Odam bo‘lish qiyin: roman va hikoyalar
Download 1.53 Mb. Pdf ko'rish
|
|
Odam bolish qiyin
173 , Bu xayollardan miyasi g‘ovlab ketgan Sayyora o‘rnidan turdi. Radioni o‘chirmoqchi bo‘lganida, ko‘zi priyomnik ustidagi budilnikka tushib qol di. «O, lyalya!» – deb yubordi u boshini qashib. «Yetti bo‘libdiku. Rosa xunob bo‘lishayotgandir!» U shoshib kiyina boshladi. Biroq engi kalta kofta kiyib, endi shimining zanjirini tortay deganda, aynadi. Yechinib, yangitdan kiyindi. Endi egniga yaxshi ko‘radigan to‘q zangori ko‘ylak, oyog‘iga baland poshnali oq tuflisini kiydi. Oynaga bir qarab, o‘zidan va kiyimidan ko‘ngli to‘ldi. Kalta qirqilgan sochini orqasiga bir silkitib tekisladida, plashini qo‘ltiqlab pastga tushdi. Eshik tagida vaxtyor uni to‘xtatdi. – Senga telegramma keldi. – Qani? – Sayyora kampirning qo‘lidan telegrammani olib, shoshib ochdi. «Izbrali akademikom, tvoy papa», deyilgan edi unda. Sayyora chapak chalib yubordi. – Tyotya Dusya! Milaya! Ura!!! U shunday deb kampirning burushgan yuzi dan cho‘lp etib o‘pdida, eshikka yugurdi. Kam pir hech narsaga tushunmay hayron bo‘lib uning orqasidan qarab qoldi. Abdulla bilan Po‘lat ko‘chaning narigi betida xunob bo‘lib turishardi. Sayyora ularni ko‘rishi bilan mashinalarga ham parvo qilmay, chopib ko‘chani kesib o‘tdi. – Qirolicha odatdagidek ushlanib qoldilar? – dedi kinoya bilan Po‘lat. Abdulla jilmaydi. – Bolla, kechiringlar! – dedi yalingan bo‘lib Sayyora. – Ikki marta kiyinib kechga qoldim. Olmas Umarbekov 174 , – O‘hho‘! – dedi shunda uning juda chiroyli kiyinganini payqab Po‘lat. – Qirolichamiz bugun kechirsa arziydigan kiyinibdilar. – Yaxshimi? – Juda ham! – dedi Abdulla. – Bunaqasi bo‘lmaydi, – qo‘shib qo‘ydi Po‘lat. – Qani endi shu kiyimga yarasha karmon ham bo‘lsa! – Karmon katta, – dedi Sayyora. – Kecha oyim lar yuz so‘m yubordilar. – Yuz so‘m?! – vahmi uchib so‘radi Po‘lat. – Ha. Hozir borib olamiz. Boramizmi? – Borish ham gapmi? Uchamiz! Ular yo‘lga tushishdi. Sayyora o‘rtaga o‘tib ik kalovini qo‘ltiqlab oldi. – Bugun sizlarga konyak ham quyishim mum kin... – Nahotki? – so‘radi Abdulla. – Bu himmatning boisi nedir? – dedi Po‘lat. – Mana, – Sayyora to‘xtab plashining cho‘n tagidan telegrammani olib ularga uzatdi. – Qiyomatku, Sayyora! – dedi Po‘lat. – Tabriklayman! – Abdulla hayajon bilan Sayyoraga qo‘lini uzatdi. – Bu juda katta voqea. – Shunga bitta konyak qo‘ymoqchimisan? – dedi Po‘lat telegrammani qayta o‘qir ekan. – Qizg‘onchiqligingni endi bilishim. Hammamizga bittadan qo‘yasan. Sayyora kuldi. – Men hech ishonmasdim. – Dadang bo‘lgani uchun shunday, – dedi Po‘lat, – Tursunali aka katta olim. To‘g‘rimi, Abu! Ular hazillashib Abdullani shunday atashardi. Odam bolish qiyin 175 , – To‘g‘ri, – dedi Abdulla hamon hayajonini bo solmay. – Akademik... Zo‘ra? Jaranglashini qara! Akademik... – Abu! – dedi Sayyora unga o‘girilib. – Sen ham bo‘lasan. Men buni bilaman. – Men ham, – dedi Po‘lat. – Bahs boylashim mumkin, o‘n yildan keyin Abu akademik bo‘ladi. Ey akademik, eshityapsanmi? O‘n yildan keyin. – Hazilingni qo‘y, – dedi Abdulla, lekin ular ning shunday deyishganiga ichida quvondi. Nega ham bo‘lmasin? Axir shunga intilyaptiku! Lekin qiyomat, Tursunali aka akademik! Bundan ham katta baxt bo‘lishi mumkinmi? Nima qilayotgan ekan hozir? Institutdamikin? Uydamikin? Qayer da bo‘lmasin, hamma uning oldiga kelyapti, tab riklayapti... U bo‘lsa sekingina jilmayib: «Rahmat, rahmat» deyayotgandir... Abdulla bir daqiqa o‘zini uning o‘rnida qiyos qildi. Mana, kresloda o‘tiribdi. Kreslo katta, qi zil duxoba qoplangan, o‘tirsang, cho‘kib ketasan, yumshoq... Xuddi Sayyoralarnikidek... Birinke tin odamlar kelishyapti. Hammaning yuzida ta bassum, lekin olayib qarayotganlar ham yo‘q emas. Abdulla hamma bilan iliq so‘rashadi, olay ganlar bilan ham. Chunki ular endi nima ham qila olardi. U umrbod akademik! Ana, Husanxon aka kelyapti. Ikki qo‘li ko‘ksida, yuzida kulgi. U oyoq uchida yurib uning oldiga kelib egiladi. – Abdullajon, tabriklayman, chin ko‘ngildan tabriklayman. – Uning ovozi xuddi In’om bilan gaplashgandagidek mayin, titroq. – Bir vaqtlar ozgina bo‘lsa ham sizni o‘qitganim bilan faxrla naman. Ergash akam... E, e, G‘afurjon akam qa |
