Microsoft Word shaytanat4 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
19
— Sen kimsan? — deb so‘radi «Qassob» undan. 
— Ugro boshlig‘iman, — dedi Xayrullin deganlari.
— Men senga xo‘jayinni chaqir, dedim! — «Qassob» shunday deb tizzasi bilan Solievning 
orqasiga tep-di. — Buningni men etigimga patak ham qilmayman. 
— Bu yerda undan kattasi yo‘q. Sen aytaver, u kattamizga yetkazadi. 
— Kattangga borib ayt: menga bitta samolyot bilan bir million pul kerak. 
Xayrullin Soliev bilan ko‘z urishtirib oldi-da, «xo‘p» deganicha orqasiga chekindi. 
— Bir soatda hal bo‘lmasa, sheriging o‘ladi! — deb baqirdi «Qassob».
— «O‘lamiz» degin. Endi yolg‘iz o‘lish yo‘q. 
— To‘g‘ri aytasan, yo birga yashaymiz yo birga o‘lamiz. Sen sheriklaringdan umid qilma. 
Ularing oliftagarchilik qilib to‘pponcha o‘qtalganlari bilan otisholmaydi. 
— Nega otisholmas ekan? 
— Otishga-ku, otishadi, lekin tegiza olishmaydi. Men qanaqa mashq qilishlaringni bilmas 
ekanmanmi? Uch oyda uchtagina o‘q otasanlarmi? Uchta o‘q otib mergan bo‘lgan bormi 
dunyoda? Agar gapimga ishonmasang, garov o‘ynayman: hozir seni qo‘yib yuboramanu 
to‘pponchani chiqarib otishni boshlayman. Ana o‘shanda ko‘rasan tomoshani: bu 
tomondagi sheriklaring ro‘paradagilarini otib qo‘yishadi. Kamida besh-oltitang jo‘naysan 
ashulalaringni ayt-ib. 
— Boshqacha yo‘li ham bor, — dedi Soliev. — Sen meni qo‘yib yuborasan, yigirma 
qadamdan gugurt cho‘pini qo‘yib otishamiz.
«Qassob» tizzasi bilan yana tepdi: 
— Yo sen jinnisan yo men ahmoqman.
— Ikkinchisi to‘g‘ri. Ahmoq bo‘lmasang, samolyot so‘raysanmi, pul so‘raysanmi? 
Qayoqqa uchib borasan? 
— Nima ishing bor, balki Isroilga ucharman? 
— Isroilga uchasanmi yo boshqa yoqqami, yerga qo‘nishing bilan ushlashadi-yu, 
«Petrovka»dagi akalaringga ikki qo‘llab topshirishadi. Sen siyosatchi emassan, senga 
shafqat qilishmaydi. 
— O‘chir ovozingni! 
Haq gap hech kimga, hatto odamxo‘rga ham yoqmaydi. Soliev to‘g‘ri gap uchun uchinchi 
marta orqadan tepki yedi. 
Qamoqdan qochgan jinoyatchini ushlash — militsiyaning oddiy vazifalaridan biri. «Tezkor 
guruh» deb atalgan yigitlar «oddiy vazifa»ning bunaqa yakun tomon burilishini sira 
kutishmagandi. Bular-ku, yosh yigitlar, hatto Soliev ham ko‘p yillik tajribasida bunday 
holga duch kelmagan edi. Bir militsionerning o‘ldirilishi, zobitning garovda ushlab 
turilishi, jinoyatchining bomba bilan tahdid qilishi bir necha daqiqa ichida katta-kichik 
idoralarga ma’lum bo‘ldi. Avval o‘rinbosarlar kelishib «Qassob» bilan muzokara 
yuritmoqchi bo‘lishdi. So‘ng vaziyatning naqadar jiddiyligi inobatga olinib, kattalarga 
xabar berildi. Kattalarning ham samolyot bilan pul va’da qilmoqdan o‘zga choralari yo‘q 
edi. «Qassob» avvaliga yana bir soat kutishga ko‘ndi. So‘ng qor yog‘ayotgani, samolyot 
uchmayotgani tufayli yana kutadigan bo‘ldi. Pulni esa beto‘xtov keltirilishini talab qildi. 
Bu o‘lim halqasidan qutilib ketishiga «Qassob»ning ishonchi yo‘q edi. Samolyotlarda 
qochayotganlarning qismati, Soliev eslatmasa-da, unga ma’lum. Qamoqdan 
qochayotganida chet eldan panoh topish niyati ham, rejasi ham yo‘q edi. «Endi 
tavbamga tayandim, burnimga suv kirdi, ko‘zdan yiroqroq biron ovloqda tinchgina 
yashayman», degan maqsaddan ham yiroq edi. Toshlardan toshlarga urilib oquvchi 
bebosh irmoq suvi kabi qismatni a’lo deb bilgan «Qassob» yana qassobchiligini davom 
ettirmoqdan boshqa narsani o‘ylamasdi. Agar militsioner yigitga duch kelib qolmaganida 
bir necha kundan so‘ng qaysi bir laqma juvon go‘shtidan o‘zi tukkan chuchvarani yeb 

---

Shaytanat (4-kitob). Tohir Malik