Microsoft Word shaytanat4 ziyouz com doc
Download 5.08 Kb. Pdf ko'rish
|
Shaytanat 4- kitob (2)
|
www.ziyouz.com kutubxonasi
179 — Formadasiz akam, formadasiz, bitta chaqib olmasangiz ko‘ngil tinchimaydi, a? — dedi Kesakpolvon o‘zini hushchaqchaq tutishga intilib, keyin Asadbekka o‘girildi: — bo‘ldi, kuzatma, shu yerda xayrlashamiz. U ko‘chaga chiqib ketgunicha ikkovlari ham izidan qarab turdilar. — Uyingda pashshaxo‘rda bo‘lmasin, devdim-ku, aytmovmiding? — dedi Jalil uning qorasi o‘chgach. — Men ham senga «bu bilan o‘chakishma, sassiq gaplaringni yig‘ishtir», devdim shekilli? — Asadbek o‘rtog‘ining tanbehiga tanbeh bilan javob berib, uni ichkariga boshladi. Jalilning dasturxon ustidagi pulga qarab qo‘yganini sezib taxlamni olib ko‘rpacha ostiga qo‘ydi. — Tinchlikmi o‘zi, nega sening obro‘ying uning obro‘yi bo‘lib qoldi? — dedi Jalil to‘rga chiqib joylashgach. Asadbek javob o‘rniga «qo‘yaver uni», deganday jilmayib qo‘ya qoldi. Manzura kirib dasturxon ustini sarishta qilib chiqib ketgach, Jalilning donoligi tutib gap boshladi: — Bitta shaharda ikkita imom-domla bo‘lgan ekan It bilan mushuk murosa qilsa qilarkanki, bular ittifoq bo‘la olishmas ekanlar. Ulardan bittasi senga o‘xshagan marjavoz ekan. O‘shanisi bir kech o‘ynashi bilan qo‘lga tushib, zindonga solinibdi. Bundan xabar topgan ikkinchi imom-domla uning xotiniga borib voqeani tushuntiribdi. Oh-voh qilgan xotinni tinchitib, zindonga boshlab kelibdi. Zindonbonning jig‘ildonini moylab, ovqat berish bahonasida xotinni erining yoniga kiritibdi, o‘ynash esa xotinning chodiriga o‘ralib zindondan chiqibdi. Ertasiga ertalab marjaboz imomni qozining oldiga olib kelishibdi. Qozi uni toshbo‘ron qilishga hukm qilaman, deb turganida ikkinchi imom «Qozi pochcha, odam o‘z shar’iy xotini bilan qo‘shilsa ham zino hisoblanadimi, shunga jazo o‘limmi?» debdi. Qozi xotinni chaqirtirib qarasaki, imomning gapi to‘g‘ri. U mirshablarni so‘kib, urishibdi, marjabozni esa ozod qilibdi. Shunda marjaboz xaloskoridan: — Meni ko‘rarga ko‘zing yo‘q edi, nega qutqarding? O‘lib ketsam o‘zingga yaxshi emasmidi? — deb so‘rabdi. O‘shanda xaloskori: — Sen ham imomsan, men ham. Agar sening buzuqliging isbotini topsa, odamlar orasida «imomlarning hammasi ham shunaqa», degan tushuncha tarqaladi. Men sening hayotingni emas, o‘zimning obro‘yimni saqlab qoldim, — degan ekan. Shunga o‘xshab kessaging obro‘yini senga yuklayaptimi? — Be, unda obro‘ degan narsa bormi o‘zi? — Bo‘pti, tilimni qichitma, qo‘y o‘sha so‘xtasi sovug‘ingni. Bo‘ladigan gapingni gapir, nega chaqirtirding, tushingga kirdimmi? — Tushimga kirsang qo‘rqqanimdan lablarimga uchuq toshardi. Aka bo‘lib o‘zing maslahatga kelmasang, chaqirtiraman-da. Mening to‘yimga kim bosh bo‘lishi kerak? —Hali men to‘yboshimanmi? Tuzuk, odam qatoriga qo‘shilib qolibman-da, a? Tur, xotiningni chaqir. — Avval o‘zimiz maslahatni pishirib olaylik. — Maslahatni Manzura bilan birga pishiramiz. Sen ikkita o‘g‘il tug‘dirib qo‘ydim, deb boyvachcha bo‘lib kerilib yurgansan. O‘g‘illaringni Manzura odam qildi. Mana endi to‘y uning ko‘ngliga qarab bo‘ladi. Chaqir. Gapimga ko‘nmasang, ana, kessagingni to‘yboshi qilib tayinlaginu o‘shaning bilan maslahatni pishiraver. — Obbo... chumak ari ham senchalik jizzillatmay-di,— Asadbek shunday deb tobelik bilan o‘rnidan turdi. O‘tirgan yerida «Onasi!» deb baqirib chaqirmay o‘rnidan turganini ko‘rgan Jalil «suyak-suyagiga qadaladigan qilib gapiribman-da», deb o‘zidan o‘zi quvondi. Maslahat deganlari uncha cho‘zilmadi. Jalil Manzuraga «To‘y sen istagancha bo‘ladi», |
