Microsoft Word muqaddas ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
4
эргашиб келаётганимни пайқаб қоладигандек туюларди. 
Муқаддас муюлишга етганда рўпарадан тўладан келган, ўнг қошининг четида катта қора 
холи бор бир қиз чиқдию, иккиси тўхтаб гаплаша бошлади. Мен ҳам тўхтадим. Нима 
қилишимни билмаганимдан, худди осмонда бир нарса бордек, кўкка тикила бошладим. 
Бахтимга сал ўтмасдан иккови ажрашди. Муқаддас муюлишдан ўнг томонга бурилиб кетди, қиз 
эса менга қараб юрди. У ерга тикилганича ёнимдан тез юриб ўтаркан, ўзича нимагадир илжайиб 
қўйди. «Нимага кулимсиради? Наҳотки сезиб қолган бўлса?» 
Муқаддас бурилган кўчада, муюлишдан юз эллик — икки юз қадам нарида, институтнинг 
қизлар ётоғи бор эди. Мен бу ётоқхонани яхши билардим, чунки ўтган йили ҳам институтга 
имтиҳон топшириб юрганимда Муқаддасга ўхшаган бир қизни яхши кўриб қолган эдим, у қиз 
ҳам шу ётоқда турарди. Мен ҳар куни эрталаб уни бир кўриш умидида ётоқхонанинг ёнига бир 
келиб кетардим. Кўчанинг нариги юзидан ётоқхонанинг деразаларига тикилиб ўтарканман, 
биров кўрса бу ерда нима қилиб юрганимни сезиб қоладигандай, юрагим пўкиллаб турарди. 
Кейин у қиз инсти-тутга кирди, мен эсам киролмай қолдим-у, аста-секин эсимдан чиқариб 
юбордим... Наҳотки, Муқаддас ҳам шу ётоқхонада турса? 
Муқаддас тўхтади. Ётоқхонанинг олдида турган қизлар тўпига қўшилиб бир зум кўринмай 
қолди, сўнгра унинг хипча келишган қомати зинапоя устида бир кўринди-ю, яна ғойиб бўлди. 
Икки ўрим узун қўнғир сочларининг сўнгги марта нафис тўлғанганини кўриб қолдим. 
Муқаддас ётоқхонага кириб кетиши билан мен ҳам ҳушимга келдим. Унинг менга кулиб 
қараган қоп-қора маъсум кўзлари эсимга тушиб, «Раҳмат сизга!» деган мулойим овози 
қулоқларим остида қайта жаранглагандек туюлди-ю, аъзойи баданимдан иссиқ чиқиб кетди... 
Орқамга қайтдим. Муюлишга етганимда тўсатдан ҳужжатларимни ҳали топширмаганим 
эсимга тушиб қолди... Секин юриб институт рўпарасидаги дарахтзор майдонга бордим. 
Шохлари бир-бирига чирмашиб кетган садалар, нозик акациялар, уларни қучоқлаб, бошларини 
силаб турган қудратли эманларнинг соясидаги қатор ўриндиқларнинг ҳаммасини қиз-йигитлар 
эгаллаб олган. Ҳаммасининг қўлида китоб. Лекин менга шундай туюлдики, худди улар бу ерга 
дарс тайёрлаш учун эмас, чақчақлашиб ўтириш учун келганлар. Узун хиёбоннинг ўртасига 
борганимда, чап томондаги скамейкаларнинг бирида ўтирган иккита қиз билан ингичка мўйлов 
қўйган бир йигитча ўринларидан турдилар. Йигитча дарҳол иккита қизнинг ўртасига кириб 
уларни қўлтиқлаб олди, бир нимани айтиб уларни кулдирди ва учови хохолашиб, институтга 
қараб кетдилар. Уларнинг ўрнига ўтирарканман, «Наҳотки шулар кирганда мен киролмасам?» 
деган фикр кўнглимдан ўтди ва негадир яна Муқаддас эсимга тушиб кетди... Эрта-индин мана 
шунақа олифталардан биттаси шу хиёбонларда уни ҳам қўлтиқлаб юрмасмикин? Ё мен бу 
олифтадан камманми? Нимага бу ўқиганда мен ўқимас эканман? Ўқишга киришнинг нима айби 
бор? Ҳеч айби йўқ!» 
Фақат буни цех бошлиғимиз Сулаймон акага бир оғиз айтиб қўйиш керак эди. Лекин 
шуниси борки, айтсанг яна гап чўзилиб кетади... 
Тўсатдан хаёлимда ғалати бир фикр чақнади: «Ҳужжатларимни топширавераман. Лекин... 
агар ўша қиз билан бирга ўқишимга кўзим етса имтиҳон топшириб ўқишга киришга ҳаракат 
қиламан, бўлмаса — ҳужжатларимни қайтиб оламан!..» 
Бу фикр ўзимга шундай маъқул тушдики, бояги иккиланишларнинг ҳаммасини бир зумда 
ҳал қилиб, кўнглимни чарақлатиб юборди. 
Эҳтимол менинг бу гапларим жуда ғалати туюлар, эҳтимол менинг бундай қарорга 
келишимга бошқа кўп нарсалар сабаб бўлгандир, лекин ўша куни худди шу гапларни хаёлимдан 
ўтказганим ва бу ўйлар кўнглимдаги ғул-ғулғулани босиб, менга тасалли бергани сира-сира 
эсимдан чиқмайди. 
* * * 

---

Одил Ёқубов. Муқаддас (қисса)