Microsoft Word shaytanat4 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
93
bo‘ldi?» deb jiyaniga qaradi. Jiyan so‘z aytishga ulgurmay Fotima u olib kelgan xabarni 
yanada vahimali ohangda ma’lum qildi: 
— Dadamlar otdan yiqilib tushibdilar. Yelkalari singanmish.
— Qachon? 
Fotima «asosiy gapni men aytdim, bu yog‘iga o‘zingiz javob beravering», deganday 
jiyaniga qaradi. Kelinayasining bu lutfidan foydalangan jiyan javobni hayallatmadi: 
— Uch kun bo‘ldi... shu yakshanbada. 
— Uch kun bo‘ldi? Endi xabar berasanlarmi? 
— Ayb o‘zingizda, — dedi Fotima jiyanning yonini olib, — yakshanbada boramiz 
dedingiz, so‘zingizda turmadingiz. Borganimizda shu falokatning oldi olinardi. Uloq 
o‘lgurgayam chiqmasiydilar. 
Fotimaning shu gapi dard ustiga chipqon bo‘ldi. Zohidning vujudini kuydira boshlagan 
xavotir o‘tiga alam moyi sepildiyu xotiniga beixtiyor ravishda «bir pas vaysama!» deb 
baqirdi. Huda-behudaga baqiraveradigan erlarning xotinlari bir vaysashga tushsalar 
tinishlari mushkul. Bu mushkulotni yechmoq uchun ko‘pincha erning mushti ishga 
solinadi. Xotiniga hadeb baqiravermaydigan Zohidning «Bir pas vaysama!» deyishi 
Fotimaga kifoya qildi. 
— Uydamilar, kasalxonadamilar? — deb so‘radi Zohid jiyanidan. 
— Uydalar. Do‘xtirlar gipslab qo‘yishdi. Lekin... judayam og‘riyotganmish. Bugun Uloqchi 
buva keluvdilar. Shaharda Moshtabib degan odam bor ekan. Uloqchi buvaning bellari 
singanda tuzatgan ekanlar. Siz o‘sha odamni topib, olib borar ekansiz. 
Otasini ko‘rgani hoziroq yo‘lga chiqmoqchi bo‘lib turgan Zohidning shashti qaytdi. To‘rtta 
non ko‘tarib borishdan foyda yo‘q. Azob chekayotgan otasi tabibga muhtoj. Erining 
indamay qolganidan taajjublangan Fotima: 
— O‘sha odamni taniysizmi? — deb so‘radi. 
Zohid javob bermay, deraza tomonda to‘shalgan ko‘rpachaga borib o‘tirdi. 
Moshtabib deganlarini tanishga-ku, taniydi-ya. Uni o‘ylantirib qo‘ygan barcha mushkulot 
ham ana shu tanishida edi. 
2 
Depara ichki ishlar bo‘limida amaliyot o‘tab yurgan kezlari boshliq o‘rinbosari chaqirtirdi-
da, xonasida o‘tirgan odamni «Kapitan Temirov» deb tanishtirgach, shu nozirning 
ixtiyorida bo‘lajagini bildirdi. Zohid vazifasi nimadan iborat ekanini yo‘lda 
ketayotganlarida nozirdan eshitdi: 
— Eski shaharda Moshtabib degan odam yashaydi, eshitganmisiz? — deb so‘radi. Nozir 
Zohiddan «yo‘q», degan javobni eshitgach, afsus ma’nosida bosh chayqab gapini davom 
ettirdi: — Shunday mashhur odamni eshitmaganmisiz? «Moshtabib» degan nom bilan 
Xudo biladi, ming yillardan beri necha yuz tabib o‘tgan ekan. Otadan bolaga o‘tib 
kelavergan-da. Moshtabiblar Amir Temurni ham davolashgan. 
Nozir keyingi gapini xuddi «Amir Temur»ni davolashayotganda o‘zim ham bor edim, 
podshoning oyog‘ini o‘zim ushlab turganman», degan ohangda, faxr bilan aytdi. 
— Ming yillardan beri odamlarga xizmat qilib kelgan moshtabiblarning ishi endigi 
zamonda zararli emish. Shu mahallada bir-ikki g‘alamis bor, yuqori idoralarga xat 
yozgani yozgan. Ular yozadi, kaltak esa mening boshimda sinadi. Yozadiganlarning 
bittasi do‘xtir. O‘zim borib gaplashdim o‘sha bilan. «Baraka topgur, Moshtabib sening 
kasallaringni tortib olib, noningni yarimta qilayotgani yo‘q. Sen qorin do‘xtir bo‘lsang, u 
sindi-chiqdiga qarasa, qo‘y endi», desam, «Sen feodalizm sarqitini himoya qilyapsanmi, 
sen ilg‘or Sovet meditsinasining naq dushmani ekansan», deb basharamga dangal aytdi. 

---

Shaytanat (4-kitob). Tohir Malik