Tərcüməçidən

DÖRDÜNCÜ FƏSİL.BU BÖLÜMDƏ RAFİZİNİN DƏLİLLƏRİ ARAŞDIRILACAQDIR.
Mən burada rafizinin doğruluğu təsdiq olunmayan mənbələrdən gətirdiyi arqumentlərə fikir bildirməyəcəm.Bu kitabında rafizi müəllif dəfələrlə Şərif Rzanın yazdığı “Nəhcul Bəlağa” kitabından sitatlar gətirir.Bu Əli ibn Əbu Talib (r.a)-ə nisbət edilən məktublar,xütbələr və sözlərin toplandığı məcmuadır. İbn Hallikan “Vəfiat əl əyan” (3/124) kitabında yazır: “İnsanlar Əli ibn Əbu Talib (r.a)-nin sözlərini toplayaraq bu kitabı yazanın kimliyi baradə ixtilaf etmişlər.” Bu kitabı Şərif ər Rza yoxsa qardaşı Əli yazıb? Həmçinin demişlər ki,burada olan sözlər Əli (r.a)-yə aid deyil və müəllif bunları ona nisbət verərək uydurmuşdur.Daha doğrusunu Allah bilir.”
Zəhəbi yazır: “Kim “Nəhcul Bəlağa” kitabını oxusa anlayar ki,bu Əli (r.a)-nin adından uydurulan bir əsərdir.” (“Mizanul itidal” 3/124/№5827)
İbn Hacər əl Əskalani Şərif Murtəza haqqında yazır: “O,bu kitabı uydurmada ittiham olunan adamdır.” (“Lisanul mizan” (4/223)
Şeyxul İslam İbn Teymiyyə yazır: “Elm əhli olanlar bilir ki,bu kitabda olan sözlərin çoxu Əli (r.a)-nin adından uydurulmuşdur.” (“Minhəcus sunnə” 4/24)
Ağıl sahibi olan kimsələr üçün bu kitaba etimad edilməməsinə dəlil olaraq təkcə bu fakt kifayətdir ki,bu kitabın müəllifini Əli (r.a) ilə bağlayacaq ravilər silsiləsi və sənədi yoxdur.
Rafizi həmçinin, İbn Quteybənin “İmamət və siyasət” kitabına müraciət edir.Bu kitab yalandan ona nisbət edilir.İmam Muhəmməd ibn Müslim ibn Quteybə bu əsərin müəllifi deyil.Onun tərcümeyyi halını yazanlar yazdığı tarix kitabları arasında yalnız “Muarrif” kitabını göstərmişlər.Öz kitablarını İbn Quteybə geniş müqəddimə ilə başlayar və kitabının yazılma səbəblərini qeyd edərdi. “İmamət və siyasət” kitabının müqəddiməsi isə yalnız bir neçə cümlədən ibarətdir.
“İmamət və siyasət” kitabının müəllifi İbn Əbu Leyladan sanki,ondan özü şəxsən eşitdiyi kimi nəql edir. İbn Əbu Leyla bu hicri 148-ci ildə vəfat etmiş fəqih Muhəmməd ibn Əbdurrahmən ibn Əbu Leyladır.İmam İbn Quteybə isə onun vəfatından 65 il sonra hicri 213-cu ildə doğulmuşdur. “İmamət və siyasət” kitabında onun digər kitablarında şeyxlərindən nəqllər etdiyi kimi qeyd etdiyi nəqllər yoxdur.Bu kitabda çoxlu məchul ravilərdən rəvayyət olunan nəqllər vardır.Məs: “bir Misirlidən rəvayyət olunur.”,”Misir mühəddislərindən eşidən Muhəmməd ibn Süleymandan rəvayyət olunur.”,”bizə Fasdan olan bir mühəddis nəql etdi”,”mühəddislərdən birindən rəvayyət olunur.” və s. Belə nəqllər İbn Quteybənin digər kitablarında etdiyi nəqllərdən köklü şəkildə fərqlənir. “İmamət və siyasət” kitabında Misirdən olan iki böyük alimdən sitatlar nəql olunur.İbn Quteybə isə Misirdə olmamışdır.”
Rafizinin gətirdiyi dəlillərə nəzər salaq.
