Microsoft Word shaytanat4 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
187
Chuvrindinining o‘limi, Kesakpolvonning xiyonatidan so‘ng Jamshid Asadbekning eng 
yaqin odami martabasiga ko‘tarilgan bo‘lsa-da, xojasining yonida o‘tirish u yoqda tursin, 
o‘zini erkin tutishga ko‘nika olmayotgan edi. Hozir ham Bek akasining izidan kirib 
«Buyuring, xizmatingizga tayyorman», degan mulozim ko‘rinishida qo‘l qovushtirib 
turaverdi. Divanga o‘tirgan Asadbek unga bir qarab qo‘ydi-da, yonidan joy ko‘rsatdi. 
— Halimdan darak bormi? — deb so‘radi Asadbek, Jamshid o‘tirgach. 
— Aniq bir gap yo‘q. Qozining aytishiga qaraganda Haydar akam bilan aeroport tomonga 
ketishgan ekan. Surishtirib bilsam, u Krasnoyarga uchgan. Haydar aka kuzatib 
qo‘yganlar. 
— Krasnoyarga? Haydar akang kuzatibdimi? — Asadbek shunday deb o‘ylanib qoldi: 
«Xongirey Kozlovga taalluqli biron ish topshirdimi». — Xalimning xitlar bilan aloqasini 
surishtirdingmi? 
— Surishtirdim. Iz bor. 
— Akangga ham shunaqa dedingmi? 
— Hali aytganimcha yo‘q. Haydar akam gumonsiragan bo‘lsalar baribir tinch 
qo‘ymaydilar. Yana bir-ikki bolaga «o‘ldirasan» deb qo‘ygandirlar. 
— Ha, qiladi bu ishni. Sen yana surishtir, ish aniq bo‘lsin. Halim o‘lmasligi kerak. Men 
bilan ko‘rishib turganingga akang g‘ashlanmayaptimi? 
— Sezdirmayaptilar. Lekin oldingiday yaqinliklari yo‘qqa o‘xshaydi. Hozir akaxonning eng 
yaqinlari — Qozi. 
— Sen Qozidan uzoqlashma. 
Eshik ochilib, Bo‘tqa ko‘rindi: 
— Bek aka, Petrenko degan o‘ris so‘rayapti. Ertalab ham bir so‘rovdi, — dedi. 
«Petrenko» deyishi bilan Asadbek Bo‘tqaga yalt etib qaradi. Petrenko — Kozlovning oz 
odamlargagina ma’lum bo‘lgan laqabi edi. 
— Ertalab telefon qilgan bo‘lsa, nega darrov aytmading? — Asadbek shunday deb unga 
o‘qrayib qara- di-da, telefon go‘shagini ko‘tarib, qulog‘iga tutdi: — Men — 
Asadbekman, eshityapman. 
— Salom Bek, gaplarimni eshitgin-u, savol berma. Yaqin kunlarda senga ashxabodlik 
Durdi «quyon» odam yuborishi yo telefon qilishi mumkin. U menga tegishli narsalarni 
so‘raydi, unga ishonma. Ikkalamizga qadrdon odamga va’dasi bor uning. 
— Bilaman, uch kun oldin kelib ketdi. U so‘ragan narsa biz tomonlarda yo‘q. 
— Bek, senga bugun bir odam uchrashadi. Qolgan gaplarni o‘shandan eshitasan. Xayr. 
Asadbek go‘shakni joyiga qo‘yib, «bu yog‘i qandoq bo‘ldi?» deganday Jamshidga qarab 
oldi. 
Asadbek Ashxabodda Durdi «quyon» degani borligini eshitgan, biroq o‘zini ko‘rmagan 
edi. Durdining o‘smirlik chog‘i o‘g‘irlikka borganida sheriklarini tashlab qochgani uchun 
«quyon» laqabini olgani ham unga noma’lum edi. Uning tap tortmay, to‘g‘ridan to‘g‘ri 
uyga chaqirib kelishi Asadbekka yoqmadi. Ilgarigi vaqti bo‘lganda Kesakpolvonga bir 
ishora qilib qo‘yardi, uning esa «sapchadek boshginangdan akang aylansin sening, avval 
o‘zing kimsanu kimga ro‘para kelmoqchisan, yaxshilab bilib ol. Ashxabodning zo‘ri 
bo‘lsang ham sendaqa ellikta Durdi bitta Asadbek bo‘la olmaydi. Bor akasi, ashulangni 
aytib, kelgan joyingga qarab ketaver», demog‘i aniq edi. 
Asadbek mehmonning hurmatini qilib ichkariga taklif qildi. Durdi «quyon» Kozlovdan, 
uning oilasidan gap ochib, maqsadini oshkor qildi. Yaqinda Kozlovni ko‘rgani, «oilamdan 
xabar olib tur», deb undan iltimos qilganini ham aytdi. 
Asadbek uning gaplarini eshita turib o‘zicha «Shu farosating bilan Ashxabodda kerilib 
yuribsanmi? Xongirey senga o‘xshagan ahmoqlarni yaxshi ko‘rarkan. U yoqda sen, bu 
yoqda Kessak...» deb qo‘ydi. Durdi «quyon» Asadbekni ishontirganiga shubha qilmay 

---

Shaytanat (4-kitob). Tohir Malik