О н а ж о н шеърлар Тошкент — «O‘zbekiston»- 2013 Тўпловчи ва сўзбоши муаллифи

МАРМАРТОШ

«Ўлганимда қабримга қўярмидинг мармартош».

Гоҳи она нолирди шўх ўғлидан койиниб.
Ҳушёр тортиб фарзанди бирдан чимиради қош:
«Қўйинг, ўлманг, онажон, қуриб кетсин мармартош».

Инсон ҳаётга меҳмон, тошчалик эмас йўлдош,

Она ҳам ёшин яшаб бу оламдан кўз юмди.
Мисли қалбдан қуйди сел, аёлдай тўкди кўзёш,
Ёш тўкди ўғил, аммо қўёлмади мармартош.

Қўёлмади мармартош, қайғуга бермай бардош,

Қабр бошида ҳар кун мармартошдай туради.
Гуллар билан бўзлашар, сўзлашар у эгиб бош:
«Жонимдан қўяй сизга, онажоним, ёдгор тош».

Она қабри бошида гул оралаб юрар у,

Она қабри бошида мармартошдай турар у.


СЕВГИМ ВА ОНАМ


Фақат мен уйғоқман,
Кўкда ой уйғоқ.
Сайёр

Ҳануз ёнар хонамда чироқ...

Онам уйғоқ, кўкда ой уйғоқ...

Уйимга ёр кузатди илк бор,

Қўлим унга узатдим илк бор,

Илк бор деди: «Хайр, сурма сочим,

Навбаҳорим, хайр, қалдирғочим».

Олам узра сочилди қундуз,

Қуёш бўлди, гўё ҳар юлдуз.

Олов сочар қўш ёноқларим,

Сўзга кирмас қўл-оёқларим...

Арғумчоқда учади юрак,

Онам ахир уйда жонсарак...

Қуш мисоли босардим қадам,

Пешвоз чиқиб қолди-ю онам...

Кўзларимга тикди кўзини,

... Айтолмади бироқ, сўзини...

— Қизим ухла, ором ол, деди,

Ширин тушлар билан қол, деди,

О, бағри кенг беғубор онам,

Илк севгимдай улуғвор онам!

Ўзим қолдим хонамда якка,

Уйқу қайда, уйқу фалакда...

Онам ухлар, ёнмайди чироқ

Мен уйғоқман, кўкда ой уйғоқ.


Ойдин ҲОЖИЕВА


ОНАЖОНИМ

Онажоним,

Кўзларингизда
Куннинг нафаслари бор эди,
Онажоним, юзларингизга
Ойнинг ҳаваслари бор эди.
Онажоним, сиз билан жаҳон
Беҳигулдай ифорли эди.
Тунлар ойдин, кунлар шодмон,
Шабадалар дуторли эди.
Тушларимга кириб чиқасиз
Сочларимни ўриб чиқасиз.
Фариштадай бошим узра гоҳ
Оромимни кўриб чиқасиз.
Талпинаман, қучсайдим қани?
Соғинчлардан қочсайдим қани?
Кўз ёшларим гулга айланса,
Пойингизга сочсайдим қани?
Онажоним!
Жонажоним!