1) Abdullah ibn Həntəb rəvayyət edir ki, Peyğəmbər (s.a.s) “Cuhfə”də bizə xütbə söylədi və soruşdu: “Məgər mən sizin canınızdan sizə daha yaxın deyiləmmi? Dedilər: Bəli, ey Rəsulullah. Buyurdu: “Mən iki şeyi sizdən tələb edəcəyəm: Quran və Əhli-beytimi.” (Məktub 8)
əl Heysəmi “Məcmau zəvaid” (№8993)-də yazır: “Təbərani nəql etmişdir.Sənəddə mənə məchul olan ravilər vardır.”
Bu rəvayyəti İmam Təbəraninin kitabları içərisində tapa bilmədim.
2) “Bu Əli-Quranla,Quranda-Əli ilə bərabərdir.Onlar mənə Kövsər hovuzunda qovuşana qədər bir-birindən ayrılmazlar.” (Məktub 8)
əl Heysəmi “Məcmau zəvaid” (№14767)-də yazır: “Təbərani “Saqir” (№720) və “Ausat” (№4880) kitablarında nəql etmişdir.Ravilər silsiləsində zəif olan Saleh ibn Əbu Əsvəd vardır.”
Rəvayyətin zəif olmasını Muhəmməd əl Huut “Əsnəl məttallib” (№898) və Albani “Səhih və dəif əl camiu əs saqir” (№8239) kitablarında qeyd etmişlər.Bu sözləri İmam Hakim “Müstədrək” (№4628) kitabında böyük bir hədisdən bir hissə olaraq nəql etmişdir.Birinci problem Amr ibn (Həmmad ibn) Təlha əl Qanadidir. “O,siqa olan rafizi ravi idi.” (“Mizanul itidal” 3/254/№6353)
İkinci və üçüncü problem Əli ibn Haşim ibn əl Bureyd və onun atası Haşimdir.Buxari onun haqqında deyir: “O və atası öz məzhəblərində ifratçı idilər.” İbn Hibban dedi: “Şiəlikdə ifratcıldır və məşhur ravilərdən münkər rəvayyətlər nəql edərdi.” (“Mizanul itidal” 3/160/№5960)
“Haşim bu rəvayyəti Əbu Səid Ukeyzi ət Teymidən nəql etmişdir.Nəsai onun güclü olmamasını, Dəraqutni isə onun mətruk (tərk olunmuş) ravi olduğunu qeyd etmişdir.” (Zəhəbi “Muğni fi duafa” №2057)
Ukeyzə bu rəvayyəti Əbu Zəranın mövlası olan Əbu Sabitdən nəql etmişdir.Mən bu ravi baradə bir məlumat əldə edə bilmədim.
3) Rafizi yazır: “Bu mənanı təsdiq edən daha dəqiq ifadə isə Təbəraninin nəql etdiyi Peyğəmbər (s.a.s)-in “səqəleyn” hədisinin ardınca buyuruğudur: “Onlardan irəli keçməyin ki, həlak olarsınız və geri qalmayın ki, həlak olarsınız. Onlara heç nə öyrətməyin.Çünki, onlar sizdən biliklidirlər.”(Məktub 8)
Albani rəvayyəti “Silsilə əd daifə” (№4914) kitabında zəif adlandırmışdır.Təbərani rəvayyəti “əl Kəbir” (№4971)-də nəql etmişdir.”Sənəddə Hakim ibn Cubeyr adlı mətruk ravi vardır.Onu Əhməd,Şubə,Nəsai,Dəraqutni və digərləri tənqid etmişlər.” (“Mizanul itidal” 3/160/№5960)
4) “Yalnız mənim Əhli beytim sizin aranızda Nuhun gəmisi kimidir. Ona minən şəxs nicat tapar, ondan ayrı düşən məhv olar. Mənim Əhli beytim sizin aranızda Bəni-İsrailin “Hittə qapısı” kimidir. Oradan daxil olan şəxs rəhmət qazanar.”(Məktub 8)
Şeyx Albani yazır: “Hədis zəifdir.” (“Camius sağir” №4784,12028)
Bu rəvayyətin bir neçə illəti (gəlmə yollar) vardır ki,hamısı zəifdir.
Rəvayyətin birinci sənədi Əbu Zər (r.a)-ə çatır.
