Толиб ЙЎЛДОШ
ОНА
Она! Сенинг қуёшдайин
Умринг бор тинч ҳаётда.
Меҳринг яшар ҳар бир қалбда,
Ҳар дилда, мангу ёдда.
Ҳар эшикда сенинг алланг —
Сенинг ўғил-қизинг бор.
Сен тарихлар ижодчиси,
Асло ўчмас изинг бор.
Гўдакларга кўксинг очиқ,
Ўз номинг-ла онасан!
Бахтинг кулиб ҳур Ватанда
Довруғ топдинг яна сен.
Пахтазорда сенинг ялланг,
Дастгоҳларда овозинг,
Ой расмини олиб тушди
Фан йўлида парвозинг.
“Она” десам, ойнадек
Чеҳранг менга намоён.
Ёнбошимда тургандайсан
Соям каби ёнма-ён.
“Болам” дейсан, ҳавас билан
Бўй-бастимдан ўргилиб.
Ювиб-тараб, нур кийдириб,
Севиб парвона бўлиб.
Сен бир баҳор, боғларингда
Ўсар фарзанд — ниҳолинг.
Бизлар — сенинг келажагинг,
Бизлар — сенинг иқболинг.
Ориф ОДИЛХОНОВ
ОНА МЕҲРИ
Кўрдим, она, юзингиз кўз очиб тонг маҳалда,
Меҳрингиз дилга чиздим офтоб мисол ҳалда.
Меҳр қуёшингиздан бўлди дилим мунаввар,
Ширин сўзларингиздек ширинлик йўқ асалда.
Бу оламни танитган бағри олам ўзингиз,
Онасиз асли олам яралмасди азалда.
Бахти кулган диёр бағрида завққа тўлиб,
Меҳрингиз куйлар Ориф қўшиқ қилиб ғазалда.
Нормурод НАРЗУЛЛЕВ
АЗИЗ ОНАЖОН
Кўнгил гул боғида асрайман сизни,
Кўзим қароғида асрайман сизни,
Қалбим ардоғида асрайман сизни,
Боғбоним, посбоним, азиз онажон!
Қалбим наволари қўшиқ, соз бўлгай,
Баҳор чечаклари поёндоз бўлгай,
Умид, орзуларим сарафроз бўлгай,
Юлдузим, осмоним, азиз онажон!
Сиз билан кўркамдир йиллар, фасллар,
Қалбу кўксингиздан қарздор насллар,
Шу боис бош эгиб, ардоғлаб сийлар,
Имоним, виждоним, азиз онажон!
Сиз бедор, дунё тинч, эл обод бўлгай,
Дарду андуҳлардан дил озод бўлгай,
Хонадон серфайзу кўнгил шод бўлгай,
Қуёшли жаҳоним, азиз онажон!
Сиз борсиз, жаҳонни қучар қулочим,
Юксак парвозларда синалар лочин,
Қанийди оқлолсам фарзандлик бурчим,
Қўшиғим, достоним, азиз онажон!
Do'stlaringiz bilan baham: |