Mil. IV asr boshlari – Koguryo qirolligi xitoylarni o’z yerlaridan quvib chiqardi; iv–xv asrlar

Shohruxga Xuroson, Jurjon, Mazondaron va Seyiston
(markazi Xirot)
Mironshohga G‘arbiy Eron, Ozarbayjon, Iroq va
Armaniston (markazi Tabriz)
Umarshayxga Fors, ya’ni eronning janubiy qismi
(markazi Sheroz)
Pirmuhammadga Afg‘oniston va Shimoliy Hindiston
(markazi G‘azna, keyinchalik Balx) suyurg‘ol qilib
berilgan.
Amir Temur qo‘shini o‘ntalik askariy birikmalar asosida
tuzilgan harbiy qismlardan iborat edi.
tuman – o‘n minglik, o‘n minglik askarni boshqarish
uchun tuman og‘asi
hazora – minglik, minglik bo‘linmalarni boshqarish
uchun mirihazora
qo‘shun – yuzlik, yuzlik bo‘linmalarni boshqarish
uchun qo‘shunboshi
ayl – o‘nlik birikmalariga bo’lingan, o‘nliklar uchun
aylboshi kabi harbiy mansablarni ta’sis etadi.
Sohibqiron Sharqda birinchilardan bo‘lib qo‘shinga
o‘tsochar qurol – to‘pni olib kirgan.
Tog‘li hududlarda jang harakatlari olib boruvchi maxsus
harbiy qism va bo‘linmalar tashkil qilingan.
Ibn Arabshohning guvohlik berishicha, Sohibqiron
qo‘shinida ayollardan iborat bo‘linmalar bo‘lib, ular
erkaklar bilan bir safda turgan, qahramonlik va
matonat namunalarini ko‘rsatgan.
XIV asr oxirlarida vujudga kelgan muayyan xalqaro
vaziyat tufayli Amir Temur davlati,
1371–1390-yillarda Amir Temur olib borgan yetti
harbiy yurishdan keyin Mo‘g‘ulistonda
tinchlik o‘rnatish va uni o‘zining ta’sir doirasiga kiritib
olishga muvaffaq bo‘ldi.
Turkiya, Misr va Oltin O‘rda eng qudratli davlatlar
sifatida siyosiy maydonga chiqdi.
1385-yildan Amir Temur bilan Misr sultoni Barquq
o‘rtasidagi rasmiy aloqalar boshlangan edi.
1386–1405-yillar mobaynida Amir Temur va Misr
sultonlari, shuningdek ularning Suriyadagi noiblari
o‘rtasida taxminan 25 marta maktub va elchilar
almashuvi bo‘ldi.