Ш. А. Абдуллаева

 
Таълим қоидалари ва уларнинг алоқадорлиги
 
Маълумки, қонуният – бу барқарор, зарурий, у ёки бу ходисалар ва 
жараёнлар ўртасидаги мутаносиблик ва муҳим алоқа. Ижтимоий эхтиёжлар ва 
шароитлар ўқув жараёнининг характери, унинг усуллари, мазмуни, шакллари ва 
воситалари қонуний равишда аниқлаб беради. Агар ўқитиш жамият талабларини 
эътиборга олинса, у ҳолда уни, албатта, қайта қуриш, такомиллаштириш керак.
Демак, 
таълим 
бериш, 
тарбиялаш 
ва 
ўқувчиларнинг 
умумий 
ривожланишларини бир бутунликда амалга ошириш зарур. 
Ифодаланган қонуний дидактик алоқаларни ва ўқитиш қоидаларини илмий 
асосланган ўзаро боғланишда қўллаш кўникма ва малакаларни чуқур, пухта, 
онгли ва таъсирли ўзлаштирилишини таъминлайди. Ўқитишни айнан шундай 
натижага қаратиш унинг онглилик, пухталик, таъсирчанлик қоидаларини 
характерлайди.
Таълимнинг мазмуни ҳаёт, хозирги замон фани билан боғланган бўлганлиги 
учун 
ҳам, 
вазифаларда 
мамлакатнинг 
иқтисодий 
ривожланишини 
жадаллаштириш 
муоммолари, 
ишлаб 
чиқаришни 
механизациялаш, 
автоматлаштириш, компьютерлаштириш кабилар асосида интенсивлаш ўз 
аксини топиши керак. 
Ҳар бир ўқитувчи шуни англаб етиши муҳимки, ўқув жараёнини самарали 
қуриш бу, ишда ўзини оқлаган педагогик қонуниятлар, қоидалар, дидактик 
қоидаларни хозирги замон шароитидаги янги масалаларни хал қилишда ижодий 
фойдаланган ҳолда улардан бутунлай ва ўзаро алоқада фойдаланиш демакдир. 
Ўқитишнинг муқобил томонларини танлаш учун бутун қонуиятлар 
бирлигини ва дидактик қоидаларини эътиборга олиш зарур. 
Ўқитиш қонуниятларидан уни самарали ташкил қилишга нисбатан муайян 
мухим талаблар келиб чиқадики, буни ўқитиш қоидалари деб атайдилар.
Ўқитиш қоидалари билиш ўқитишнинг зарур устиларини янада ишончлироқ
танлашга имкон беради.