Microsoft Word shaytanat3 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
198
Anchadan beri ular bu holda jam bo‘lib o‘tirmagan edilar. Xorijga borib kelgan Tashqi 
ishlar vaziri jumhurrais va bosh vazirga hisob bergani kabi Chuvrindi ham hojalarini 
safari oqibati bilan tanishtirdi. U bu hisobotga astoydil tayyorlangan edi. Chunki 
Xongirey aytgan gaplarni, uning maqsadini aytmoq zinhor mumkin emas. U gaplarini 
tamom qilishi bilan Kesakpolvon: 
— G‘ilay qani? — deb so‘radi. 
Bu savolni u Chuvrindi kelgan kuniyoq so‘ragan, «Xongirey yonida qoldi», degan javobni 
eshitgan edi. Javobga qoniqmagani uchun hojasi yonida yana so‘radi. 
— G‘ilayni Xongirey olib qoldi. Garovga tursin deydi. Lekin uning o‘rniga... — qolgan 
gapini aytishga qiynaldi. 
— Chaynalma, gapir gapingni, — deb jerkidi Kesakpolvon. U G‘ilayning Xongirey yonida 
qolganiga ishonmadi. G‘ilay kim bo‘libdiki, Xongirey uni garovga olib qolsa. «G‘ilayni 
yashirgan, o‘ziga kerak vaqtida ishga soladi», degan fikri qat’iylashdi. 
— Bek aka, biz bir ayb ish qilganmiz. So‘ksangiz ham, ursangiz ham haqqingiz bor. 
— «Biz» deganing kim? — dedi Kesakpolvon. 
— Siz bilan men... 
— Ie, sen bilan sheriklikda nima yomon ish qilibman? 
— Jamshidni aytaman... 
— Jamshid? — deb ajablandi Asadbek. Keyin u ham jerkib berdi. — Gapirsang-chi, 
buncha chaynalasan! 
— Gap shuki, o‘shanda Jamshidni o‘ldirmagan edik. Yaxshi yigit, sadoqatli yigit. Jahl 
ustida aytvordingizmi devdik. Uni Sochiga yuborib, o‘likxonadan bir murda topib 
yoquvdik. 
— Bunaqa hunarlaring ham bormi? — dedi Asadbek. 
Uning ovozida qahr yoki zarda sezilmagani uchun Chuvrindi sal dadillashdi. 
— Bizga kerakli yigit. 
— O‘zi qani? 
— Uyida, birga olib keldim. 
— Sochiga bordingmi? — dedi Kesakpolvon jahl bilan. 
— Hozir tushuntiraman. Uni Sochida Zelixon ko‘rib qolibdi. Esingizdami, «Akademik»-
chi? Xongireyning ustoziman, degan. 
— Esimda, gapiraver. 
— Xullas, Jamshidni olib ketishgan. Harholda bu o‘sha Zelixonning ishi. 
— Unga nima aloqasi bor? 
— U Elchinni o‘ylagan. Zelixon Jamshidga Elchinni har qadamda himoya qilasan, deb 
shart qo‘yibdi. Esingizdami, Maskovda Xongirey ham Elchinni gapiruvdi. 
— Esimda... — Shunday deb Asadbek o‘yga toldi. 
Chindan ham g‘azab olovida yongan paytida hukm qilib edi. Keyin afsus yedi... Agar shu 
ish bo‘lmaganda Zaynabi boshiga qora kunlar tushmas edi. Hamma ayb o‘zida. Mana, u 
tirik ekan, qaytib keldi. Zaynabi esa... 
Kesakpolvon sukunatga toqat qilolmadi: 
— Jamshidni o‘zing bilan olib keluvdingmi? — deb so‘radi Chuvrindidan. 
— Ha. 
— Nega men bilmadim? 
— Avval maslahatlashay devdim. 
— Demak, menga aytishing mumkinmas. Men sen uchun hech kimman. Sen — 
hokimsan, men esa osib, yoqishing uchun o‘lik topib keltiradigan ahmoqman! 
— Jim bo‘l! — deb baqirdi Asadbek, xayolini to‘zg‘itgan a’yonidan ranjib. — Jim bo‘l! Bu 
senga tegishli masala emas! 

---

Shaytanat (3-kitob). Tohir Malik