Qarshi davlat universiteti republic of uzbekistan ministry of higher and secondary edication

«Holoti Pahlavon Muhammad» risolasi
Alisher Navoiyning beshinchi tarixiy asari ham memuar biografik xarakterdagi risola bo‘lib, unda o‘sha davrning eng mashhur va benazir kurashchisi va turli fanlar bilimdoni to‘g‘risidagi «Holoti Pahlavon Muhammad»dir. Alisher Navoiy «Majolis un-nafoyis» asarida ushbu shaxs to‘g‘risida quyidagi ma’lumotni keltiradi: «Pahlavon Muhammad Kushtigirkim, ko‘p fazoyil bila orastadurkim, kushti bovujud ulkim, uning andoq haq va mulkidurkim, ma’lum emasikm, hargiz bu fanda andoq paydo bo‘lmish bo‘lg‘oy. O‘zga fazoyiliga ko‘ra va din martabasidur, musiqiyda idvor ilmida davrining benaziridur, chun kamoloti izhor min ash-shamsdur, sharh qilmoq ehtiyoj ermas».
Risolada biz Pahlavon Muhammadning o‘z davrining benazir kishisi bo‘lganligi, qirq yil davomida alisher Navoiyga mehribonchilik ko‘rsatganligi, favqulodda xotiraga egaligi, barcha zamondoshlari izzat hurmatiga sazovor bo‘lgan, yuksak axloqiy fazilatlarga ega kurashchi ekanligini ko‘ramiz. Uni barcha kechik zamondoshlari, Zahiriddin Muhammad Bobur, Zayniddin Vosifiy, Mirza Muhammad Haydar ham ajoyib kurashchi va oliyjanob inson, bastakor ekanligini tasdiqlaydilar.
Bu asarda temuriylar davri XV asr ikkinchi yarmi madaniy hayotiga oid qimmatli ma’lumotlar keltirilishi bilan muhim xususiyat kasb etadi. Bu risola ham avvalgi «Xamsat ul-mutahayyirin» va «Holoti Sayyid Hasan Ardasher» kabi XV asr ikkinchi yarmi Temuriylar davri tarixi to‘g‘risidagi qimmatli manbadir.
Nomlari zikr etilgan besh sof tarixiy asarlardan tashqari Alisher Navoiy quyidagi asarlari, ya’ni «Mahbub ul-qulub», «Majolis un-nafois», «Munshaot», «Nasoyim ul-muhabbat» va hatto sof lingvistik xarakterdagi «Muhokamat ul-lug‘atayn» asarida ham tarix ilmi uchun muhim ma’lumot bor.
Alisher Navoiy tarixchi olim sifatida asarlarida, xususan «maxbub ul-qulub»da ijtimoiy guruhlar to‘g‘risidagi mulohazalarni bayon etgan, «Majolis un-nafois» asarida 450 dan ortiq davlat arbobi shoir va san’at shaydolari haqida, «Nasoyim ul-muhabbat» asarida esa 750 dan ziyod avliyolar to‘g‘risdagi ma’lumotlar keltirilgandir.
«Vaqfiya» asarida esa Alisher Navoiyning qanday mol-mulk egasi bo‘lgani, hamda ularni jamiyat uchun vasiyat qilganligi bayon etiladi. Alisher Navoiyning «Munshaot» asari, hamda u tartib bergan «Muraqqa’ Mir Alisher»da jamlangan maktublar mazmuni, Alisher Navoiyning hayoti va faoliyati turli qirralarini va o‘z davri ijtimoiy, siyosiy va madaniy hayotini yoritishda juda katta tarixiy, ilmiy ahamiyatga ega hujjatlardir.
U tartib bergan Xoja Ubaydulloh Ahror, uning muridlari va Abdurahmon Jomiyning dastxat maktublarini tartibga keltirib, maxsus «Muraqqa’ Mir Alisher» nomli dastxat avtograflardan iborat qimmatli 594 ta maktubni kitob holiga keltirgizib, bizga meros qoldirgan. Ushba muraqqa’ asosida doutorlik dissertatsiyasini yozib sharqshunos Asomiddin O‘rinboyev tarix fanlari doutori degan unvonga ega bo‘ldi. Keyingi yillarda olim ular to‘g‘risida rus, tojik, fors va ingliz tillarida bir necha kitob chop etib Alisher Navoiyning tarix sohasidagi ko‘rsatgan xizmatini dunyoga namoyish etdi.
