О н а ж о н шеърлар Тошкент — «O‘zbekiston»- 2013 Тўпловчи ва сўзбоши муаллифи

Маъруф ЖАЛИЛ


СЕНИ КЎРГИМ КЕЛАР, ОНАЖОН

Шодликдан осмонга етганда бошим

Бир жойга тўпланса дўсту қариндошим.
Ё бошимга тушса бирор мусибат,
Ёки биров айтса отамга раҳмат.

Учраб қолса йўлда таниш аёллар,

Дилдан тилга кўчса маъсум хаёллар.
Деса: «Кўринишда мағрур бўлса ҳам,
Йўқ эди онангдай муштипар одам».
Сени кўргим келар, онажон.

Ёр билан боғ кезсам ойдин кечалар,

Кўнглимда туғилса янги режалар.
Сирли куйлаб оқса жиғалар пастда,
Бахтимга юлдузлар боқса ҳавасда —
Шаббода силаса гулнинг юзини,
Тингламоқ истайман айтган сўзини.
«Боламнинг бўйини кўрай деб бир дам»,
Эҳтимол гул бўлиб чиққансан ердан.
Шу сабаб соғинч-ла боғаман гулга.

Армон фарёд қилар ўксиган дилда,

Сени кўз олдимга келтиролмай, гоҳ!
Эслолмай юрагим ўртанар ногоҳ.
Қандай бахтиёрдир онаси борлар,
Улар етимлардай чекмас озорлар.
Ўзинг кетдинг менга бериб умрингни
Соғиниб асрайман дилда меҳрингни.
Сени кўргим келар доим, онажон.


Гулчеҳра ЖЎРАЕВА


МОТАМСАРО ОНА
ҳайкали қошида

Қачон кўтаргайсиз ҳам бошингизни,

Маъюс кўзингизда ёш тинар қачон?
Қалбингизда қотган ғам тошингизни
Қачон итқитасиз, мунис Онажон!

Олтмиш йил бурунги ўша қора хат

Қаддингиз дол этмиш мангуга наҳот!
Наҳот алғов-далғов оловли даҳшат
Ҳамон хаёл ичра кезади, ҳайҳот!

Биламан, шум уруш — жирканч бу номни

Бизлар-да ёш эсак тортдик жафосин,
Тун бўйи кутардик навбатда нонни,
Қаҳат ҳам йўқчилик уруш балосин...

ғалаба садоси келди бу ёққа,

Ким қайтди, қайтмади жанг майдонидан,
Қай ўғлон бош қўйди ўзга тупроққа,
Фарёд эшитилди ҳар хонадонда...

Қанча сувлар оқди, ювилди гардлар,

Осуда осмон ҳам ҳаёт қучоғи.
Наҳот дилингиздан кетмади дардлар,
Айрилиқ азоби, фарзандлар доғи.

Қаддингизни ростланг, мағрур, Онажон,

Ватан омонлиги — саодат ҳаққи!
Дуога қўл очиб айтинг, тинч замон
Йигитлар бор бўлсин, яшашга ҳақли.

Бугун ўтмиш ёди хотирдан ўчмас,

Ҳам шодлик, ҳам алам туйғусин туйдим.
Кечиринг, волидам, гулларни эмас,
Сизнинг пойингизга шу шеърни қўйдим.