Qo`ysintoshga

BERUNIYNING DAM OLISH KUNLARI

Beruniy yiliga ikki martagina dam olarkan. Birinchisi Navro`z boshlangan kuni, ikkinchisi bug`doyga birinchi o`roq tushganda.

Dillarni xushnud etib Navro`zi olam yetib kelgan kuni erta tong o`rinlaridan turib, yuvinib-taranib, yaxshi liboslarini kiyib, qarindosh-urug`larni, keyin yor-u birodarlarni ziyorat qilib, holidan xabar olar ekan. Ular bilan birga bo`lib suhbatlashar, hazil-mutoyiba qilar, askiyalar aytishar ekanlar. Keyin to qosh qorayguncha qo`sh qo`shishar, yerga birinchi omoch solishda qatnashar, nihol ekisharkan...

Hol-ahvol so`raganlarga:

– Dam olib, hayot lazzatini totib ko`rmoqdaman, – deb javob berar ekanlar.

Boshoqqa birinchi o`roq tushgan kuni ham dehqoncha libos kiyib olib, qo`llariga o`roq tutib azondan to kechgacha bug`doy o`rar ekanlar. O`tgan-ketganlar: «Hormang», – deganda: «Bor bo`ling», – deb javob berar ekanlar. Qarang-a, ulug` alloma, kitob yozish, tajriba o`tkazishdan yiliga ikki kun vaqt ajratib, azondan to kechgacha qo`sh qo`shib, shudgor qilishni, o`roq o`rishni o`zlari uchun dam olish deb bilar ekanlar.

Ha, Beruniy: «Bir daqiqa vaqtni behuda o`tkazganim – halok bo`lganim», – der ekan.