Microsoft Word chingiz aytmatov qiyomat lot ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
178
shirqillab vafodor Do‘nko‘lik odimlardi. 
Hayot shomi boshlangan edi... 
— Mana, dunyo ham oxir bo‘ldi,— o‘z-o‘ziga dedi Bo‘ston va shunda unga bir dahshatli haqiqat 
ochildi: shu damgacha bor yorug‘ dunyo uning o‘zida jamlashgan ekan, mana endi shu dunyo bitdi. U 
osmon edi, u yer edi, u tog‘lar edi, borlik, tiriklikning buyuk onasi bo‘ri Akbara edi, Ola Mo‘ngu 
muzliklarida abadiyan qolib ketgan Ernazar edi, pushti kamaridan bo‘lgan oxirgi bir parcha et, o‘z 
qo‘li bilan otgan Kenjash edi, la’natlangan va o‘ldirilgan Bozorboy edi va to shu tobgacha nima 
ko‘rgan, boshidan nimaiki kechirgan bo‘lsa — bularning bari u, uning o‘z jahoni edi, u uchun yashardi, 
uni deb yashardi, mana endi, garchi bular hammasi azaldan qanday esa, xuddi shunday yana boqiy 
qolaveradi, lekin faqat endi bular ichida u bo‘lmaydi — u endi butunlay o‘zga odam bo‘ladi, uning 
do‘nmas, qaytalanmas dunyosi esa endi yo‘qoldi va u hech qachon hech kimda takrorlanmagay. U 
buyuk halokatiga yetib keldi, uning uchun dunyo oxir bo‘ldi... 
Ko‘l bo‘yiga eltadigan kimsasiz dala yo‘lida Bo‘ston birdan shahd bilan orqasiga o‘girildi, otining 
bo‘ynidan quchoqlab osildi va alam bilan ho‘ngrab yig‘lab yubordi. 
— O’, Do‘nko‘lik, nima qilib qo‘yganimni faqat sen tushunasan! — deb o‘kirib yig‘lardi u butun 
jussasi silkinib.— Men nima qilay? 
O’g‘limni o‘z qo‘lim bilan o‘ldirdim, uni yerga qo‘ymay ketyapman, sevgan ayolim ham yolg‘iz 
qoldi. 
Keyin chilvir-chumburni o‘radi, tizgin-jilovni Do‘nko‘likning yuganiga o‘rab tugdi, uzangilar 
otning biqinini urib tashlamasin deb, egarning qoshiga mahkamladi. 
— Bor, bor, uyga bor, jonivor, mayli, qayga desang, o‘sha yerga bor! — vidolashdi u Do‘nko‘lik 
bilan.— Endi boshqa diydor ko‘rishmoq yo‘q! 
Otning sag‘riga kafti bilan urdi, uni chuv deb haydadi, ot bo‘shaganiga taajjubi ortib, qo‘ra tomon 
yurib ketdi. 
Bo‘ston yo‘lga tushdi... 
Issiqko‘lning moviy oshiyonasi dam sayin yaqinlardi, xuddi mana shu dam g‘oyib bo‘lib, dam 
yana o‘z bag‘ridan o‘zi qayta yaralib, do‘ngalaklanib chopayotgan to‘lqinlar kabi ko‘l bag‘rida badar 
yo‘q bo‘lib ketsam derdi, aslo yashab-yashagisi kelmasdi...