Мевачилик асослари doc

Эмбрионлик даври зигота ҳосил бўлгандан бошланади; шундан 
сўнг она (асосий) ўсимликда уруғ ривожланади. Бу давр уруғ униб 
чиққандан кейин уруғпалла ёриб чиқиб, биринчи чинбарг пайдо 
бўлгунгача давом этади. Бу даврда ёш организм жуда ўзгарувчан ва ташқи 
муҳит шароитига мослашувчан бўлади. 

---

37 
Ёшлик (ювенил) даври биринчи чинбарг чиқаргандан бошланиб, 
ҳосилга киргандан сўнг 3-5 йилгача давом этади. Бу даврда ўсимликнинг 
ирсиятига хос белгилари ва хусусиятлари тўлиқ шаклланади ҳамда 
тугалланади. Улар бир вақтда шаклланмайди. Ҳаётининг дастлабки 
босқичида вегетатив, кейин эса реподуктив белгилар шаклланади. 
Репродуктив белгилари мустаҳкамланиши учун 3-5 йил ва ундан ҳам ортиқ 
вақт керак. Бу жараёнда уруғ кўчатлари мақсадга мувофиқ парвариш 
қилиш жуда муҳимдир, чунки бу даврда уларнинг қимматли белги ва 
хусусиятлари шаклланади ва мустаҳкамланади. Уруғ кўчатлар, эмбрионал 
даврдаги сингари жуда ўзгарувчан, янги ҳаёт шароитига мослашишга 
мойил бўлади. 
Уруғ кўчатлар ёшлик даврининг охирида (3-5 йил ҳосил бергандан 
сўнг) маҳсулдорлик – етилиш даврига киради. Бу даврда ўсимликлар кам 
ўзгаради, белги ва хусусиятлари анча барқарор бўлиб, наслдан-наслга 
ўтади. Бундан кейин кичик ўзгаришлар содир бўлади ва улар ирсий 
ўзгаришларга боғлиқ бўлмайди; булар об-ҳаво шароити, тупроқ ва 
парвариш 
қилиш 
таъсирида 
вужудга 
келадиган 
физиологик 
ўзгаришлардир. 
Маҳсулдорлик даврида ўсимликларнинг ер устки ва ер остки қисми 
максимал даражада катталашади, шох-шаббасининг структураси ва ҳосил 
қилиш типи шаклланади. Бу давр энг узоққа чўзилади ва қанча давом 
этиши ўсимликларнинг ирсий асосига, табиий шароитга ва парвариш 
қилиш усулларига боғлиқ бўлади. 
Ўсимликлар ҳаётининг учинчи даври охирига келиб ўсишдан 
тўхтайди, шохларининг учки қисмлари қурий бошлайди, сўнгра 
ривожланишининг охирги – қариш, яъни қуриш даврига киради. 
Ўзгаришларга мойиллиги йўқолган ўсимликларнинг ташқи муҳитга 
мосланиш, регенерация (тикланиш) хусусиятлари сусаяди. Танасида оқсил 
тикланиши қийинлашади, моддалар алмашинуви сусаяди. Буларнинг 
ҳаммаси ҳужайралар нобуд бўлишига ва ўсимликларнинг қуришига сабаб 
бўлади. Ниҳоят, янгидан ҳосил бўлаётган ҳужайралар нобуд бўлаётган 
ҳужайраларнинг ўрнини тўлдира олмай қолади. Натижада ўсимликнинг 
айрим қисмлари, тўқима ва ҳужайралари орасида модда алмашинуви 
бузилади ҳамда физиологик хусусиятлари – ўсиши, куртак чиқариши, 
гуллаши, мевалари пишиши секинлашади ва пировардида дарахт қуриб 
қолади. 
Уруғ кўчатларнинг турли белги – хусусиятлари бирданига пайдо 
бўлмайди ва бирданига мустаҳкамланмайди, балки улар ривожланиш 
даврлари ўтишига қараб вужудга келади. Бу белги-хусусиятларнинг пайдо 
бўлиш қонуниятларини билиб олгандан кейин, муҳит шароитини озми-
кўпми ўзгартириш йўли билан ўсимликларнинг ривожланишини 
бошқариш 
ва 
мақсадга 
мувофиқ 
томонга 
ўзгартириш, 
яъни 
ҳосилдорлигини ошириш, узоқ яшашини таъминлаш ва бошқа белги-
хусусиятларини яхшилаш мумкин. 

