Microsoft Word shaytanat4 ziyouz com doc
Download 5.08 Kb. Pdf ko'rish
|
Shaytanat 4- kitob (2)
|
www.ziyouz.com kutubxonasi
273 Polkovnik «internatsional burchini bajara turib qahramonona halok bo‘lgan vatan o‘g‘loni orden bilan mukofotlanganini, tushunmovchilik tufayli orden vaqtida topshirilmaganini» aytib uni SSSR Mudofaa vaziri nomidan topshirdi. Yaralari yangilangan ota-ona farzandi yuzini silaganday ordenni silashdi. Ular bilishmasdiki, Moskvaning Arbat deb atalmish eski ko‘chasidan bunaqangi ordendan istaganchasini sotib olish mumkin, guvohnomasini esa kompyuter degan beminnat dastyor aslidan ham yaxshiroq qilib tayyorlab berardi. Ordenni topshirish paytida Mamatbey bilan Kesakpolvon qabristonda edilar. Izma-iz yetib kelgan odamlari yuk mashinasidan qabrtoshni tushirishdi. Ish shoshqich ravishda amalga oshirilib, qabr ochilib, temir tobut teshilganini go‘rkov ham sezmay qoldi. Polkovnik temir tobut minalashtirilmaganiga qa-sam ichgan bo‘lsa ham Mamatbey unga yaqinlashishga qo‘rqdi. Qabriston darvozasi yonidagi chog‘roq xonada go‘rkovni gapga solib o‘tirdi. Oq marmardan ishlangan qabrtosh tuproq ustiga o‘rnatilib, ish bir soatga qolmay yakunlandi. Ana shundan keyin Mamatbey marhumning uyiga xabar yubordi. Shu tarzda boshqa qishloqlarga ham borishgach, ishning zo‘r darajada uyushtirganlari uchun Mamatbey, Kesakpolvon, Jamshid xo‘jayinlaridan olqish eshitdilar. — Qabrtosh o‘rnatishni zo‘r topibmanmi? — dedi Xongirey, — o‘lik bo‘lishsa ham ular bizning sheriklarimiz. Men sheriklarimning o‘ligini ham hurmat qilaman. Ish oxiriga yetgach, Asadbeknikiga fotihaga kelishdi. So‘ng Mamatbeyning qarorgohida ziyofat bo‘ldi. Ziyofatdan keyin Jamshid polkovnikni mehmonxonaga boshlab ketdi. Polkovnik u yerda ham aroqxo‘rligini davom ettirdi. Jamshidga uni tashlab kelish emas, ertalabgacha yonidan jilmaslik topshirilgan edi. Yarim kechagacha polkovnikning jag‘i tinmadi. Afg‘ondagi ishlarini aytib, maqtanib, shuning orasida o‘zi bilmagan holda temir tobutlarga qoradorini qanday mahorat bilan joylashtirganini ham oshkor etib qo‘ydi. — Sen kim bilan ishlayotganingni bilasanmi? — dedi polkovnik Jamshidning bo‘yniga qo‘l tashlab olib.— Xongirey! U haqiqiy erkak! Selimni bilarmiding? U meni laqillatmoqchi bo‘ldi. Men esam unga minalashtirilgan tobutni ro‘para qildim. Menga qara, ahmoqqa o‘xshaymanmi, a? Ha! Men o‘ljaga bir to‘da odamning tashlanishini bilardim. Xongirey mardlik qildi. Selim bilan teng sheriklikka kelishuvdim. Xongirey o‘ttiz foiziga ko‘ndi. Menga yetmish foiz tegadi. Tushunyapsanmi? Men eng boy polkovnik bo‘laman. O‘sha yetmish foiz hisobidan Xongirey menga Shaxovskiydagi uyini berdi. Men seni o‘sha yoqqa birga olib ketaman, uyni yuvamiz... Tun yarimlaganda Mamatbey qo‘ng‘iroq qilib, polkovnikning ahvoli qandayligi bilan qiziqdi. Jamshidning «ichib, sayrab o‘tiribdi», degan javobini eshitib amr qildi: — Ziyrak bo‘lib tur, mazasi qochsa, «tez yordam» chaqir. To‘rtinchi kasalxonaga olib borasan. Oradan bir soat o‘tmay, polkovnik yuragi qattiq sanchayotganini aytgach, Jamshid «tez yordam»ni chaqirdi. Bemor kasalxonaga yetkazilganidan so‘ng ham Jamshid iziga qaytmadi. Ertalabga yaqin vrach chiqib, polkovnikning «uzilgani»ni aytgach, Mamatbeyga qo‘ng‘iroq qildi-da, «o‘sha yerdan jilma», degan buyruq oldi... Jamshid shu voqealarni Asadbekka batafsil bayon qilgach: — Polkovnik uchun maxsus tobut yasatibdi. Uni Xongireyning o‘zi olib ketdi, — dedi. — Nazarimda yig‘ilgan qoradorilarning yarmi shu tobutda ketdi. Polkovnikning ixtirosi o‘zining boshini yedi. — Yarmi ketganini qaerdan bilasan, ko‘rdingmi?— deb so‘radi Asadbek. — Ko‘rmadim, meni bu ishga yaqinlashtirishmadi. Qaerga yashirishganini ham bilmayman. Xongirey ketadigan paytda Mamatbeyga «qolgan yarmi uchun boshing bilan javob berasan», deganini eshitdim. — Nima uchun hammasini olib ketmadi? |
