Китоблар тўпланмаси

– Булар тоат-ибодатдан малолланиб, ўзлари учун енгил 
бўлган қуруқ гапга ўтиб олибдилар. Тақволари сусайиб, 
оғизларига зўр беришибди. 
* Авзоъий дедилар: 
– Мўмин киши кам гапириб, кўп амал қилади.
Мунофиқ эса кўп гапириб, кам амал қилади.
«Буюк инсонлар ҳаѐти», 7-жузъ, 125-бет. 

---

Ўзгалардаги яхши сифатларни яшириб, ѐмон томонларни эса 
кўпиртириб юрадиган кимсаларни уламолар инсонийликнинг 
душманлари, деб атаганлар.
* Ибн Занжи Бағдодий айтади: 

Халқ ичра кезарлар кирлар қидириб, 
Жами жмонликни йиғиб, сидириб. 
Айбингни билсалар, жярлар фақат, 
Хислатинг кфмарлар, қилолмай тоқат. 
Нуқсонинг топсалар, сайраб, чфқирлар, 
Тополмай қолсалар, жлғон тфқирлар. 
«Оқиллар гулшани», 178-бет. 
* Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳу дейдилар: 
– Бировларнинг кўзидаги кичкина чўпни илғайсизлар-у, ўз 
кўзингизда турган каттакон тўнкани кўрмайсизлар.
* Шоир айтади: 
Ўзингнинг айбингга узр топасан, 
Айбдорни кфрсанг, дарцол қопасан. 
7. «Фақат мен эканми, ана фалончилар 
ҳам юрибди-ку!» 
Баъзи бировлар Аллоҳ йўлида ҳаракат қилмай юрган ѐлғиз ўзи 
эмаслигини кўриб: "Мана, бир ўзим эмасман-ку", деб ўзларича 
баҳона топган бўлишади ва жим ўтирган таниқли шахсларни мисол 
қилиб келтиришади. Бундай биродар эртага қабрда фақат ўзи ѐлғиз 
ѐтишини, Қиѐматда ҳам ўзи алоҳида тирилишини ва Аллоҳ 
ҳузурида ѐлғиз туришини ѐддан чиқармаслиги керак. Ҳозир бизга 
баҳона бўлаѐтган важлар у даҳшатли мақомларда ҳаргиз 
жонимизга оро кирмайди. 

 

 

 

 
