О н а ж о н шеърлар Тошкент — «O‘zbekiston»- 2013 Тўпловчи ва сўзбоши муаллифи

Жамол КАМОЛ


САККИЗЛИКЛАР

Онам учун аввал армон эдим мен,

Сўнгра мен талпиндим қучоқларида.
Кўзидан ёш бўлиб қуйилдим кейин,
Ва аста эридим дудоғларида...

Орзу оташида, иссиқ қучоқда

Етишган, эй шеърим, эй жонон ўғил,
Шу буюк дунёдан кўз юмар чоғда
Менинг кипригимдан нур бўлиб қуйил...


* * *

Дўстим, тунда туриб, уфқларга боқ,

Нур тошар гоҳи шўх, гоҳи асабий.
Оналар ухламас, оналар уйғоқ,
Бедорликнинг буюк тангриси каби.

Муаззам заминни ой нури эмас,

Шу кўзлар зиёси чулғамиш бутун.
О, агар оналар кўз юмса бирпас,
Жаҳон қопқасига ёприлади тун...


Ғулом ШОМУРОД


ОНА МЕҲРИ

Уч кундирки, ҳаво ҳўмрайган,

Уч кундирки, йилт этмас қуёш.
Шунданми, ё қалби муз қотган —
На жилмаяр, На кўзида ёш.

Бирдан бўлди ўзгариш,

Оҳо, Лабда кулгу, кўзда жоласи.
Унинг учун ёришди само,
Қуёш бўлиб келди боласи!


ҚЎМСАШ


Онамга
Бола эдим ҳали у пайтда,
Бурчим адо қилолмадим мен.
Ётганингда совуқ тўшакда,
Ҳолинг сўраб билолмадим мен.

Эсимда,
Бир кампир ундади,

Лабларингга мен томиздим сув.
Мажолсиз қўл бошим силади,
Кўзларингдан ёш тўкилди дув...

Кейин сени олиб кетдилар,

Мен орқангда қолиб бўзладим.
Шундан кейин ноёб чеҳрангни,
Меҳрибоним, қанча изладим.

Кўп изладим,

Топмадим, эвоҳ!

Сен дунёда билсам, ягона

Осмон гувоҳ
Замин ҳам гувоҳ —
Ўхшамайсан ҳеч кимга она.


Носир МУҲАММАД


ОНАМ ҲУЗУРИДА

Яна кўз олдимда таниш манзиллар,

Болалигим кечган қирлар, дала, боғ...
Настарин нафасли ҳаттоки еллар,
Наҳот бу ўзингсан, азиз Яккабоғ?!

Пойимда неча бир сафарлар тафти,

Кўзларимда ўчмай ёниқ ҳаяжон,
Бездириб шаҳарда ҳаётнинг забти
Бағрингизга қайтиб келдим, онажон.

Яна болаликка қайтаман бугун,

Кияман покликнинг содда либосин.
Ечилар юракдан бор дарду тугун,
Унутиб катталар макру риёсин.

Синфдош жўралар келар бирма-бир,

Сийрак сафларига боғаман хомуш.
Хотиралар ногоҳ айлару асир,
Оғушига чорлар оромбахш бир туш...

Юлдузларга тўла осмонга боқиб,

Ширин хаёлларга бўлардим ошно.
Қизилдарё пастда ётарди оқиб,
Чигирткалар саси — сеҳрли наво.

Тонгдан куйманарди ҳовлида отам —

Катта хонадоннинг толмас саврари.
Ўн бола юкидан эгилган онам
Нон ёпар, заҳматда қотган қўллари.

Сўнгра нонуштага ёзар дастурхон,

Атрофга таралар ширчойнинг ҳиди.
Кун бўйи ҳовлидан аримас меҳмон,
Дарвозалар асло ёпилмас эди...

Яна қайтиб келдим, эй, азиз маъво,

Юзу кўзларимда йиллар ғубори.
Сендан бошланганди мен учун дунё,
Ҳаётимнинг эса тенгсиз баҳори.

Ҳали ўчмагандир изларим балким,

Қадим Ўрта қишлоқ тупроқларида.
Наҳот қолиб кетди шўх болалигим
Тошқин Қизилдарё қирғоқларида.

Баъзан юрагимга санчилганда ғам,

Хотиралар ичра излайман паноҳ.
Машиналар тўла кўчаларда ҳам
Дарё шовқинини туйгандайман гоҳ.

Олис болаликдан таниш бу садо

Руҳимда уйғотар безовта туғён.
Ва лекин билмасман дарёмикан, ё
Гувраниб оқарми шиддаткор замон.