Microsoft Word vijdon azobi ziyouz com doc

YIGIRMA YILDAN SO'NG 
Oltmish yoshga kirdim. Zobit o'g'lim:"Mening ish o'rnida o'sishim bor, ona, o'rangan 
holingizdan uyalaman", deya meni ukasinikiga olib keldi va kichik o'g'limnikida qoldirdi. 
Ammo kichik o'g'limning ham bundan unchalik hushlanmayotgani sezilardi. Nabiramning 
tundlashishidan ham sezilardi. Har soz'ni o'zimga olib ezilardim. Ohir tahminim to'g'ri 
chiqdi... .
- Ona, - dedi bir kuni o'g'lim, - ukamnikida qoling.
Qoldim. To'g'rirog'i qolyapman. Alinikida ekanimda Murodim keldi. Ko'zlari nam. Balki 
yig'lagandir.
- Ona, bilasizmi men Zaynabga qay shartlar bilan uylanganimni? Unga:"Men 

---

Vijdon azobi. Amina Shanliko’g’li 
www.ziyouz.com kutubxonasi 
64
ko'rmayman, onam menga muhtoj bo'lganida menga ko'z bo'lasanmi? Onamni qabul 
qilasanmi? Sen mening onamni qabul qilsang, men ham sening ota-onagni qabul 
qilaman", dedim. U esa:" Sizni onangizni o'z onamdek sevolmasman, ammo onamga 
bo'lganchalik marhamat qilaman", dedi.
- Nima demoqchi bo'lyapsan bolam?
- Sizni bizning uyimizga, o'zingizni uyingizga olib ketmoqchiman.
- Endi mening uyim yo'q, bolam. Mening uyim menga muhtojligingizda bor edi. Men 
sizga muhtoj bo'lgach yiqildi uyim.
- Unday demang, ona. men sizga doim muhtojman. Bolalar onalarining nazarida 
doim bola bo'lib qolishadi.
- lekin men bu yerda bemalolman, huzurliman, bolam.
- Yolg'on aytmayapsizmi, ona?
- Qaydan bilasan?
- Ko'rlar bilmasmi, ona? Ular qalb ko'zlari bilan ko'radilar-ku. Sizsiz hech qayerga 
ketmasman. Onajonim, sizni hech kimga muhtoj qilmasman! 
Shunday qilib hozir Murodim bilan birgaman va bahtliman.
MENI KECHIR, ALI 
Men Ali Fardin bilan bog'liq vijdon azobimni hech ham unutolmayman. 1984 yil. 
Litsey. Riyoziyot darslari. Ali harakatchanligi, yahshi hulqi bilan diqqatni tortardi. Bir 
kuni Alini isitgich yonida namoz o'qiyotganini ko'rdim. Demak, bu aksilharakatchi, qoloq, 
ortda qolgan. Alining hech qachon muallim bo'lolmasligi, halq bilan muloqot qilmasligi 
lozim deb o'yladim. Bu yo'lda qpo'limdan kelganini qildim. Shunday bo'ldi ham. Birinchi 
ishni sinfda uni ranjitishdan boshladim. U hafa bo'lishi, o'ziga bo'lgan ishonchini 
yo'qotishi lozim edi.
- Ali!-dedim bir kuni, - sen gustoh, jinni, ahmoqsan, odam emassan.
Ha, uni ruhan bayron qilishni o'yladim. Yuzimga qaradi.
- Ahmoqman deyman, gustohligimga esa imkon yo'q. Sizning bunday past 
ketishingizga mening namoz o'qiyotganim sabab bo'lmasin yana? - deya meni hayron 
qoldirdi. Va hurmat bilan muomalada bo'lishni davom ettirib, meni yerga kiritib 
yuborganini hazm qilolmasdim. Ikki shapaloq tushirdim... .
- Yana bir ursangiz, qarshilik ko'rsatishimdan ogoh bo'ling. Mening e'tiqodimda ayol 
kishini urish yo'q, lekin undan tayoq yeyish ham yo'q, - dedi va burilib ketdi.
Alining nozik joyidan tutgandim. Uni haqorat qilib, o'zimni urdirmoqchi, uni esa 
maktabdan haydatmoqchi bo'ldim. Muallim bo'lib, ota turkchi yoshlarga Islomni 
aralashtirmasin. Yetar bas! U holda gap tayoq yeyishimda qoldi. Va o'ylaganimni qildim. 
Sinfda uni haqorat qildim. Qoloq, qo'pol, vahshiy va hakozolar dedim. Bir kuni yana 
urdim. Shiddat bilan menga ham ikki shapaloq tushirdi. Darhol muhokamaga berdim. Ali 
kuyinib o'zini himoya qildi. Avval meni urganimni aytdi. Ammo buni tasdiqlaydigan 
guvoh topolmadi. Zero, o'quvchilarimga juda yahshi muomalada bo'lardim. Hech bir 
talabani sinfda qoldirmasdim. Vaqtlarini qadrlardim. Ishonchimga hizmat qiladigan 
talabalar o'z burchini ado etishni boshlashi, aksilharakatlar havfidan o'lkani qutqarishi 
lozim edi. Ikkinchi marta yana Alini haqorat qildim. Riyoziyotdan qasddan qoldirdim, 
yiqitdim. Mudir ham men tomonda edi. Va 1986yilda Ali maktabdan haydaldi... .
Oradan ikki yil o'tdi. Turmush qurdim... Juftim bilan hamfikr edik. Bir kuni Qudrat 
Shondroning Islomga kiraganini eshitib qoldim. Uni yahshi tanirdim. Musiqali raqs ustasi 
- ustoz edi. Shondro dovrug'i va shov-shuvi bilan yashayotagnimzida, yana bir oilaviy 

---

Vijdon azobi. Amina Shanliko’g’li