Манги булаклар doc

ЖАНЫМ МЕНИҢ ЖАБЫРҚАП ТУР... 
Жаным мениң жабырқап тур. Кел-кел, сазенде!
Алтын арфа - минекей сазың. 
Бармақларың шарқанаға тийген гезинде,
Оятсын да бейиш ҳаўазың. 
Жазмышымнан саўа қалған үмит бар болса,
Көкирегимде оянып бақсын.
Көзлеримде кеўип қалған тамшылар болса,
Жибисин де, сорғалап аксын. 
Не шертсең шерт. Тек те шадлы нама болмасын,
Даңқымдай ол жалықтырды, жубата алмайды.
Мына бар ғой, бир егилип жылап алмасам,
Көкирегимди қақ айырып кетежақ қайғы. 
Кеўлим көптен азап шегип, ҳəсиретке толып,
Жетисип тур ҳалларға бундай.
Енди қəўипли! Шилпилдеп тур төгилмек болып,
Заққым толы əжел жамындай. 
ТУҢҒЫШ ПОСА 
Китабый ышқының жалған сөэлери
Маған дəркар емес, айтсам ырасым.
Бер маған ярымның шаҳла көзлерин,
Ийбели жаслықтың туңғыш посасын! 
Келҳа, шайыр, - жасыл тəбият жыршысы,
Дəртли кеўлим йошсын дəрьядай тасып.
Тас булақтай ийер шайырдың йошы,
Татса туңғыш муҳаббаттың посасын. 
Ҳөнер пийри Фебдиң бəддиўасына
Жолығарман деп қорқып қатпасын басың.
Шығыўың муң емес йош Парнасына,
Татсаң туңғыш муҳаббаттың посасын. 
Не дəркар ҳөнердиң жансыз сүўрети!
Шалқы, жуўҳа дүнья, ҳəддиңнен асып.
Йошлы сезимлердиң келер нəўбети,
Еситилсе ышқының туңғыш посасы. 
Аўлақ суў бойында ийирип малын,
Зарығар падашы қыз жайып шашын.
Бул қыялый сүўрет гөззалдур бəлким,
Маған қымбат ярдың туңғыш посасы. 
Ким айтты дүньядан өт деп еңиреп,
Ата-бабалардың тилеп гүнасын?
Сол жер жəннеттиң бир мүйеши демек,

---

28
Қайда алсаң ярдың туңғыш посасин. 
Суўытар канымды залым ғаррылық,
Сонда қайта липлеп кеўил кəсасы,
Ядымда бир гөззал ғəзийне болып,
Турар муҳаббаттың туңғыш посасы. 
ЛОКНАГАР 
Сəтенлер сəйир еткен сулыў бағларды
Əкет, оннан қашшан тойынған жаным!
Бер маған асқар таў, қарлы шыңларды, -
Ерк ҳəм муҳаббеттиң аўлақ мəканын! 
Шакмақлар шатырлап, бултлар аўнаған
Калеодон таўлары, мен сизге инкар!
Сарқырама көбик шашып ҳарлаған,
О, түксийген айбатлы таў Локнагар! 
Шотлан плаш, берет кийип жасымда,
Тентиреп көп гездим ол жағаларды.
Кешки иңирде қарағайлар қасында
Талай еске алдым мəрт бабаларды. 
Үйге қайтпай ымырт түскен ўақтында,
Жулдызларға бағып, көп сүрип қыял,
Сениң ғошшақ перзентлериң ҳакқында
Шежирелер яд етип жүрдим, Локнагар. 
Сиздур бəлким, ўа бабалар əрўағы,
Гүўлеп саза берген даўыллы түнде?
Мен билемен, өлмес мəртлердиң жаны, 
Есер самал болып ўатан үстинде. 
Мəңги муз көшкиси аспанды тиреп,
Боран мəлийкеси бунда ҳүкимдар,
Булт болып бабалар руҳы гүркиреп,
Оның ҳүрмегинде болар Локнагар. 
Ессиз ерлер! Усы ақыбетти сиз
Сезгенсиз, көринген қанлы елеси, 
Калеоденде қырылдыңыз кеттиңиз,
Буйырмады сизге даңқ гүл дəстеси. 
Сөйтсе де, бахытлысыз. Қəўмиңиз пүтин,
Мəңги уйқыңызға сақшы Брэмар.
Сазенделер сизди тəриплер бүгин,
Гүңиренип сес берер ҳəм де Локнагар. 
Сени көрмегели көп болды. Бəлким,
Еле де мен сени көриўим гүман.
Лекин шөп шықпаған жартас қырларың

---

29
Альбион жеринен абзалдур маған. 
Қулазыған көркиң ақылымды алды,
Жыралардан жаным жубаныш табар.
Жар тас, қарағай ҳəм тасқын суўларды
Суйемен, түксийген таўым Локнагар!