Манги булаклар doc

СИБИРЬГЕ ХАТ 
 
Сибирь кəнлериниң меңиреў төринде
Белди беккем буўың, ҳарып-талмаңлар.

---

49
Еңбегиңиз еш кетпейди түбинде,
Набыт болмас асқар бийик əрманлар. 
Үмитиң жолдасың болар бундайда,
Түпкир түнекте ҳам ол қуўат берер,
Қапа кеўил сергип, күш енип бойға,
Ўақты-сəти менен күткен күн келер. 
Сиз жатқан азаплы қəпес-зинданға
Еркин даўысым қəйтип еситилсе жаңлап,
Сөйтип тас қамалды қақ жарып сонда,
Барып жетер бир кун дослық, муҳаббат. 
Қəпес қыйрап, кисен қулпы ашылып,
Азатлық үңилип есигиңизге,
Жүзиңизге жақты сəўле шашылып,
Туўысқанлар қылыш услатар сизге. 
ЧААДАЕВҚА 
Даңқ ҳəўеси, үмит пенен муҳаббат
Алдарқатып бизди аз ўақ турғандай.
Жаслық дəўран өтти-кеттн зымырап,
Көрген түстей, мысал таңғы думандай. 
Бойда бирақ жигер оты сөнбеген,
Тəғдир етсе де көп зулымлықларын.
Шəўкилдеген жас көкирек жан менен,
Тыңлаймыз биз Ўатан шақырықларын. 
Ярын күтип қараңғы түн қойнында,
Жас жигиттей жойтқан сабыр-тақатын,
Ынтығып, шырпынып күтемиз бунда
Азатлықтың əрман еткен саатын. 
Еркинлик ышқында тасып ҳүжданың,
Бойымызды ғайрат кернеп турғанда,
Жас кеўилдиң күшли талпынысларын,
Келши достым, арнайық биз ўатанға! 
Инан, жолдас! Сəўлеленип атар таң,
Иңкар қылған жулдыз шығар бахтыңа.
Россия оянар шырт уйқыдан,
Бизиң атымызды ойып жазар ҳəм
Патшалықтың қыйраған тəж-тахтына. 
АНЧАР 
Қуўраған шөл, қапырық ыссыда
Қақсап жатқан сараң саҳрада
Турды анчар-айбатлы сақшыдай,
Жалғызсырап қула далада. 

---

50
Суўсыраған шөл тəбияты
Туўған оны бир ашыўлы күнде,
Тамырларын, жансыз шақасын
Заҳəр менен суўғарған ҳəм де. 
Тал түстеги ыссы шыжғырса,
Қабығынан уў тамыр тынбай,
Ҳəм кеш түсип, салқын жел турса,
Жарқырайды қойылып мумдай. 
Қус, жолбарыс келмес қасына,
Текте гейде уйытқыған қуйын
Соқлығып бул əжел ағашына,
Зəҳəрленип қашады кейин. 
Анда-санда адасқан булыт
Жапырақларын оның суўғарар.
Путағынан сонда уўланып,
Ыссы қумға тамшылар тамар. 
Бирақ, бир күни адамға адам
Буйрық берди бар деп анчарға. 
Үнсиз бағынып жөнелди ол ҳəм
Зəҳəр алып қайтты азанда. 
Алып қайтты əжел мумын ҳəм
Жапырағы солған путақты.
Бирақ қуп-қуў пешанасынан
Суп-суўық тер буршақлап ақты. 
Алып кайтты, соң бийшара қул
Жығылды талып костың алдына.
Хожасының аяғына ол
Басын қойып өлди солманда. 
Князь болса, əкелинген уўды
Жуўыртып алып өз оқларына,
Садағынан əжел жаўдырды
Қоңсылардың жат мəканыды.