Microsoft Word shaytanat4 ziyouz com doc
Download 5.08 Kb. Pdf ko'rish
|
Shaytanat 4- kitob (2)
|
www.ziyouz.com kutubxonasi
177 bo‘ladilar. Kesakpolvonning xoinligiga shak-shubhasi qolmagan Asadbekning hukmi tayin, faqat ijro uslubi va vaqti aniq emasdi. Aslida Asadbek uchun uning izini quritish murakkab muammo emasdi. Yo bittagina o‘q bilan, yo yarim quloch chilvirmi yo bigizmi, yoki uch-to‘rt tomchi zahar bilan bu masalani yechishi mumkin, faqat yigitlardan biriga ishora qilib qo‘yisa kifoya: Kesakpolvon Xumkallaning taqdiriga sherik bo‘lib ketaverardi. Lekin qaymoq yuqi barmoqlarini yalayotgan Kesakpolvonning taqdiri faqat Asadbekning hukmiga emas, Xongireyning marhamatiga ham bog‘liq edi. Nas-roniylarning ta’biri bilan aytilganda, Xongirey — cho‘qintirgan ota — tutingan o‘g‘lini o‘lim changaliga osongina topshirib qo‘ymasligini Asadbek yaxshi bilardi. O‘rtada o‘zining emas, farzandlarining taqdiri garovda ekani uni har qanday ochiq hamladan tutib turardi. U «tutingan o‘g‘il»ning «cho‘qintirgan ota» qo‘lidan o‘lim topishini istardi. Buning uchun esa fursat kerak. Ana shu fursat ichida barmoqlarini yalab, chapillatib chaynab g‘ashiga tegish nima ekan, yelkasiga chiqib olib, tahorat ushatib yuborsa ham chidaydi. Bosh-qa iloji yo‘q. Oshnasining payt poylayotganini sezib yurgan Kesakpolvon Asadbekning sodiq yigitlaridan hadiksirardi-yu, zarbaning Moskva tomondan kelajagini taxmin ham qilmasdi. Kosa bo‘shab, qaymoq yuqlari barmoqlar vositasida yalangach, choy quyilib, xo‘rillatib ichildi-yu, bir tomonning nafsi orom oldi, ikkinchi tomonning esa ko‘ngli aynidi. Kesakpolvon barmoqlari, so‘ng labini sochiqqa artgach, yon cho‘ntagidan pul chiqarib Asadbekka uzatdi. Asadbek pulga qo‘l uzatmadi, «nima bu?» deb so‘ramadi ham. — Restorandagi ziyofatning haqqini tashlab ketgan ekansan, — deb izoh berdi Kesakpolvon, pulni dasturxon ustiga qo‘yib, so‘ng yonida turgan gazetaga o‘rog‘lik taxlamni ochib bir dasta pulni ko‘rsatdi: — Bunisi suyunchi. Anchadan beri bu restoranga kirmay yurib birdan borib qolganingga quvonib ketishibdi. Sening nomingdan ularni o‘zim kechirib qo‘ya qol- dim, — Kesakpolvon bu pullarni ham dasturxon ustiga qo‘yib, tepasiga sochiq tashladi. — Bugun ikkalamizni ziyofatga chaqirishyapti. Sasigan kotletni bergan befarosatning shkalat qizi bor ekan, senga ilinib turishibdi, bir tabarruk qilib berarkansan. Kesakpolvonning «sasigan kotlet»ni tilga olishi «mensiz yursang kuning shunaqa sassiq taomlarga qoladi», degan ma’noda jaranglab, Asadbekning izzat-nafsiga tegdi. Indamay o‘tiraverish o‘ziga ham malol kelib: — Qizi shkalat ekanmi? — deb so‘radi. — Shkalatki, u yoq bu yog‘i yo‘q, — deb ta’rif berdi Kesakpolvon. — O‘zing tabarruk qilib bergandirsan? — Qo‘ysang-chi, men senga shilta narsani ilinamanmi? Hali soat oltida o‘zim kelib olib ketaman. Sen o‘zingni u yoq bu yoqqa tashlab, noz qilma. Bitta do‘xtir aytdi: uzoq yashayman degan odam onasi o‘pmagan marjalar bilan muomala qilib turishi kerak ekan. Men sening yuzga kirishingni istayman, oshnam. — O‘zing boraver, mening ishlarim bor, — Asadbek bu haqda gaplashishni istamaganini ma’lum qilish maqsadida butunlay boshqa mavzuga ko‘chdi: — Idorabop joy tanladingmi? Kechagi kun xonamizga kiruvdim, meniyam yutvoray deyapti, Mahmudning o‘rni bilinib turibdi. — Joy qidiryapman, markazdan ko‘ngilga yoqadigani chiqmayapti. — Markazga yopishaverma, chetroqdan bo‘lgani tuzuk. — Bir-ikkita joyni ko‘z ostiga olib qo‘yuvdim, bir borib ko‘rsang bo‘larmidi? «Bu ham bir o‘yin-da. Menga ko‘rsatasan-u, o‘z bilganingni qilasan. Menga ma’qul joyga ikki dunyoda kelmaysan. Men orqangdan ergashib yurib, laqillab qolaveraman. Sen esa men bilan yaqinligingni o‘zingcha isbot qilgan bo‘lasan, a?» Asadbek shunday deb |
