Microsoft Word anvar obidjon meshpolvonning janglari lotin ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
32
– Ana, to‘q qoringa ashulani vajanglatib ketishyapti. 
– Otlarni egarlanglar! – deb sheriklariga qichqirdi barvasta zodagon. – Bu tagi pastlar 
poshsholikning ayg‘irini minvolib, hovliqib ketganga o‘xshaydi. Yeganini burnidan buloq qilamiz. 
Ketdik! 
Ular shosha-pisha kiyinib, qurollarini taqishdi, otlarni pala-partish egarlab, qora papoqli 
suvorilarning ketidan poyga qo‘yishdi. 
– Hamma ovqatlar xurjunlarga tiqilsin! – deya Meshpolvon ham o‘zinikilarga buyruq berdi. – Bu 
yerdan vaqtida jilmagan – nomard. 
Xurjundagi oziqlarni iloji boricha tejashib, oshqozonlarini shohona taomlarda «bezashib», qorinlari 
chirmanda, o‘zlari darmonda bo‘lib, yana to‘rt-besh kun yo‘l yurishdi, oxirgi uchta non tuyqus 
yo‘qolganini Meshpolvondan ko‘rishdi. 
* * * 
To‘rt o‘chkorning dilidagi maqsad bir-biriga yaqindan-yaqin, ularni maqsadga eltuvchi yo‘llar esa 
uzundan-uzoq edi. 
Tug‘ilganidan buyon bir joyda muqim yashagan kishi o‘z maskanini yer yuzining eng ko‘rimli, eng 
tortimli, eng qiyossiz, hatto eng katta bo‘lagi deb tasavvur qilaveradi. Yaydoq adir etagiga makon 
qurgan cho‘ponlarning xayolida ko‘rk-u qudratda tengsiz Jazoir mamlakati ham yaylovning bir chetiga 
bemalol sig‘adigan mo‘jaz shaharcha shaklida namoyon bo‘ladi, yunonlar elatini esa faqat sayr-u 
tomosha, savdo-sotiq qilib qaytishgagina yaraydigan yirik bozor deb bilishadi. 
Bularning hammasi xomxayolligini, o‘zi kun kechirib kelgan qurama, viloyat yoki yurt poyonsiz 
dengizning bittagina o‘zanchasi, nari borsa, biron-bir ko‘rfazidek gap ekanligini kishi safarga 
chiqqanda anglay boshlar ekan. 
Ular necha-necha qishlog‘-u shaharlardan o‘tishdi, qanchadan-qancha ovul-u qal’alarga duch 
kelishdi, turli urf-odatdagi kishilar bilan muloqotda bo‘lishdi, lekin hech qaysi joyda sabab-zaruratsiz u 
yoki bu tarafga borib yashashni, o‘sha yoqdagi qabristonga ko‘milishni orzu qilgan insonni 
ko‘rishmadi. Har kim o‘z o‘zanini, o‘z ko‘rfazini eng muhim, eng muqaddas deb tushunarkan. Balki 
butun boshli dengizning barhayot-u barqarorligi ham shundadir. 
Jahd-u jadallik bilan kuyib-yonib yo‘l bosishgani sayin Meshpolvon bir narsaga qayta-qayta 
shukrona aytardi: yaxshiyamki xachirda miya yo‘q, agar miyasi ishlab yo‘lkiraga haq so‘rab qolsa, 
surunkasiga besh-olti yil mardikorchilik qilib, qarz uzishi lozim bo‘larmidi? Axir qishloqda birovning 
daladagi bug‘doyini shunchaki uyiga tashib bersang ham, har qopidan bir g‘alvir xachirhaqi olasan. 
Meshpolvon esa kam deganda to‘rt qop bug‘doychalik tosh bosadi. Shuncha yuk! Shuncha yo‘l! Uning 
bo‘yniga tushishi mumkin bo‘lgan qarzni endi o‘zingiz hisoblab chiqaravering. 
Xayriyatki, xachir zotida aql-farosat yo‘q. Bunga ming marta shukur qilish kerak. 
Ular shu tariqa qo‘nim-tinimni bilmay borishayotib, bir kuni yo‘lda qora matoga burkangan, iyagi 
burniga surkangan, beti kalishdek burishgan, peshanasi tirishgan, og‘zining ikki chetida to‘ng‘iztish, 
sopolnusxa ko‘zida allaqanday tashvish, o‘ng qo‘lida qiyshiq hassa ushlagan, chapida belini 
mushtlagan kampirni uchratishdi. To‘rttalasi tengdan salom bergan edi, u: «He, o‘sha salomlaring 
qursin, hammangni ajina ursin. Bekor sang‘ib yurguncha, zolim Sepkilshoh bilan olishsanglar 
bo‘lmaydimi», deb qarg‘ana ketdi. 
– O‘sha poshsho mengayam yoqmaydi, xolaginam, – dedi Meshpolvon qo‘rsayib. – Mana, 
askarlarimni olib, uni tinchitgani ketyapman. 
Bu gapdan keyin kampirning birdan chehrasi ochildi. Endi tirjayganicha ularni alqashga tushdi: 
– Voy, bo‘yingga qoqindiqlar! Voy, senlardan o‘rgilib ketay! Sepkilshohni qo‘lga tushirsanglar, 
dorga osilgan o‘g‘illarimniyam o‘chini olinglar. Bo‘lmasa, ikkala qo‘lim tepada ketadi. 
– Hay, mayli, shunaqa qilamiz, – deb o‘zicha va’da berib yubordi Chumakvoy. – Shu yo‘l to‘g‘ri 

---

Anvar Obidjon. Meshpolvonning janglari (qissa)