Самарқанд иқтисодиёт ва сервис институти

Кўрсатиш – бевосита идрок қилинаётган предмет билан танишувнинг энг содда усулидир. Кўрсатиш предметнинг хусусиятларини тушунишда биринчи босқичдир.
Қўшимча саволлар – мавзу доирасидан ташқарида бўлиб, бундай саволларнинг берилиши, одатда, тингловчи(лар)да кўтарилган муаммога қизиқиш уйғонганидан ва ун(лар)да масалани атрофлича кўриб чиқишга интилиш пайдо бўлганидан далолат беради.
Максималист – гарчанд зарурати бўлмаса–да, бирор–бир ишни ортга судрамайдиган киши.
Масъулият – раҳбар маданиятининг асосий белгиларидан бири бўлиб, унинг маълум соҳага жавобгарлигини акс эттиради.
Меланҳолик: ҳаддан ташқари таъсирчан, тезда киришиб кетадиган ва арзимас нарсаларни ҳам кўнгилга оладиган; танг вазиятларда кўпинча саросимага тушиб қолади, эзилиш ва зерикиш кайфияти унга хос
Музокаравий қабуллар. Музокара хизматида музокаравий қабуллар муҳим аҳамият касб этади, чунончи, унда тақдимот масалалари билан бирга, ахборот ва махсус масалалар ҳам кўриб чиқилади.
Мунозара – бирор масала юзасидан тарафларнинг баҳси, тортишувидир.
Мунозарали саволлар. Уларнинг пайдо бўлиши тингловчи(лар)нинг нотиқ нуқтаи назари билан қўшилмаслигини аён этади.
Мустақил дунёқараш. Муайян масалада ўз фикрига эга бўлиш мустақил дунёқарашни билдиради. Банк раҳбари эса «кенг фикрлаши, узоқни кўра билиши қобилияти билан бошқалардан ажралиб туради» ва бу унинг мустақил дунёқарашга эгалигидир.
Нотиқона сўзлаш – айтилаётган фикрни тингловчига етиб бориши ва унинг хулқига таъсир этиши нотиқнинг сўзлаш маҳоратига боғлиқдир.
Нутқ – бу тил деб аталувчи, ўта муҳим вазифаларни бажарувчи ноёб қуролдан фойдаланиш жараёни, тил бирликлари имкониятларининг борлик, тафаккур, онг ҳамда вазият каби ҳодисалар билан муҳим муносабатда намоён бўлишидир.
Нутқ жараёни – тилнинг ўз вазифасини бажариш ҳамда амалга ошириш жараёни.
Нутқ софлиги. Адабий тил учун бегона унсурлари бўлмаган ахлоқ нормалари тан олмайдиган сўзлардан ҳоли бўлган нутқ соф нутқ дейилади.