Microsoft Word shaytanat4 ziyouz com doc
Download 5.08 Kb. Pdf ko'rish
|
Shaytanat 4- kitob (2)
|
www.ziyouz.com kutubxonasi
52 V b o b 1 Zulmat... Ha, zulmat edi. Nafas oldi-yu, nafas chiqarishga ulgurmadi. Xuddi birdaniga chiroq o‘chirilganday bo‘ldi. Zulmat qanday bostirib kirganini sezmay qoldi. «Ana endi o‘ldim», deb fikrlashga ham ulgurmadi. «Qassob» qo‘lida asir ekanida «Bu jinni bu baloni portlatib yuborsa, o‘lar oldidan oilamga bir og‘iz ham gapirolmay ketamanmi?» deb afsuslangan edi. «Kelib-kelib shunday o‘lim menga nasib qiladimi-ya? — deb o‘yladi mayor Soliev. — Uyda hech bo‘lmasa uch-to‘rt kun oyoqni cho‘ziltirib yotib, bola-chaqaga vasiyatni qilib, so‘ng jon berishning ham gashti bor ekan-da, a?» Aytadigan gaplari ko‘p ham emas, bolalariga «onang-ni hurmat qillaring, halol yeb, halol yashalaring», deydi. Otasi unga shunday vasiyat qilib edi. Otasidan oshirib u nima deya olardi? Aslida bu gapni kunda bo‘lmasa-da, tez-tez aytadi. Ammo o‘limi oldidan aytsa u oddiy gap maqomidan chiqib, vasiyat martabasiga ko‘tariladi. Xotiniga ham ko‘p gapirmaydi. «Kelining bilan hadeb o‘chakishaverma, bechorani ezaverma», deydi xalos. Aslida bu gapni ham kunda bo‘lmasa-da, tez-tez aytadi. U aytishdan charchamaydi, xotini o‘z bilgicha yashashdan horimaydi. Soliev qaynona-kelin mojarosiga poydevor bo‘lguvchi, ko‘pchilik e’tibor bermaydigan bir sababni aniq biladi: uning xotini ham ko‘p onalar singari o‘g‘lini kelinidan qizg‘anadi. Yigirma yilmi yo undan ko‘proqmi hamisha qanotida yurgan farzandining xuftondan so‘ng «g‘oyib» bo‘lishiga avvaliga ko‘nikolmaydi, keyin-keyin esa chidolmay qoladi. «Qizil oyoq kelib, qizil yuzdan judo qildi», degan maqolning aynan o‘shanday «qizg‘anchiq» onalar to‘qigani bejiz emasligini Soliev anglaydi. Gaplari shamolga sovrilishini bilsa-da, tanbeh beraveradi. Jon chiqishi oldidan so‘nggi bor aytsa bo‘lardi. Ammo endi bunisi oddiy gap maqomidan chiqib, vasiyat martabasiga ko‘tarilardi. Nodon xotini hech bo‘lmasa, bir-ikki hafta vasiyatga amal qilar axir. So‘ng qizg‘anish olovi yanada battarroq alanga olar. Oldinlari yonida eri bo‘lardi, yolg‘izlik muzxonasining sovug‘i unga kamroq sezilardi. Eri o‘lgach, muzliklar aro yalangoyoq, yalang‘och qolgandek bo‘ladi. Tongga qadar azoblanadi. Azobning alamini kimdan olishi esa tayin... Temir yo‘l bekatida ko‘kragiga bomba bosilgan holda nochor turgan mayor Soliev aytolmaydigan vasiyati bahonasida shularni ham o‘ylashi kimgadir g‘alati, balki ishonchsiz tuyulishi mumkin. Holbuki, g‘alat holatlarda g‘alat o‘ylarning fikrni yoritib o‘tishi mutlaqo g‘alati emasdir. Agar Solievning o‘rnida bir necha soat avval «Qassob»ning o‘qidan jon bergan militsioner yigit bo‘lganida boshqacha o‘ylab, o‘zgacha vasiyatni fikr qilardi. Agar unga «hozir «Qassob» seni otib o‘ldiradi, vasiyatingni aytib ol», deb imkon berilsami, birinchi galda homilador xotiniga qarab: «Mendan ke-yin turmushga chiqsang, bolani «detdom»ga berma, ota-onamga qoldir», demog‘i shubhasiz edi. Biroq, unga bunday imkon berilmadi, vasiyatsiz ketdi. Solievning o‘ylarida jon bor: vasiyatni aytib, so‘ng jon berish ham o‘ziga yarasha bir baxt — Tangrining buyuk marhamatlaridan biri... Zulmat qa’rida ekanida hayot va mamot, vasiyat to‘g‘risidagi o‘ylar uni bezovta qilmaydi. Zulmat pardasi teshilib, oydinlikning zaif nuri qorong‘ulik bilan olisha boshlaganida nimanidir sezdi, qandaydir tovushni eshitdi. Hatto nimalarnidir ko‘rganday |
