Sevgili Milena

Salı, saat 10
Bu kartım saat on ikiye kadar geçmeyecek eline, çünkü
şimdi saat on, demek yarın buluşacağız; daha iyi belki. Evet,
Viyana'dayım, Güney İstasyonunun oralarda bir pastanede
oturmuş kakao içiyorum (bu ne biçim kakao, ne biçim pasta?
Sen bunları mı yiyorsun?); ama Viyana'daymışım gibi
gelmiyor bana. İki gece üst üste gözüme uyku girmedi..
İstasyona yakın ve bir garaja bitişik Riva Otelinde
uyuyabilecek miyim bu gece? Sanmam. Yazacak bir şey
gelmiyor aklıma: Seni yarın, çarşamba günü saat onda otelin
önünde beklemeye başlayacağım. Bir dileğim var senden:
Sakın gizlice, yândan ya da arkadan gelip birden çıkma
karşıma. Ben de böyle bir şaşırtı yapmayacağım sana. -Bugün

---

görülmesi gereken yerleri göreceğim: L. Sokağını (*),
Postayı, Güney İstasyonunu L. Sokağına bağlayan çemberi,
kömürcü kadını filan... kimseye görünmeden dolaşacağım
oralarda.
Prag, Pazar (**)
Milena, 
Milena, 
Milena... 
Adından 
başka 
şey
yazamıyorum. Yazmalıyım ama! Bugün şaşkınım, yorgun ve
sensizim Milena.
(Yarın da yanımda olmayacaksın.) Nasıl bitik olmayayım?
Hastayım diye altı ay dinlen, günlerini hoş geçir diyorlar
bana...
Oysa bu süre içine yalnız dört gün bağışlanıyor! Bu dört
günün salı ve pazarından yalnız bir parça, sabahlarla akşamlar
da yok ediliyor üstelik! Tam bir esenliğe kavuşmadımsa, suç
bende mi, Milena?!. (Sol kulağına fısıldıyorum bunları...
Güzel bir yorgunluktan sonra derin bir uykuya dalmışsın...
Yoksul bir yataktayız, sağdan sola dönüyorsun ağır ağır,
dudaklarımdan yana...) mektuplar
(*) Milena'nın oturduğu sokak.
(**) Viyana'da buluşmuşlardır; bundan sonraki Prag'dan
yazılmıştır.
Yolculuğum nasıl mı geçti? Anlatayım : İstasyonda gazete
bulamayınca sokağa fırladım, sevindim buna da, ama yoktun

---

sen, gitmiştin. İyi, dedim, böyle olması gerekirdi. Sonra gene
trene döndüm, düzüldük yola, gazeteyi okumaya başladım.
Nasıl olması gerekirse, öyleydi her şey... Biraz sonra
vazgeçtim okumaktan, sen yoktun artık yanımda...
yanımdaydın elbet, bunu bütün benliğimle duyuyordum, ama
birlikte geçirdiğimiz o dört günün yakınlığına benzemiyordu
bu...
Alışmalıydım bu çeşidine. Gene okumaya başladım:
Bahr'ın günlüğünü okuyordum gazetede; Grein'daki bir yeri
anlatıyordu. Bitirdiğimde yazıyı, dışarı baktım, ters yöne
giden bir vagonun üstünde "Grein" yazılıydı! Karşımda
oturan biri "Narodni Listy"nin geçen pazarki sayısını
okuyordu. Ruzena Jesenska'nın bir yazısı ilişince gözüme,
istedim gazeteyi adamdan; bir göz attım, bıraktım sonra; beni
uğurlarken gördüğüm yüzünü anımsadım da o yüzle oturdum
ben de.
Unutamayacağım bir doğa olayıydı yüzün istasyonda
Milena: Bulutlardan değil, kendiliğinden gölgelenen bir
güneştin sanki.
Ne söyleyeyim daha? Kafam ve ellerim dinlemiyor beni.
Senin