Nemis adabiyoti tarixi

3. RITSARLIK ADABIYOTI

1. 
   Ritsarlik adabiyoti.
   
2. 
   Ritsarlik va kurtuaz romanlari.
   
3. 
   Xartman fon Auye va uning “Bechora Haynrix” romani, unda ko’tarilgan muammolar.
   
4. 
   Gotgrid fon Strasburgning “Tristan va Izolda” romani.
   
5. 
   Ritsarlik poeziyasi.
   

Mavzuga doir tayanch so’z va iboralar.

1. 
   Kurtuaz romani
   
2. 
   Minnezang
   
3. 
   Salb yurishlari
   
4. 
   Muqaddas Graal
   

XII asrning oxirlarida Germaniyada ritsarlik yoki kurtuaz romanlar yozish taraqqiy eta boshlaydi. Bunday romanlarning ilk namunasi dastlab Fransiyada yaratildi. Nemis romannavislari garchi an’anani davom ettirgan bo’lsalarda, o’z ijodlarida mustaqil yo’l tutdilar. Bu ayniqsa Volfram fon Eshenbax va Godfrid fon Strassburglar uchun xarakterlidir. Ritsarlik adabiyoti ritsarlikning estetik tomonlariga ahamiyat beradi. Ritsar o’zini san’atda jismoniy mukammal holda ko’rish bilan kifoyalanmay, axloqiy olijanoblik timsoli sifatida ham ko’rishni xohlar edi. Ritsarlik romanining ijobiy qahramoni odatda turli ijobiy qahramonlar davrasida tasvirlanar edi. Bu bilan ritsarlik sosloviyasining olijanobligi alohida uqtirilar edi.