---

38 
Уруғ кўчатларнинг индивидуал ривожланиш циклида дастлабки 
ёввойи шаклларининг морфологик ва биологик хусусиятлари намоён 
бўлади. Уларнинг индивидуал ривожланиш цикли авлод-аждоди босиб 
ўтган йўлни қисқа муддатда такрорлаш демакдир. Бу ўхшашлик 
ўсимликларнинг онтогенетик ва филогенетик ривожланиши бир-бирига 
узвий боғлиқ ва бир-бирига алоқадор эканлигидан далолат беради. Уруғ 
кўчат қанча ёш бўлса, авлод-аждодига шунча кўпроқ ўхшайди. Қанчалик 
катта бўлса, ота-она ўсимликнинг белги-хусусиятлари шунча кўп намоён 
бўлади. Масалан, ёш уруғ кўчатларнинг тикани (ёввойилик белгиси) 
бўлади. Кўчатлар ўсиб катталашган сари улар ўз-ўзидан йўқолиб кетади. 
И.В.Мичурин уруғ кўчат танасининг асосидан учигача бўлган 
тўқималар бир хил эмаслигини аниқлаган. Бачкининг илдиз бўғзига яқин 
қисми ёввойи ҳолда бўлади. Илдиз бўғзидаги тиним ҳолатидаги куртаклар 
уруғ кўчатнинг дастлабки ривожланиш даврида шаклланган бўлади, 
улардан биринчи йили ёввойи аждодиникига ўхшаш белгиларга эга бўлган 
новда ўсиб чиқади. Уруғ кўчатлар ўсиб катталашган сари уларда маданий 
ота-она ўсимликларнинг белги – хусусиятлари пайдо бўлади. Шунинг 
учун, уруғ кўчатнинг юқориги қисмидан ўсиб чиққан новда ва шохларнинг 
белги-хусусиятлари маданий ўсимликларникига ўхшаш бўлади. Уруғ кўчат 
шох-шаббаси турли қисмининг қаламчасини ўтқазиб етиштирилган 
ўсимликлар пояси бўйлаб ҳосил бўлган новда ва тўқималар ҳам турлича 
бўлади. Уруғ кўчат қанча катта ва қаламча қанча юқоридан олинган бўлса, 
улар шунча ёмон илдиз олади ва илдиз тизими яхши ривожланмайди. 
Мева ўсимликларининг дурагай уруғ кўчатлари илдизидаги 
тўқималар ҳам турлича ривожланади. Уруғ кўчатлар илдизи қари 
дарахтдан қаламча олиб ёки парвариш қилиб ўстирилган кўчатлар 
илдизига қараганда анча ҳаётчан бўлади. Бунда илдизнинг танага яқин 
жойлашган қисмлари онтогенезнинг анча олдинги босқичларида 
шакллангани учун яхши илдиз олади ва улардан шох-шаббанинг ташқи 
томони тагида жойлашган илдизларга нисбатан «ёввойи» ўсимликларнинг 
айрим хусусиятларига эга бўлган ўсимлик етишади. 
Пайванд қилинган ва ўз илдизидан (вегетатив усулда) кўпайтирилган 
мева ўсимликларининг тўқимаси бутун танаси бўйлаб бир хил бўлади, 
чунки пайвандланган куртак ёки қаламча пайванд қилиш учун шох-
шаббанинг қайси қисмидан (учидан, ўртасидан ёки тубидан) олинган 
бўлса, дарахт шох шаббаси ўша қисмининг ҳаёти ва стадиясини давом 
эттираверади. Кўчатнинг ёшлик давридагина эмас, балки маҳсулдорлик 
даврида ҳам тўқималар дарахт тупи (нормал ва ғовлаган новда (ва новда) 
новданинг пастки, ўрта ва учки қисмларидаги куртаклар) бўйлаб турлича 
ривожланган бўлади. Кўпайтириш учун уруғ кўчатнинг вегетатив 
органларини танлаш нақадар катта аҳамиятга эга эканлигини ана шундан 
билиш мумкин. Уруғ кўчат катта бўлганида унинг илдиз бачкилари 
ривожланишига кўра бир йиллик уруғ кўчат билан деярли бир хил бўлади. 
Уруғ кўчатнинг илдиз бачкисидан етиштирилган ўсимликлар поянинг 
юқори қисмидаги, тўқималар етилиш ёки қариш босқичига кирган 

---

39 
қаламчалардан етиштирилган ўсимликларга қараганда кечроқ ҳосилга 
киради ва уруғдан етиштирилган кўчатларда содир бўлган барча 
ўзгаришларга учрайди. 
Бачки новдалар уруғ кўчатнинг «ёшлик» йилларида ҳосил бўлган 
тиним ҳолатидаги ва қўшимча куртаклардан ўсиб чиқади. Бу куртаклар 
ҳужайрасининг плазмасида тиним ҳолатидаги куртаклар билан бир вақтда 
вужудга келган нормал куртаклар ҳужайрасининг плазмасидаги 
ўзгаришлар содир бўлмайди. Нормад куртаклар ҳужайрасининг плазмаси 
бўлиниб, уруғ кўчатнинг кўпдан-кўп янги ҳужайра, тўқима ва органларини 
ҳосил қилади. Тиним ҳолатидаги куртаклар эса ўсмасдан, фақат 
камбийнинг фаолияти туфайли ичкарига ва ёғочликнинг йиллик ҳалқалари 
томон ўсади. Ҳар иккала турдаги куртакларнинг вужудга келиши, 
шаклланиши ва яшаш давридаги ташқи шароит – ҳарорат, намлик, 
ёруғлик, органик ва озиқ моддаларнинг куртакларга келиб туриши ва 
ҳоказолар ҳам бир хил бўлмайди. Шунинг учун улардан пайдо бўладиган 
ўсимликлар ҳам бир-биридан фарқ қилади. Мева ўсимликларини 
кўпайтириш учун вегетатив органларни танлаш қанчалик муҳим 
эканлигини ана шундан ҳам билиш мумкин. 
Уруғ кўчатда тўқималарнинг поя ва илдиз бўйлаб ҳосил беришга 
тайёргарлиги ҳар хил бўлганидан вегетатив йўл билан кўпайтирилган 
кўчатларда ҳам нав хусусиятлари бирор томонга ўзгариши мумкин, чунки 
пайванд қилиш учун олинган қаламча мазкур ўсимликнинг турли 
қисмидан олинганлиги бунга сабаб бўлади.