Rivojlantirish instituti

Deontologiya va davolash maskanining ishini uyushtirish
Davolash maskaniga kelgan bemor juda bo‘lmaganda xafa, o‘ksinish,
jirkanish kabi xissiyotlarni sezmasligi kerak. Davolash maskani ro‘yxat-
xonadan boshlanadi.
Klinika daxliz, karidorlari toza, shinam, xodimlar xushmuomilali,
toza kiyinishgan, kerakli joylarda dam olish burchaklari, o‘rindiqlar,
devorlarda esa turli rangdagi tasviriy san’at asarlari, me’yorda yorug‘lik
bo‘lishi kabilar, bemorlar bemalol qabulni kutishlari, ruxiy ozuqa olish-
lari, xohlagan kishilari bilan suxbatlashishlari imkonini yaratadi va bu
hol bemorlar kayfiyatiga yaxshi ta’sir etib, ularda davolanish yaxshi
natijalar berishiga umid xissi uyg‘otadi — demak davolanish jarayoni
boshlandi desa bo‘ladi.
Albatta ambulatoriya-poliklinika va statsionarga taaluqli bemorlar
uchun aloxida tartib-intizom o‘rnatiladi, lekin bundan qat’iy nazar
ozodalik, xushmuoimalalik kabi fazilatlar bemorni ruxiyatiga doimo
yaxshi ta’sir etishi tabiiydir.
Yana bir jihat, iloji boricha bemorni tekshirish kliniko-laboratoriya
usullari tezroq o‘tkazilib, ular natijasida tashxis qo‘yilsa va davolash
qancha erta boshlansa, bu ham bemorga shuncha yaxshi.
Shunday o‘zgarmas qoida bo‘lishi kerak. Shifokor bemorni qabul
qilayotgan paytda, hech kim va hech narsa (atrofdagi tibbiyot xodimlari,
har xil tovushlar, boshqa bemorlar), shifokorga xalaqit bermasligi shart.
A. Navoiyning "Butun jismim quloqdir", ya’ni shifokorning barcha
maxorati "quloqqa", ko‘rish kerak bo‘lsa "ko‘zga" aylanishi kerak. Shunda

---

2 8 1
ko‘rikdan o‘tayotgan bemor tinchlanadi, unda shifokorga nisbatan mexr,
ishonch paydo bo‘ladi.
Kasalxonada yotgan bemorlarga nisbatan joriy etilgan tartib intizomlar
o‘ziga xosdir, chunki bemor turli ahvolda, ertalab-kech ma’lum joyda
davolanib yotadi.