Microsoft Word anvar obidjon meshpolvonning janglari lotin ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
78
qarab yur-chi. 
Qora papoqlilar bedanasimon pitirlashib, past ovozda g‘udirlashib, oyoqlari chalishib, bir-biridan 
yurak qarz olishib, darvoza yoqqa odimlashdi. Chumakvoy Rayhon qiziqqa yuzlanib: «Voy ahmoqlar! 
Buni ko‘ringki, tutunga o‘xshagan arslonlardan qo‘rqishadi», dab bandilarni ermakladi. 
Qora papoqlilar qo‘shqanot darvozali baland ravotning oldiga haydab keltirilgach, Oshiqbola 
ularga qarab dedi: 
– Bizga asirlarning keragi yo‘q. Hozir darvozani ochib, hammangizni qo‘yvoramiz. Ammo, shu 
shart bilanki, eng orqada qolgan besh kishi tutib olinib, arslonlarga beriladi. 
Bu gapdan keyin nomi bandi bo‘lsa oldingi qatorga o‘tishga oshiqib, safda janjal boshlandi: 
– Hey, laycha, qayoqqa suqulyapsan? Bo‘yingga qarab qatorda tur. 
– Bu yerda bo‘y-mo‘y degan narsa ketmaydi. Qoch deyapman, bo‘lmasa qo‘lingni tishlab olaman. 
– Ie, endi bunisi kelyapti-ku. Yo‘qol joyingga! Nima, jon bitta senga kerakmi? 
– Ke, oshnajon, meniyam o‘tkizvor. Mayli, manavi pulni olgin. 
– Pulni nima qilaman? Puli ko‘pni arslon yemay qo‘yarkanmi? 
Meshpolvon bu vaqtda ravot tepasidagi supaga gerdayganicha chiqib borib, biqiniga qo‘l tiradi. 
Qizqo‘rg‘on tashqarisida hakkadek hushyor turgan qora papoqlilar tun quyuq bo‘lgani uchun uni 
yaxshi ilg‘ay olmay, yuqoriga sinchiklab tikilishdi. 
– Battollarning yarmi buyoqda ekan-ku, – deya ravot supasini titratib qichqirdi Meshpolvon. – 
Bitta qo‘ymasdan qirib tashlansin! Olg‘a, askarlarim! Hayuv-v!!! 
U shunday deb baqirgan zahoti, ichkaridagilar darvozani ochib yuborishdi. Arslon changalidan 
qochayotganlar qiy-chuv bilan otilib chiqib, tashqaridagi sheriklarining ustiga yopirilishdi. 
Qo‘rg‘on tashqarisidagi qora papoqlilar bir lahza esankirab turishdi – dushmanda shuncha askar 
bor deb o‘ylashmagan edi. «Dushman» ana-managa qaramay yaqinlashib kelavergach, apil-tapil qilich 
sug‘urib, nihoyat jangga tashlanishdi. 
Zimistonda qiy-pichoq boshlandi. Qilichlarning jarangi-yu qalqonlarning darangi yaradorlar oh-
vohiga qo‘shilib, yer-u ko‘kni vahima qopladi. Ikki taraf beto‘xtov olishib, yonidagining ismini 
so‘ramay solishib, bir-birining qonini yalashib, itdek talashib, ertalabgacha yoqalashishdi. Tong 
yorisha boshlaganda mundoq qarashsa, omon qolgan besh-o‘n kishi ham, maydonda cho‘zilib 
yotganlar ham yoppasiga qora papoqlilar. Bizni toza laqillatishibdi deb, sochlarini yulgudek bo‘lishdi. 
Bu xabar ko‘p o‘tmay, Sepkilshohning qulog‘iga yetib bordi. Bekach xotin keltirgan xatdagi 
haqoratomuz po‘pisalardan tomirida qoni shovullab, badani pilikdek lovullab turgan podshoh keyingi 
xabarni eshitib, qahri qirq gazga sachradi. Xatda yozilganidan tashqari, Meshpolvonning: 
«Poshshongga uqtirib qo‘y, bironta taqachiga shogird tushib, yaxshilikcha tirikchilik qilib yuraversin», 
deb bekach xotindan aytib yuborgan gapi miyasini qayta zing‘illatib o‘tgandek bo‘ldi. 
Bundan bir necha kun oldin zoti tayinsiz to‘rt iprindiga qarshi ikki yuzta askar yuborishniyam 
o‘ziga ep ko‘rmagandi. Endi esa bir narsani tushunib yetdi – o‘sha iprindilar bilan bo‘layotgan 
olishuvlar toj-taxt taqdirini jar yoqasiga tobora yaqinroq sudrayotgan edi.