Odam bo‘lish qiyin: roman va hikoyalar
Download 1.53 Mb. Pdf ko'rish
|
|
Olmas Umarbekov
182 , – Nega? – hayron bo‘ldi Abdulla. – Qirolichani ayab ko‘proq tortganga o‘xshay man. – Aylansak, tarqab ketadi. Keyin uyda choy ichamiz, – dedi Sayyora. Po‘lat rozi bo‘ldi. Ular Nevskiy ko‘chasi bo‘ylab bittabitta yurib ketishdi. Odam siyrakligini e’ti borga olmaganda, shaharning tun qo‘ynidaligi ni bilib bo‘lmasdi. Tramvay yurardi, mashinalar «g‘izg‘iz» o‘tib turardi. Hech qayerda tun belgisi bo‘lgan fonar ham miltillab ko‘rinmasdi. Hamma yoq yopyorug‘, hamma narsa uyg‘oq. Sayyora Po‘lat bilan Abdullaning qo‘llarida osilib borar ekan, ko‘zlarini uylarning jimjima dor peshtoqlaridan, ko‘ko‘par binolarni yelkala rida ko‘tarib turgan pahlavonlardan, baland arklardagi xomush nigohlarini yerga qadagan fa rishtalardan uzolmasdi. U shularni ko‘rganidan, to‘rt yil shular bilan birga yashaganidan mam nun edi, lekin yaqinda xayrlashadi, oz qoldi, le kin xayrlashadi. U buni istamasdi. U butunlay shu shaharda yashashni istardi, shuning uchun ko‘nglining qayeridir g‘ash edi. – Nimang go‘zal sening, shimol go‘zali? – u esiga tushgan bir she’rni o‘qiy boshladi: Nimang go‘zal sening, shimol go‘zali? Oydin tunlaring mi, baxmal dengizing? Abdulla uni davom ettir di: Nimang go‘zal sening, shimol go‘zali? Sening bog‘laringmi, yoqut yulduzing? Senda ulg‘aydim men, senda angladim Inson degan nomni, hayot beshigi... Keyin nima edi? Po‘lat «piq», etib kuldida, davom ettirdi: – Senda Eynshteyn bo‘laman dedim, Senda lang ochildi ilm eshigi... Odam bolish qiyin 183 , – Hazilhazilu, – dedi Sayyora, – mening kay fim buzilib ketdi. Biz endi yosh emasmiz... Hech miyamga sig‘mayapti. – Mening miyam yorilib ketay deyapti, – dedi Po‘lat. – Uyga boraylik?.. – Yuringlar. Ular yotoqxonaga kelishdi. Liftni chaqirisha yotganda vaxtyor kampir Sayyoradan so‘radi: – Boya juda sevinib ketding? – Otasi akademik bo‘ldi, – javob berdi Po‘lat. – Ilgari kim edi? Abdulla kulib yubordi. – Ilgari doktor edi. – Doktor? – hayron bo‘lib so‘radi kampir. – Nima, akademik doktordan yaxshimi? Men bir doktorni bilaman, juda yaxshi odam, yurakni ope ratsiya qiladi. Innaykeyin... Lift ko‘tarildi. Beshinchi qavatga chiqishgan da Po‘lat to‘xtadi. – Ha, choy ichmaysanmi? – so‘radi Abdulla. – Bu odatni ikkalovinglarga havola qilaman. Uyqu bosyapti. U tushib ketdi. Abdulla bilan yolg‘iz qolib, ne gadir bu safar Sayyora o‘zini noqulay sezdi. – Mazang yo‘qmi? – so‘radi Abdulla. – Yo‘q, yaxshi, – dedi Sayyora. Ovozi ham ne gadir bo‘g‘iq chiqdi. – Xursandmisan? – Nimadan? – tushunmadi Sayyora. – Dadangdan. – Albatta. Lekin shunday bo‘ladi deb o‘ylama gan edim. – Men bilardim. To‘g‘rirog‘i, shunday bo‘lishi ga ishonardim. Bu juda katta baxt. Kamdankam odam bunga yetishadi. Olmas Umarbekov 184 , – Sen bundan mustasno. – Nega? – Seni yaxshi bilaman, – dedi Sayyora uning qo‘lidan ushlab. – Sen yetishasan. – Kulma. – Kulayotganim yo‘q. Sendan kulmayman. – Rostdanmi? – Nega yolg‘on bo‘lar ekan? Abdulla minnatdor qiyofada jilmaydi va unga uzoq tikilib qoldi. – Men hozir! – dedi Sayyora, plashini divanga uloqtirib. – Achchiq bo‘lsinmi? – O‘zing bilasan. – Demak, achchiq. Sayyora chinni choynak bilan choy quti ni ko‘tarib, chiqib ketdi. Abdulla deraza yoniga bordi. Fortochkani ochdi. Baribir uy sovimadi. Kostyumini yechib, stulga ilayotganda ko‘ylagi ning ko‘kragidagi tugma shirt etib uzilib ketdi. Abdulla tugmani olib, stolga qo‘ydida, divanga o‘tirdi. Shu payt Sayyora qaytib kirdi. – Hozir bo‘ladi, – dedi u va stolning ustini yig‘ishtira boshladi. Shunda ko‘zi tugmaga tushib qoldi. – Bu qayerdan paydo bo‘lib qoldi? – dedi u hayron bo‘lib. – Kechirasan, meniki, – dedi Abdulla. – Uzilib ketdi. – Aytmaysanmi? – xafa bo‘ldi Sayyora. – Hozir qadab qo‘yaman. – Qo‘yaver, o‘zim... – Nega men emas?.. Sayyora shunday deb, shkafning tortmasini titkilay boshladi. |