Alisher Navoiy yirik tarixchilar Muhammad Mirxond, Davlatshoh Samarqandiy va G‘iyosiddin Xondamirlarning homiy va murabbiysigina emas, balki original tarixiy asarlari ijodkori sifatidagi xizmatlari ham alohida e’tiborga loyiq, deb o‘ylaymiz.
A
93
mir Temurning o‘zi tarix ilmi taraqqiyotiga juda katta e’tibor berdi. Sultoni sohibqiron o‘z «Tuzuklar»ini yaratib, o‘zbek davlatchiligi taraqqiyotiga bebaho hissa qo‘shdi. Mirzo Ulug‘bek «Tarixi arba’i ulusi Chingiziy»nomli juda qimmatli tarixiy asarni ta’lif qilishda shaxsan o‘zi qatnashdi. Bundan tashqari bu davrda yashab ijod etgan jahonga mashhur tarixchilar G‘iyosiddin Ali, Nizomiddin Shomiy, Sharafuddin Ali Yazdiy, Hofizu Abru, Mu’iniddin Natanziy, Abdurazzoq Samarqandiy, Muhammad Mirxond, G‘iyosiddin Xondamir va boshqalar asarlari hamon mutaxassislar uchun qimmatli tarixiy manba, bitmas-tuganmas xazinadir.
Alisher Navoiyning «Vaqfiya» asarida zikr etilgan mol-mulk ham uning o‘z davri yirik mol-mulk, davlat egasi ekanligini ko‘rsatadi. Mirzo Muhammad Haydarning yozishicha, Alisher Navoiyning bir kunlik daromadi o‘n sakkiz ming shohruxiy ekan. Tarixchining yozishicha, Sulton Husayn davlat tepasiga kelgach, butun marhamatini Alisher Navoiyga ko‘rsatadi. U esa o‘z o‘rnida mol-mulkini yurt obodonchiligi, olimu-fozillarga homiylik qilishga qaratgan. Tarixchilar G‘iyosiddin Xondamir, Zahiriddin Bobur va boshqalarning yozishicha, alisher Navoiycha hech kim ko‘p binoi-hayr, xalq uchun imoratlar va binolar qurmagan ekan. Ahli fazl va hunarga murabbiy va muqavviyligi ham juda mashhur.
Alisher Navoiy o‘zining tarixiy asarlarida bo‘lib o‘tgan voqea va hodisalarga, shaxslarga baho berishda yuksak insonparvarlik g‘oyalaridan kelib chiqdi. Uning tarixchi olim sifatidagi amaliy faoliyati turkiy o‘zbek tilidagi tarix ilmini yuksaklikka ko‘tardi. Maxsus asar, ixcham risola, tazkira va maktublar yaratib, turkiy tildagi tarix ilmining keyingi rivoji va taraqqiyoti uchun zamin yaratdi.
Alisher Navoiy o‘zining «Muhokamat l-lug‘atayn» asarida siyosiy hokimiyat va til, madaniyat siyosati xususida quyidagi haqli fikrlarni bayon etadi: «...to mulk arab xulafosi va salotinida erdi, falak ul vaqtda nazm dabiriga arab tila birla jilva berdi...» YA’ni mamlakatlar arab xalifalari va sultonlari davrida she’riyat kotibi arab tilida ijod etdi.
Mamlakatlarning ba’zilarida «sort salotini mustaqil bo‘ldilar, ul munosabat bila frsigo‘y shuaro zuhur qildilar». «To mulk arab sort salotinidin turk xonlarg‘a intiqol topti, Huloguxon zamonida sultoni sohibqiron Temur Ko‘ragon zamonidin farzandi xalafi Shohruh Sultonning zamonining oxirigacha turk tili bila shuaro paydo bo‘ldilar».
Alisher Navoyining yuqorida keltirgan muhim fikri faqat she’riyatga emas, balki umuman madaniyat, shu jumladan tarix ilmiga ham to‘la tadbiq etsa bo‘ladi. Buning yorqin misoli sifatida Alisher Navoiy yaratgan nasriy asarlar bo‘lib, ularni keyincha Zahiriddin Muhammad Bobur, Darvish Muhammad Buxoriy, Abulg‘oziy Bahodirxon, Munis, Ogahiy, Bayoniy va boshqalar davom ettirdilar.
