Минг қуёш шуъласи

165
Минг куёш шуъласи
,
– Жуда қари экан. Бунинг устига ёнида яна 
иккита эркак бор.
Ниҳоят, Лайло қидирган одамини топди. У хи-
ёбонга кираверишдаги ўриндиқда чодрали хотин 
ва Азиза тенги бола билан ўтирарди. Ўттизларга 
бормаган бу эркакнинг кийимлари бир оз эски 
униққан бўлса-да, тоза ва ораста эди. 
– Мени кутиб туринг, – деди Лайло ва у тараф-
га юрди. 
Мар ям ичида қанақадир дуоларни пичирлашга 
тушди. Лайло яқинлашиши билан ҳалиги эркак кў-
зини қуёшдан пана қилиб ўрнидан турди. 
– Кечирасиз, ака, сиз Пешоварга кетяпсизми?
– Ҳа, – деди эркак бир оз кўзини қисиб.
– Бизга бир яхшилик қила олмайсизми?
Эркак қўлидаги болани ёнидаги аёлга бериб, 
Лайлони сал четроққа бошлади. 
– Сизга қандай ёрдам керак, синглим?
Унинг юз-кўзларидан алланечук самимият 
балқиб турарди. Лайло аввалдан тўқиб қўйилган 
«кечмишини» айтиб беришга тушди. Бева экани-
ни, Кобулда онаси ва қизидан бошқа ҳеч қандай 
қариндоши қолмаганини, Пешоварга амакиси-
никига кетаётганини айтди. 
– Сиз биз билан бирга кетмоқчисиз, шунақа-
ми? – унинг гапини илиб кетди эркак.
– Биламан, сизга ортиқча ташвиш бу. Аммо 
кўринишингиздан жуда инсофли, художўй одам-
га ўхшайсиз.
– Синглим, сиз хавотир олманг. Тушунаман, 
қўлимдан келганича ҳаракат қиламан. Сизга 
чипта опкелиб берайми?
Лайло паранжиси остидан пул солинган кон-
вертни узатди. Унда шу пайтгача йиғиб юрган 
пулларининг қарийб ярми – 1100 афғоний бор эди. 

---

166
Холид Хусайний
,
Эркак конвертни шимининг чўнтагига жойлади. 
– Мени шу ерда кутиб туринг!
У рўпарадаги чиптахона биносига кириб кетди. 
Ярим соатлар чамаси вақт ўтиб қайтиб чиқди. 
– Чипта олдим, улар менда тургани маъқул. 
Автобус бир соатдан кейин, роппа-роса 11 да 
жўнайди. Автобусга чиқиб ўтира турамиз. Ме-
нинг исмим Вакил. Биз сиз билан амакивачча-
миз, тушунарлими? Мабодо сўраб қолишса, ай-
тасиз. Менимча, сўраб ўтиришмаса керак, улар-
га ўзим ҳаммасини тушунтираман. 
– Мен эса Лайло. Менинг онам – Мар ям. Қи-
зимнинг исми эса Азиза.
– Эслаб қоламан. Биздан узоққа кетиб қол-
манг лар.
Улар қўшни ўриндиқдан жой олишди. Тонг 
қуёшли ва илиқ эди, олисдаги тепаликлар узра 
икки-уч тўп оппоқ булут сузиб юрарди. Мар ям 
ўзи билан уйдан олиб чиққан печенедан Азизага 
едираркан, Лайлога ҳам манзират қилди:
– Томоғимдан ҳозир сув ҳам ўтмайди, – деди 
Лайло. – Ҳамма ёғим титраб кетяпти.
– Менам қўрқяпман.
– Яхшиям сиз бор экаксиз, Мар ям опа! Бир 
ўзим қаёққа ҳам борардим?
– Қўйсанг-чи.
– Ҳали ҳаммаси яхши бўлади, мана кўрасиз!
Мар ям оҳиста унинг қўлидан тутди. 
– Қуръонда айтилган: «Мағриб ҳам, Машриқ 
ҳам Аллоҳга тегишлидир. Қаёққа юзланма, Ал-
лоҳнинг сиймосини кўрасан. Дарҳақиқат, Аллоҳ 
буюк ва қудратлидир!»
– Анна, бибип, – Азиза бармоғини автобус та-
рафга ниқтади. – Майам, анна, бибип!
– Кўряпман, Азизажо! Биз ҳозир чиқамиз би-
бипга! Буни қувонишини қара!

---

167
Минг куёш шуъласи
,
Лайло жилмайди. Рўпарадаги устахонада дурад-
гор ёғоч арралар, атрофга қипиқлар худди қор зар-
ралари сингари сочиларди. Уларнинг шундоққина 
ёнидан чанг ва тутундан ойналари қорайиб кетган 
машиналар ўтиб қайтар сал нарида ёнбошида то-
вус, аждар, шер, қуёш ва бошқа жонли, жонсиз 
нарсалар тасвири туширилган автобусларнинг мо-
тори қулоқни қоматга келтирарди. 
Лайло бугунги қатъияти, ботирлигидан ўзи 
ҳам ҳайратга тушган, қувончи ичига сиғмасди. 
Соат ўн бирга бир неча дақиқа қолганда мега-
фон кўтариб олган бир одам Пешоварга жўнай-
диган автобусга йўловчиларни чақира бошлади. 
Автобус эшиги ғижирлаб очилиши билан бур 
тўда оломон ўзини ўша ёққа урди. 
Вакил ўғлининг қўлидан маҳкам ушлаб борар-
кан, Лайлога «келаверинглар» дегандек ишора 
берди. 
– Мана, кетяпмиз, – деди Лайло. 
Вакил олдинда кетиб борар, автобус деярли тў-
либ бўлган, пастдаги хайрлашув, оқ йўл тилаш маъ-
носида тинимсиз қўл силкитишарди. Эшик олдида 
ёш кўнгилли аскар чипталарни текшира бошлади. 
– Бибип, бибип, – дея тинимсиз ирғишларди 
Азиза. 
Аскар Вакил узатган чиптани ўртасидан ик-
кига бўлиб, қайтариб берди. Вакил аввал хотини 
ва ўғлини ўтказиб юборди, кейин эшик олдида 
турган назоратчи билан кўз уриштириб, ўзи ав-
тобуснинг биринчи поғонасига қадам қўяркан, 
эгилиб, аскарнинг қулоғига нимадир деб пичир-
лади. Аскар бош ирғади. 
Бунинг нохушлик аломати эканини пайқаб, 
Лайлонинг юраги товонига тушди. 
– Сизлар, бола кўтарган икки хотинга айтяп-
ман, қани, бу ёққа ўтинглар!

---