Microsoft Word vijdon azobi ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
41
- Yolg'izmisiz, yoningizga o'tirsam bo'ladimi? - dedi. Asabiylashdim.
- Yo'q, bo'lmaydi, - dedim va boshqa joyga borib o'tirdim. Bu yangi yosh muallim edi. 
Yana yonimga keldi.
- Noto'g'ri tushunmang, diqqatimni tortdingiz, o'qiyotganingiz diniy kitob har holda. 
Mening ham dinga muhabbatim va aloqam bor, - dedi. Yumshadim. Chunki dindan so'z 
ochgandi. Men, erkak bilan yolg'iz taqiqlanganini, kitobni berishmni aytib ketdim. Ertasi 
kun shanba edi. Dam olish bo'lgani uchun tashqariga chiqqandim. Yana o'sha muallim 
yonimga keldi. Kitobdan biroz o'qiganini, juda yahshi ekanini aytdi. Men bu yarda yolg'iz 
qolishimiz man etilganini aytdim.
- Go'yo maktabda begona muallimlar bilan bir yerda bo'lmagandaysiz-a, - dedi. Nima 
deyishimni bilmay hayron bo'lb dovdiradim.
Keyingi kunlarda muallim menga darslarda sinovlardan yordam beradigan bo'ldi. Bu 
ahvol menga yoqmasdi. Shaytoniy fikrlari bilan ta'sir qilishga harakat qilardi. Islomga 
yaqinligi bilan ham meni hayron qoldirardi. ajabo, Islom yanlishmi? Yoki shayton? 
Bilolmasdim. Menga erkak bo'lmagan joyda boshni ochib yurish mumkinligini aytardi. 
Erkak bo'lmagach ziyoni yo'q deb o'ylardim men ham. Dugonalarimning orasida 
boshimni ocha boshladim. Namozlarimni ham sekin-sekin kamaytira boshladim. Diniy 
kitoblar o'rnini TV egallay boshladi. Endi maktabda boshimni o'ramasdim. Tashqarida 
esa chala-chulpa o'rardim.
Ro'molimni yarimyorti o'rab, dugonalarim bilan tashqariga chiqayotganimizda, ular 
ahzillashib:"Qo'polliging qolmadi qolmadi-da. Zamondan ortda qolding", - deya 
kamsitishar, lekin men ularga quloq solmay o'ranardim. Bir narsalarni pichirlab 
kulishardi.
Har doim katta ko'chadan ketardik, bu gal jin ko'chalardan aylanib o'tishni istadik. 
Ko'chaga kirganimizda bir dugonam boshimdan ro'molimni tortib oldi. Hayron bo'ldim. 
Qanday qilib bu o'yinni avvaldan sezmadim. Ro'molini ikkiga bo'lib qo'limga tutdi. 
Bo'lganicha bo'ldi. Qayg'urdim. Ammo dugonalarim shunday ham qanchalar go'zalsan, 
deya meni ovuntirdilar. Menda iymon bo'lganida maktabga qaytardim, lekin men 
iymonimni oldirgan edim. Men ikkinchi o'yindan behabar borardim. Ular meni istirohat 
bog'iga boshlab borishdi. Sakkiz qiz bo'lganimiz uchun ikki stol atrofiga joylashdik. Har 
stol atrofiga to'rt kishidan o'tirishi kerak bo'lgani holda bizning stolga uch kishi, 
narigisiga besh kishi joylashishdi. Ko'nglimga boshqa narsa keltirmasdan:"Nega ular 
siqilishib bizning yonimizda bir joyni bo'sh qoldirishdi", deb o'yladim va so'radim. 
Ular:"Mehmonimiz bor", deyihdi. Mehmon o'sha olg'ir muallim ekan. Hayron qoldim. Bu 
yerga kelishimizdan qanday habardor bo'ldi ekan? Mening bundan habarim yo'q, 
dugonalarim qaydan bilishadi? Kayfiyatim buzildi. Bog'da aylanib kelganimizdan keyin 
ikki sherigim bir bahona qilib turib ketishdi. Orqadagi stolga qaramasdim. Qaramoqchi 
bo'lganimda muallim gapga tutib qolardi. Yo'lini topib qarganimda dugonalarim yo'q. 
Ikkimiz yolg'ziligimizdan, oqshom tushib qolganidan bezovtalandim. Ular ketib qolganini 
bilganimdan keyin jahlim chiqdi. Va shu holda muallimga tikildim.
- O'h-ho', qachon ketishdi ular, gapga berilib ketishganini ham bilmay qolibmiz, - 
deya safsata sota boshladi. Jahl bilan: 
- Yolg'onchi! deb baqirdim. Qayergacha yugurib borganimni bilmayman, faqat 
yig'lardim. Maktabga borish yo'lini bilmasdim. Taniydiganim faqat shu shayton muallim 
edi. Har tomonda mast alastlar tentirab yurishardi. Muallim meni maktabga olib borib 
qo'yishini aytdi. Faqat yo'l ustida uyiga kirib bir narsani olishi kerakligini aytdi. Ilojsiz 
rozi bo'ldim, boshqa yo'l yo'q edi. Yo'l bo'yi gaplashmadik. U uyiga kirib ketdi, lekin 
soatlar o'tsa ham-ki chiqmadi. Men muallimning oilasi bor deya, ichkariga kirishim zarar 
bo'lmaydi deya fikrladim. Ichkari kirishim bilan birdan eshik bekildi. Qo'rqib hushimdan 

---

Vijdon azobi. Amina Shanliko’g’li