Nemis kurtuaz (saroy) romaninining yaratuvchisi Haynrix fon Feldekke (Heinrich von Feldecke) bo’lib, “Eney haqidagi roman” ning muallifidir. Asar syujeti tipik saroy ruhida ishlangandir. Feldekke Didonaning Eneyga bo’lgan muhabbati va Eveynning Laviniga sevgisiga kitobxon e’tiborini tortadi. Xartman fon Auyening “Irek va Iveyn” romani ham shu yo’nalishdagi asardir. Bu asar Fransuz adibi Kretyen de Trua asarining qayta ishlangan variantidir. Xartman fon Auye asarlari romantik fantastika ruhi bilan sug’orilgan. Uning qahramonlari real dunyoda emas, balki ulkan va mitti odamlar, o’jizakor saroylarda sodir bo’layotgan voqealarning ishtirokchilaridir. Ritsarlar o’z xonimlariga sadoqatda namoyon edilar. Ular muallif niyatiga ko’ra o’z jasoratlariga olijanoblik bilan o’quvchini hayratga solishlari va bu bilan o’rta asr jamiyatidagi ritsarlik pozitsiyalarini mustahkamlashga xizmat qilishlari kerak edi. Fon Auyening „Bechora Haynrix“ nomli she’riy qissasi xalq o’rtasida mashhur bo’ldi. Bu asarda manmanlik, gerdayish qoralanadi. Uning asari qahramoni ritsar Haynrixning yodi boshqacha. U o’zida mavjud imkoniyati va she’riyatdagi muvaffiqiyatlari uchun xudodan emas, o’z iqtidoridan minnatdor. Shu sababli Haynrix shafqatsiz jazoga mubtalo. Undan oqsuyaklar jamiyati yuz o’girdi. U bedavo dardga chalindi. Haynrix taqdiri bilan faqat uning krepostnoyi va uning qizi o’z taqdirlarini qo’shishmoqchi. Haynrix iztiroblarini o’z dardi deb bilgan va unga o’z sevgisini baxshida etgan qiz yigitni hayotga qaytarish uchun, uni darddan forig’ etish uchun o'z yurak qoni bilan Haynrix tanasini yuvishga tayyor. Lekin Haynrix boshqa kishining halokati tufayli o’z baxti uchun boshqani badbaxt qilishni istamay, qiz taklifini rad etadi. Asarda demokratik tendensiyalar sezilarlidir. Shunisi xarakterliki, bu asarda Haynrix xristianlik axloqiy darsini oddiy dehqon qizidan oladi. Qiz muhabbat va insonparvarlik uchun o’zini qurbon qilmoqchi bo’ladi. Qissaning demokratik ruhi ko’pgina yozuvchilar e’tiborini tortar edi. Qissa asosida G.Xauptman shu nomda drama ham yozgan. Volfram fon Eshenbax ijodi o’z taraqqiyotida original yo’ldan borgan. Uning XIII asrning 10 yillarida yaratilgan‚ „Parsifal” romanida o’zida ritsarlikning ko’rinishlarini oliyjanoblik tuyg’ular nozikligi, sevgiga sadoqati, mujassamlashtirgan ideal qahramon obrazi yaratilgan. Qirol Gaulertning o’g’li Parsifalning onasi uni o’rmonda tanholikda tarbiyalaydi. Ona o’z farzandini tanholikda voyaga yetkazishidan maqsad – o’glini ritsarlik sarguzashlari romantikasiga berilib ketishidan saqlash. Partsifalning otasi Salb yurishalarida halok bo’lgan. Lekin farzand tomirida ota qoni o’z ishini qiladi. Ulg’aygach Partsifal qirol Artur saroyiga yo’l oladi. Keyinchalik u yengilmas ritsar shuhratiga muyassar bo’ladi va ritsarlik intizominig barcha normalariga rioya qiladi. U o’ta kamtar, xudojo’y, uning birdan-bir orzusi – muqaddas Graalni qo’lga kiritish. Munsalvesh qal’asida saqlanuvchi Graal o’z egasining barcha tilaklarini bajo keltirarmish.
Kunlarning birida u niyatiga erishishiga yaqin qoladi. Taqdir uni Munsalvesh qala’siga kirishga muyassar etadi, qala’ning zebu-ziynatlarini va og’ir dardga chalingan qirol Anfortasni ko’rish unga nasib etadi. Lekin Partsifal hali Graal sohibi bo’lishiga tayyor emas. U inson kulfatiga unchalik e’tiborli emas. U hattoki Anfortas iztiroblari sabablari bilan qiziqmaydi, unga hamdardlik bildira olmaydi. Oqibatda sehrli Munsalvesh g’oyib bo’ladi. Paritsifal qalbi esa g’am-anduhga to’ladi. Eshenbaxning fikricha, ritsar axloqiy tarbiyaning maktabidan o’tishi kerak. O’shandagina u Graalga munosib bo’la oladi. Keyinchalik u Graalga loyiq bo’lishi uchun qilinadigan barcha tadbirlarni bajaradi.
