Microsoft Word isajon sulton ozod ziyouz com doc

Йўл кўрсатувчи 
 
Теварак овозларга тўла бошлади. Қирга чиқиб борганида, шабада 
юз-кўзини яна сийпалаб ўтди. У илиқ ва ёқимли эди. 
– Олға, олға, – деб шивирлар эди шабада, дўстона шивир ила.
– Мен сени танийман, – деди Озод, ҳайрон бўлиб.
– Мен ҳам сени танийман, – деди шивирлагувчи. – Бахт қушини 
истаб йўлга чиққанингдан буён ортингдан эргашиб келмоқдаман. Тош 
кесаётган 
киши 
билан, 
тандир 
бошидаги 
аёллар 
билан 
гаплашганингни кўрдим, гапларингни ҳам эшитдим. Бундан буёғига 
сенинг йўл кўрсатувчинг – менман. 
– Лекин беқарорсан-ку? – деди Озод. – Бу беқарорлигинг билан 
қанақа қилиб йўл кўрсатасан? 
– Мен ҳаволарни янгилаб, асрларни тўзғитгувчиман, – деди 
шамол. – Бу ерда мендан бошқа йўл кўрсатувчи йўқ. Қон изи бўйлаб 
келган сен эмасмисан? 
– Ҳа, менман. У кимнинг қони? – деб сўради Озод. 
– У қон аллақачон ерга шимилиб, устидан узумлар ўсиб чиққан, 
меваларини қушлар еб бўлишган, – деди шамол. – Ҳозир у жонлана 
бошлайди. 
– Лекин қирларнинг орасида сийрак тумандан бошқа нарса 
кўринмаяпти, – деди Озод.
– Ёғоч қурти ҳам ҳеч нарсани кўрмасди, лекин келганингни 
билди-ку? – деб эътироз билдирди шамол. 
Йигитча тўхтади. У ҳозир Учёнғоқнинг қоқ марказида эди.
– Ҳозир кўрадиган нарсаларингнинг ҳаммаси аксдир, – деб 
шивирлади шамол. – Бир маҳаллар бу сўқмоқдан аравага қўшилган 
бир от ўтган эди. Кўряпсанми?
Озоднинг кўз ўнгида икки четида баланд ўт-ўлан ўсган сўқмоқ 
бино бўлди. Ўтлоқларнинг йўлга туташ жойлари эзғиланган, 
майсалари синган, яқиндагина ёмғир ёғиб ўтган эди...
Учёнғоқнинг олдидан йўл ҳам ўтган эди, у ҳозир йўқолиб кетган 
бўлса-да, йигитча уни аниқ сезди – шамол айтган, бир маҳаллар 
сағрисига қон ва лой сачраган от ўтган йўл мана шу эди. 

---

Исажон Султон. Озод (роман) 
www.ziyouz.com
kutubxonasi 
16