“Jome’ ut-tavorix” “Jome’ ut-tavorix” (“Tarixlar majmuasi”) asarining muallifi mashhur qomusiy olim, tarixchi, tilshunos, tabib va yirik davlat arbobi Rashiuddin Fazlulloh ibn Imoduddavla Abulxayr al-Xamadaniydir. Uning ota-bobolari ham o’z zamonining o’qimishli kishilaridan bo’lgandar. Masalan, bobosi dastlab yirik qomusiy olim Nosiruddin Tusiy (1201-1274 yy.) bilan birgalikda Alamut qal’asida¹⁰ Ismoiliylar xizmatida bo’lgan, so’ng mo’g’ullar tarafiga o’tib ketgan. Otasi Imoduddavla Abulxayr o’rta hol kishi bo’lib, Hamadonda tabibchilik bilan kun kechirgan, keyinchalik Elxlniylar saroyiga taklif qilinib, u yerda ham o’z kasbi bilan shug’ullangan.
Rashiduddin 1247 yili Hamadonda tug’ilgan. O’shligidan yaxshi o’qib, ota kasbidan tashqari, ko’pgina ilmlarni – ilohiyot, tabiiy fanlar, mumtoz adabiyot, tarix, geografiya va boshqa fanlarni puxta egallagan.
Rashiduddin Elxon Abaqaxon (1265-1282 yy.) davrida uning shaxsiy tabibi bo’lib xizmat qilgan, keyincha Ғozonxon (1295-1304 yy.) va O’ljoytuxon (1304-1317 yy.)lar vaziri bo’lgan. Ushbu xonlarning homiyligi, ayniqsa o’zining tadbirkorligi orqasida, davlatning moliyaviy muassasasi tamoman uning qo’lida edi, Rashiduddin vazirlik yillari (1298-1317 yy.) o’z davrining eng badavlat va nufuzli kishilaridan biriga aylandi. Halokuiylar davlatining turli viloyatlarida uning 80 000 gektar hosildor yer-suvi, bog’lari, o’nlab hammomlari, karvonsaroylari, hunarmandchilik va savdo do’konlari, yaylovlarda esa 250 000 qo’yi, 30 000 yilqisi, 10 000 tuyasi bo’lgan. Rashiduddinning shaxsiy boyligi, tarixiy manbalarning guvohlik berishicha, 35 000 000 dinorga teng bo’lgan. Uning ko’p sonli o’g’illari, 16 nafar Bag’dod, Rum, Gurjiston, Ardabil, Isfahon, Fors, Xuziston, Kirmon va Domg’on vilochtlarining hokimi edilar.
Rashiduddin feodal tarqoqlik va ayirmachilik tarafdori bo’lgan ko’chmanchi turk-mo’g’ul katta yer egalaridan farqli o’laroq, o’troqlik hamda markaziy davlat muassasini mustahkamlash tarafdori edi. Uning Ғozonxon davrida o’tkazgan ma’muriy va moliyaviy islohotlari shunga qaratilgandi. Oxiri Rashiduddin elxoniylar saroyida hukm surgan fitna qurboni bo’ldi. Endigina taxtga o’tqazilgan Abu Sa’idxon (1317-1335 yy.) Rashiduddinni saroydan chetlashtirdi. Oradan bir yil o’tgach, u O’ljoytuxonni zaharlab o’ldirishda ayblanib, 1318 yilning 18 iyulida qatl etildi, barcha mol-mulki musodara qilindi. O’shanda uning Tabrizdagi 600 000 jild kitobga ega boy kutubxonasi ham talon-taroj qilindi.
Rashiduddin tarixda o’zining yirik asarlari bilan ham nom qoldirdi. Ilohiyot ilmining ayrim masalalariga bag’ishlangan “Al-majmuot ar-Rashidiya” (“Rashiduddinning majmualari”), tabiyotga oid “Al-osor va-l-ihya”(“Tirik narsalarning qoldiqlari”), “Bayon al-haqoiq” (“Haqiqatlar bayoni”), qurilish masalalariga bag’ishlangan “Asila va ajiba”(“Ajib va asil narsalar”) va nihoyat, jahon tarixini o’x ichiga olgan “Jome ut-tavorix” uning qalamiga mansub asarlar jumlasidandir.
Olimning bizning zamonamizgacha to’la yetib kelgan birdan-bir asari ana shu “Jome ut-tavorix” bo’lib, u o’rta asr tarixnavisligining o’ziga xos noyob asari hisoblanadi. Bu kitob o’rta asr Sharq tarixchiligida yangi an’anani boshlab bergan asar. Unda umumiy tarix sifatida musulmon mamlakatlari tarixi bilan birga, Ғarb mamlakatlari, Xitoy hamda Hindiston tarixini ham yoritishga intilgan, Sharq mamlakatlari tarixini umum jahon tarixining bir qismi, deb hisoblangan.
