♦шарқ нашриёт-матбаа акциядорлик компанияси
|
saidnosirova z oybegim mening-1
|
63
З а р и ф а С а и д н о с и р о в а меҳр билан жавоб бера олиш даражасида эмас эдим. Нати- жада бизнинг муносабатимиз тез-тез таранглашиб ва узи- либ турарди. Ўша кезлардаги учрашувларнинг бирида Ойбек кисса- сида букланган қоғозни олиб, китобим орасига қистирди. М ен дастлаб уни қайтариб бермоқчи бўлдим, лекин, бир томондан, ўқигим келган бўлса, и кки н чи томондан, О йбек нинг жаҳли чиқиб тургани важидан, уни яна хафа қилиш- ни истамадим. Хуллас, биз хайрлашдик. Назаримда, бу сўнгги хайрлашиш эди. (Ҳозир ўйлаб кўрсам, юрганимиз, сўзлашганимиз, синфда ёлғиз икковимиз бир партада ёнма-ён суяниб ўтирганимиз, қўлларимизнинг туташгани, унинг айтган сўзлари, и ш қ ҳико- яси хануз ёдимда экан. Гарчанд кўп сўзларни унутган бўлсам-да, унинг тили дан чиққан асосий ran хамон кўнглим- да жаранглаб турибди. М ен хануз уларни бирма-бир та к рорлаб келаман. У кўп дафъа мендан араз аралаш хафаланиб, «Абадий хайр!» «М ангу хайр!» деб хайрлашарди. Л еки н эртаси та- ғин, гўё ҳеч нарса бўлмагандай, учрашганимиздан и ккови миз ҳам кувониб, сўзлашиб кетардик.) Ўша куни уйга етганим ҳамон ўзимни кимсасиз хонага отдим. Ш ош илиб, китоб орасидаги мактубни ўқиш га ки- ришдим: Ҳ о й , г ў за л , м е н г а б о қ м а , К ў к с и м н и ў т -л а ё қм а . Б и р па р и к а б и к у л и б , Қ а р ш и м д а л о л а так,ма. С о чл а р и н г т о л а-т о ла , Л а б и м д а ги зл и нола. И ч и м д а т ўла ҳ а с р а т , Н а й л а й ... Э в о ҳ, б у ҳ о л а ... Д а р д и н г д а ёнди б о ш и м , К ў з л а р д а қ о н л и ёш им . Й ў қ ... К е ч и р ... Э н д и бир к у л , Сен к ў н г и л о р қ а д о ш и м . 64 О й б е ги м м е н и н г Ш ирин туй ғул гр , сирли ҳислар тўлиб кетди, кўнглим- га. Ш еърий хатни к.айта-қайта ўқидим. (У менга шундай шеър кўтириб келса-ю, мен уни хафа қилиб, ташлаб кетсам... Ўша кезларда мен хам О йбекнинг шеърий мактубларига жавоб ёзар, аммо биронтасини унга бермас эдим. Улар менинг дафтарларимда қолар, ёдимда юрар эди. Мана, ўша шеърлардан бири: Т ў с м а н г , й и ги т , й ў л и м н и , м е н у я л а м а н , У ш л а м а н г и з қ ў л и м н и , м е н у я л а м а н , Ў зи м ёш қ и з б о л а м а н , ж у д а - ж у д а у я л а м а н . С ў р а й м а н с и зд а н ш а ф қа т , қ и з г а н и н г м е н и , Т ў с м а н г , й и ги т , й ў л и м н и , м ен у я л а м а н . Агар Ойбек бундай ночор сатрларни кўрганда, не деган бўларди? Кулган бўлармиди? Билмадим.) Одатда сешанба ва ж ум а кунлари дадамга овқат кабул килардилар. Биз сешанба куни шу муносабат билан ГПУга борардик ва, илож и бўлса, дадам билан ўша дераза орқали сўзлашиб келардик. Замон нозиклашиб бормокда эди. Ш у нинг учун бўлса керак, сешанба ўтиш и билан жумани сабр- сизлик билан кутамиз. М ана, ж ум а хам келди. Олим овкат, китоб ва ж урнал лар солинган тугун н и кўтариб, мактаб олдида турарди. М ен жилдимни синфда колдирдим-да, Олим билан ГПУга қараб жўнадим. Аммо бугун хам китоб ва журналларни олдилар-да, ош, қирғовул, патир ва бошка майда-чуйда егу- ликларни қайтариб бердилар. М ен жуда қайғирдим. Уйга боришга, рўй бераётган воқеаларни ойим билан бувимга айтишга токат йўк. Қайтарилган таом тўла тугунни Олимга бердим-да, ўзим мактабга кайтдим. Ана шундай кўнгилсиз соатларда Ойбек кўриниб кол- са, — у кўпинча мени пойлаб юрарди, — менинг ичимда рўй бераётган туғёнларни билмай, мендан факат ўзининг иш қий кечинмаларига уй ғун ҳолатни талаб этар эди. Аф суски, вазият бундай уй ғун л и кн и н г бўлишига кўпинча им кон бермас эди. Бир томони, Ойбек мендан ўринсиз ран- жимаслиги учун бир куни, ахийри, унга мени кемираётган вокеани айтиб бердим. Ойбек мени тўғри тушунди. У, баъзи бир кимсалар 3 — 1157 Download Do'stlaringiz bilan baham: 
|