www.ziyouz.com kutubxonasi
94
Kavakka
qand-qurs bekitgan,
Ertakni erinmay eshitgan,
Salom-salom,
yana salom,
Bolachoqlarga ko‘-o‘-p salom...
* * *
– Xo‘p, ayt-chi, Xitoy qayoqda?
– Kunchiqarda, Oltiariq tarafda.
– Be, chalkashtirvording.
– Nega chalkashtirarkanman?
Ishonmasang, ana, xaritadan qarab ko‘r...
Obbo, jajji kitobxonlarim-ey! Obbo, shumtakalar-ey! Juda sezgirsiz-da. Gapim oxir-oqibat hozirgi
kunga, zamonaviy maktabdagi sinfdoshlar suhbatiga borib taqalganini
darrov bilib olganingizni
qarang.
Lekin, kulmang, bu suhbatni ichimdan to‘qiganim yo‘q. Aytishlaricha, samarqandlik bolalar,
haqiqatan ham, Xitoy yer yuzining qay tomonida joylashganini Oltiariq
orqali osongina chamalab
olishaverar ekan. Buyam bo‘lsa, Meshpolvonning dovrug‘i zo‘rligidan, ko‘pga suyukligidan. Koshki,
ertami-kech birontamizga shunaqa baxt nasib etsa.
Keling endi, gurungimiz tugamay turib, Meshpolvonning eng sevimli qo‘shig‘ini
birgalashib
xirgoyi qilaylik:
Olma yedim baqalog‘idan,
Gilos yedim chaqalog‘idan,
Anjir yedim yapalog‘idan,
Bog‘bon buvaning shapalog‘idan...
E, rahmat! Kam bo‘lmanglar! Qachonki bu ashulani o‘zingizcha kuylay boshlasangiz,
Meshpolvonga qo‘shib ertakchi akangizniyam bir eslab qo‘ying...
1987–1988-yillar, Toshkent