга тиқдим мано.
Бойликларни тахладилар саржин-саржин
Мен айладим цаммасини парчин-парчин!
* Имом Молик дедилар:
“Дунѐ ғами учун қанчалик қайғурсанг,
қалбингдан ўшанча миқдорда охират ғами чиқиб кетади.
Охиратинг учун қанчалик қайғурсанг, қалбинг шунча миқдорда
дунѐ ғамидан фориғ бўлади”. Имом Аҳмад, “Зуҳд” китоби.
3. Касб-кори билан, эгаллаб турган мансаб-
вазифалари билан машғул бўлиб,
хайрли ишларга вақт ажратмаслик
Бундайларнинг кўпчилиги "қилаѐтган ишим ҳам яхшилик-ку",
деган фикр билан ўзларини овутадилар.
Амри маъруф, наҳи мункар
ишига бирор ҳисса қўшмайдилар.
Тўғри, мансаб ҳам даъват воситаларидан бири бўлиб
хизмат
қилиши мумкин. Бироқ, мансабдор шахс шу мақсадни
амалга
ошириш учун ҳаракат қилиши керак. Суфѐн ибн Уяйна айтадилар:
Do'stlaringiz bilan baham: 