“Jome ut-tavorix” asari 1301-1311 yillari orasida Ғozonxonning topshirig’i bilan yozilgan. Asar uch qismdan iborat: 1) mo’g’ullar va ular asos solgan davlatlar Ulug’ yurt ya’ni Mo’g’uliston, Elxoniylar davlati hamda mo’g’ullar asoratiga tushib qolgan mamlakatlar, Shimoliy Xitoy, Urta Osiyo va Yaqin hamda O’rta Sharq mamlakatlari xalqlarining mo’g’ul istolchisigacha bo’lgan qisqacha tarixi; 2) Sharq mamlakatlari xalqlarining islomiyotdan avvalgi tarixi, Arab xalifaligi va uning tarkibida tashkil topgan Ғaznaviylar imperiyasi, Saljuqiylar davlati, Xorazmshohlar davlati tarixi; Xitoy, qadimgi yahudiylar, franklar, Rim imperiyasi va Hindiston tarixi; 3) Yer kurrasi hamda yetti iqlim mamlakatlarining geografik holati. Afsuski, asarning so’nggi, uchinchi qismi saqlanmagan. Qo’lyozma 1318 yili Rashiduddinning shaxsiy kutubxonasi talon-taroj qilingan vaqtlarda yo’qolgan bo’lishi mumkin.
Mazkur asar, ayniqsa uning turk va mo’g’ul xalqlarining Chingizxonga qadar kechgan tarixi Mahmud Koshg’ariy va Alouddin Otamalik Juvayniy asarlari, Elxoniylar kutubxonasida saqlanayotgan “Oltin daftar”, Chingizxon va uning ota-bobolari tarixi, shuningdek, turk-mo’g’ul xalqlari tarixi va irvoyatlarini yaxshi bilgan kishilar, Po’lod, Chjen-syan, Ғozonxon va boshqalarning og’zaki axborotlari, Ғarb mamlakatlari, Xitoy va Hindiston xalqlari tarixiga oid qismlari o’sha vaqtlarda Eronga kelib qolgan frantsiyalik ikki katolik rohib, ikki xitoylik olim va kashmirlik rohibning ishtirokida yozilgan. To’plangan ma’lumotlarni tartibga solish ishlarini muallifning yordamchilari Abdulla Koshoniy hamda Ahmad Buxoriylar bajarganlar.
“Jome ut-tavorix” asarining ayniqsa turk-mo’g’ul xalqlari tarixini o’z ichiga olgan qismi Markaziy Osiyo xalqlari tarixini o’rganishda katta ahamiyatga ega. Kitobning O’rta Osiyo, Eron va Kavkaz orti xalqlarining XIII asr boshlaridagi ijtimoiy-siyosiy hayotiga oid qismlari ham benihoyatda qimmatlidir.
Asarning ayrim qismlari Katrmer (1836 y.), E.Bloshe (1911 y.), K.Yan (1941 y.), I.N.Berezin (1858-1888 yy.) tarafidan rus, frantsuz hamda nemis tillariga tarjima qilingan va forscha matni, so’z boshi bilan chop qilingan. Uning o’zbek tiliga qilingan ikkita tarjimasi bor. Ulardan biri Shayboniylardan Ko’chkinchixonning (1510-1530 yy.) topshirig’i bilan Muhammad Ali ibn Darvish Ali Buxoriy tomonidan qilingan va muqaddima va uch jilddan iborat. Bu tarjimaning noyob qo’lyozmasi O’zbekiston Respublikasi Fanlar Akademiyasining Abu Rayhon Beruniy nomidagi Sharqshunoslik instituti fondida 2 tartib raqami ostida saqlanmoqda. Ikkinchi tarjima esa 1556 yili Niso shahrida Solur bob ibn Qul Ali tarafidan Urganch hokimi Ali Sultonning (1572 yili vafot etgan) buyrug’i bilan bajarilgan bo’lib, uning qo’lyozma nusxasi Ashgabadda Turkmaniston Fanlar Akademiyasining Til va adabiyot institutida saqlanadi.
“Jome ut-tavorix” asarining to’la ruscha tarjimasi 7 nafar mo’‘tabar qo’lyozmalar asosida 1946-1960 yillari Sankt-Peterburgda amalga oshirilgan.
“
95