М. Т. Миракмалов халқ табиий географик терминлари тошкент-2009

қироғу – қиров, ёғиннинг бир тури, яна саркин деб ҳам аталади; қиран –
қиров, ёғиннинг бир тури, яна саркин деб ҳам аталади; қиран – қирғоқ (2); 
қиш – қиш (1,2); коба – чуқурлик; кол – кўл (1), “Девон”да кўл – ҳовуз, 
денгиз маъносида ишлатилган; куз – қуёш нури тушмайдиган томон, 
ёнбағир, терскай (1), “Девон” ва “Қутадғу билиг”да ҳам шундай; қуйи –
қудуқ (2), Маҳмуд Кошғарийда чат – қудуқ, яна кузуғ шакли ҳам бор. Абу 
Ҳаён асарларида қуйу ҳам қудуқ, ҳам чуқур маъноларида ишлатилган; қум –
қум (2); кўрак – қирғоқ, қурғоқчилик (1), Ж.Туркийда йуброқ; миназ –
булоқ (1), Ж.Туркийда бинар деб ишлатилган; озан – водий (1); ор – ўр, ўра, 
чуқур (1), Маҳмуд Кошғарийда ўй ишлатилган, ўйдим – чуқур; орман –
ўрмон (1); ўзан – ўзан (1,2); Сай – сой (1,2); сапқун – ёмғир томчилари; 
сирт–тепа(1,2), Ж.Туркийда туба шакли ҳам учрайди, М.Кошғарийда тупу, 
кичикроқ тепаликлар сирт дейилган; совуқ – совуқ (1,2); тағ – тоғ(2); таниз
– денгиз (1), Маҳмуд Кошғарийда тениз; тебиз – шўрхок, шўр ер (1), Маҳмуд 
Кошғарийда шўр ер чалпанг ер дейилган; типи – қор бўрони (1), Маҳмуд 
Кошғарийда тупи; топрақ - тупроқ (1,2); толи – дўл, жала (1), Маҳмуд 
Кошғарийда ҳам шундай; туман – туман (1,2), ёғин тури; тумлу – совуқ (1); 
улақ - ҳовуз, булоқ (1); чалқин – ёмғирли кун (1,2), салқин; чарлоқ - ариқча, 
анҳорча (2), Абу Ҳайёнда чирлақ – ариқча, Маҳмуд Кошғарийда кичик 
кэjган – кичик анҳор; чила – томчилаб, майдалаб, севалаб ёғадиган ёмғир 
(1), Ж.Туркий чиса – майдалаб ёғадиган ёмғир, Маҳмуд Кошғарийда эркин 

---

20