Eshenbax o’z ijodida davrga xos bo’lgan diniy qobiqdan holi bo’lmagan buyuk gumanistik idealni qayd etadi. Shu sababli adabiyotshunoslar va yozuvchlarning Eshenbaxga e’tibori baland. Uning romani asosida R.Vagner “Partsifal” operasini yaratgan. Uning ijodi diniy-mistik elementlardan holi bo’lgan sof dunyoviy xarakter kasb etgandir va inson shaxsi ma’naviy tomonlarining qaror toptirishiga yo’naltirilgandir. Gotfrid fon Strasburgskiyning bosh asari “Tristan” romani bo’lib nihoyasiga yetkazilmagan. Bu asar qadimgi rivoyat asosida yozilgan bo’lib, bir necha bor epik jihatdan qayta ishlangan.
Bu roman barcha to’siqlarni bartaraf etayotgan qudratli tabiiy tuyg’uning gimnidir. Tristan va Izoldaning bir-biriga bo’lgan otashin muhabbatlari sevgi sharbatini ichgunlarigacha ham mavjud bo’lgan. Bu ichimlik ularning bu tuyg’ularini yanada alangalatadi. Izolda, o’z xohishiga qarshi qirol Markning qaylig’i bo’lishga majbur etiladi. Shunisi harakterliki, Izoldaning qonuniy eri Markka xiyonati va Tristanga talpinishi xudo tomonidan oqlanadi. Xudo Izoldaga temir sinovdan o’tishiga ko’maklashadi. Chinakam insoniy sevgi ilohiy muhabbat bilan Gotfrid fon Strasburgskiy asarida omuxta qilingan. Bu bilan muallif uyg’onish davri estetik tafakkuriga yaqin turadi. U qalb qonunlari, erkin sevgi tarafdoridir. Tristan va Izoldaning muhabbati o’limi ham bartaraf etadigan sevgidir. Oshiqlar mozorida atirgul va tok zangi unib chiqadi va ular bir biriga chirmashib ketadilar. Ritsarlik adabiyotining boshqa tarmog’i ritsarlik poeziyasi bo’lib, Minnezang deb ataladi. Shoir – ritsarlarning lirik ijodi XII asr oxirlarida xalq qo’shiqlari, provansal qo’shiqchilar ta’sirida bir asr mobaynida ravnaq topadi. Ularning poeziyasi ona yurtga dahldor bo’lib, cherkov asketizmga qarama-qarshi turar edi va shu ma’noda ijtimoiy ahamiyat kasb etar edi. Minnezangni odatda ikki yo’nalish bo’yicha farqlaydilar: xalq va saroy minnezangi. Bulardan birinchisi folklorning kuchli ta’siri ostida shakllangan bo’lsa ikkinchisi provans shoirlarning poetik tajribasiga suyanar edi. Kyurenberg, Ditmar, fon Ayst va boshqalar nomi bilan bog’liq. Ularning qo’shiqlarida insonning yoniq qalbi urib turadi. Saroy minnezangi o’ta shartlidir. Unda sevgi o’zining tabiiyligini birmuncha yo’qotadi. Bu qo’shiqlarda ma’shuqa o’z oshig’iga erishib bo’lmaydigan go’zal sifatida, o’z amriga bo’ysundiruvchi tarzida ifodalanadi. Raynmar fon Hagenau, Haynrix fon Marongen va boshqalar she’rlarida ritsarlik she’riyati shunday shakl kasb etadi. Valter fon der Fogelvayde (Walter von Vogelweide) (1170-1230) nemis minnezanglarining yirik vakilidir. Uning ijodida minnezangning har ikki yo’nalishi xalq va saroy minnezangi qahramonlik jihatdan qo’shilib ketgan. U nemis voqeligini, xalq iztiroblari va intilishlarini yaxshi bilgan. Fogelvayde o’z ijodini Hagenauning shogirdi sifatida boshlagan. Lekin Fogelvayde ijodining muvaffaqiyati xalq poeziyasi yutuqlarini ijodiy o’zlashtirganidadir. Fogelvayde sevgi lirikasining xarakterli namunasi sifatida “Lipa daraxti ostida” (unter den Linden) ni keltirish mumkin.
Shuningdek, Fogelvayde davrining ijtimoiy-siyosiy muammolariga o’z she’rlari bilan hozirjavob. U sevgi qo’shiqlarini bilibgina qolmay, shpruxlar ham yozgan. Siyosiy tendensiya bilan yo’g’rilgan axloqiy o’gitlarga boy bo’lgan asarlar shpruxlar deb ataladi. U Germaniya ichki ishlariga aralashgan pop hokimiyatning dushmani edi. Fofelvayde poplarning ta’magirligini salb yurishlarini xudo yo’liga qilingan hayr-ehsonlarni o’z manfaatlari uchun o’zlashtirishlarni tanqid qiladi. Fofelvayde ijodi o’rta asr nemis ritsarlik lirikasining cho’qqisi deyish mumkin. Bu inqiroz qishloq minnezangining vakili Naytxart fon Rayntal hokim bo’lmay oddiy qishloq qizi. Ritsar unga emas, aksincha u ritsar bilan uchrashuvga oshiqaveradi.