Microsoft Word vijdon azobi ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
65
do'stimiz, mashhur prifessor Islomga qaytganini eshitdim. Hayratim yanada oshdi. 
Tezda uni topdim.
- Qaydan Allohga ehtiyoj sezdingiz, Unga muhtojligingiz yo'q edi-ku, - dedim 
surbetlarcha.
- Balqi suvdagi vaqtida, suvga ehtiyoji borligini anglamaydi. Suvdan chiqqach esa, 
ko'ring... . Men baliq emasman. ALlohning menga berganlarini, ne'matlarini qo'limdan 
ketmasidan oldin anglahim kerak edi, anglab yetdim, - dedi.
Nech kunlar shu so'z ta'sirida yurdim. Bieinchi o'yga tolishim shundan boshlandi. 
1988yil Amerikaga bordim. Bir oila bilan tanishdim, ular Islomga qaytishimga sababchi 
bo'lishdi. Va men musulmon bo'ldim.
1990 yil. Niam kechgan bo'lsa o'shanda bo'ldi. Alini Mahmud poshoda paypoq 
sotayotganini ko'rib qoldim. Ezilib ketdim... Yig'lay bohladim... Borib undan paypoq 
so'radim. Islomiy kiyinib olganim uchun meni tanimadi. Ovozim e'tiborini tortdi. 
Tanishga qiynaldi. Men esa:"Ali, bu menman... ", -deim. U esa ishonolmadi. Uzr 
so'radim. Sirtadn o'qishni tamomlashini aytdim. Ammo bu tavsiyalarim ham meni vijdon 
azobidan qutqarolmadi...
Mani avf et, Ali! Kechir meni! Alloh uchun avf et! Men... seni umr bo'yi 
unutolmayman, Ali!...
Duolaringizda meni ham eslang...
F. Ko'chok.
YOSH EDIM, TEZ ALDANDIM... 
O'tgan oy qamoqdan chiqdim. tashqariga chiqishim bilan mastday chayqalib 
ketdim... . Do'stlarga uchradim. Ba'zilari tanimadi. O'n besh yilda tanimaydigan 
darajada o'zgaribmiz... Eh, daryodek oqin, telba kunlarim...
Kosib do'stimga uchradim. Bir yosh yigit keldi. Oyoq kiyimi tuzatdi. Qo'lidagi jurnalni 
unutib qoldiribdi. Uni o'qiy boshladim. Ayol dardi. Hayratlar ila o'qishni davom ettirdim. 
"Maktub"jurnalini boshidan ohirigacha o'qidim. Saboq beruvchi jurnal. O'n mavzuni bilib 
oldim. Sodda, tuhsunarli. Teliefon repartaji haqida o'qib bu ham menga ma'qul bo'ldi. 
Sizga lof bo'lmasin-u, jurnalni hammasini ko'chirib yozib chiqdim. "Vijdon azobi"ga 
kelganimda, aslida vijdon azobini yozishi lozim bo'lgan kihsi menman-ku. Vijdon azobim 
yoshlarga saboq bo'lgudek...
So'zni qanday boshlashni bilmayapman...
Hali 15yoshda edim. Meni o'ziga rom etgan, nomigagina, faqat so'zda Islomiy bo'lgan 
uyushmaga a'zo bo'ldim. Bu tahskilt men va birodarimga hunday nafrat yuqtirardiki, kin 
va nafratdan devor bpo'lib qolardik. Kimga kin saqlab, kimga nafrat tuyardik? Bilsangiz, 
faqat va faqat musulmonlarga! Bir rahbarimiz bor edi. Barcha musulmonlar, ularning 
guruhlari hoin, Islomni afsona kabi so'zlar bilan ayblar, biz esa unga ihonardik. 
Ongimizni zaharlab, go'yo sehrlab qo'ygandiki, uning hato qilihsi mumkinligini 
hayolimizga ham keltirolmasdik. Dohiyimiz edi u. Nafratimiz undan boshqalarga 
qratilagn edi. Avvalo uning o'zi bormidi? Bamisoli u jahon hokimi edi. Shunday Allohnig 
do'sti, Allohning askari bo'laurmi? Dushmanlik qilishini esa musulmonlardan 
boshlamoqda edi. "Buning qaysi dinda o'rni bor", - dedim bir kuni do'stimga. "Sen 
qo'lingni toza tut. Kim bizning ustozimizdek bo'la oladi? Albatta dunyoda ndan buyukroq 
boshqa banda yo'q"-dedi do'stim. Aldangandim. Uning so'zlariga Qur'on oyatlariga 
qaragandek qarardim. Lekin biror marta ham:"Qur'on oyatlari bilan Usrozning so'zlarida 
faqr borku", - deyolmadim. Faqat men emas, hammaiz shu tahlitda edik. Ustozimiz nega 

---

Vijdon azobi. Amina Shanliko’g’li