Bunu İmam Hakim “Müstədrək” (№3312)-də nəql etmişdir:
[ 3312 ] أخبرنا ميمون بن إسحاق الهاشمي حدثنا أحمد بن عبد الجبار حدثنا يونس بن بكير حدثنا المفض صالح عن أبي إسحاق عن حنش الكناني قال سمعت أبا ذر يقول وهو آخذ بباب الكعبة أيها الناس من عرفني فأنا من عرفتم ومن أنكرني فأنا أبو ذر سمعت رسول الله صلى الله عليه وسلم يقول مثل أهل بيتي مثل سفينة نوح من ركبها نجا ومن تخلف عنها غرق
Bu rəvayyətin sənədində,yəni ravilər silsiləsində ciddi qüsur onda Mufəddəl ibn Salehin olmasıdır.Bu ravi haqqında Buxari: “onun hədisləri qəbul olunmur.” demişdir. (“Mizan” №8728)
İbn Hacər deyir: “zəifdir”(“Təqrib” №6854)
Digər Hənaş ibn Mutəmar əl Kinani adlı ravi.Nəsai: ”onun etibarlı olmadığını”,Buxari: “onun hədisləri tənqid olunmuş”,İbn Hibban: “ona etimad olunmaz” demişlər.” (“Mizanul itidal”1/583/№2215)
İbn Hacər və Əhmədin nəql etdiyi rəvayyətdə də bu iki ravi iştirak edir.
Hənaşdan bu hədisi Əbu Yəla da nəql edir:
وقال الحافظ أبو يعلى: حدثنا سويد بن سعيد، حدثنا مفضل بن عبد الله، عن أبي إسحاق، عن حنش قال: سمعت أبا ذر وهو آخذ بحلقة الباب يقول: يا أيها الناس، من عرفني فقد عرفني، ومن أنكرني فأنا أبو ذر، سمعت رسول الله صلى الله عليه وسلم يقول: "إنما مثل أهل بيتي فيكم مثل سفينة نوح من دخلها نجا، ومن تخلف عنها هلك" .
هذا بهذا الإسناد ضعيف
“İbn Kəsir bu rəvayyəti təfsirində yazır və qeyd edir ki,sənəd zəifdir.” (“Təfsir Quranul Azim”c.7,səh 203-204)
“Hənaşdan əlavə sənəddə Suveyd adlı ravi də vardır.Onun haqqında fikirlər fərqlidir.Buxari və Nəsai onu zəif hesab etmişlər.” (“Mizanul itidal” 2/248/№3621)
Mufəddəl ibn Abdullah bu elə Mufəddəl ibn Salehdir ki,onun haqqında yuxarıda bəhs etmişdik.
İbn Hacər bu rəvayyəti Əbu Zərr əl Qifari (r.a)-ə istinadən nəql etmişdir:
حدثنا عبد الله ، ثنا عبد الكريم بن هلال ، أخبرني أسلم المكي ، أخبرني أبو الفضل ، أنه رأى أبا ذر قائما على الباب وهو ينادي : يا أيها الناس ، تعرفوني ؟ من عرفني فقد عرفني ، ومن لم يعرفني فأنا جندب صاحب رسول الله صلى الله عليه وسلم ، وأنا أبو ذر الغفاري ، سمعت رسول الله صلى الله عليه وسلم يقول : « إن مثل أهل بيتي فيكم مثل سفينة نوح ، من ركبها نجا ، ومن تخلف عنها غرق ، وإن مثل أهل بيتي فيكم مثل باب حطة »
Davamında isə yazır: “Sənəddə mənim tanımadığım ravilər vardır.Əbdulkərim ibn Həllal məchul ravidir.” (“Lisan əl mizan”c.4,səh 52, №147Beyrut)
Bunu həmçinin, Bəzzar “Müsnəd” (№3900)-də nəql etmişdir:
3900 حدثنا عمرو بن علي والجراح بن مخلد ومحمد بن معمر واللفظ لعمرو قالوا نا مسلم بن إبراهيم قال نا الحسن بن أبي جعفر عن علي بن زيد عن سعيد بن المسيب عن أبي ذر رضي الله عنه قال قال رسول الله ( مثل أهل بيتي كمثل سفينة نوح من ركب فيها نجا ومن تخلف عنها غرق ومن قاتلنا في آخر الزمان كان كمن قاتل مع الدجال )
Sənəddə İbn Əbu Cəfər Cəfri adlı ravi vardır.Təbərani də “Mucəm əs saqir”-də nəql etmişdir:
391 ] حدثنا الحسين بن أحمد بن منصور سجادة البغدادي حدثنا عبد الله بن داهر الرازي حدثنا عبد الله بن عبد القدوس عن الأعمش عن أبي إسحاق عن حنش بن المعتمر أنه سمع أبا ذر الغفاري يقول سمعت رسول الله صلى الله عليه وسلم يقول مثل أهل بيتي فيكم كمثل سفينة نوح من ركبها نجا ومن تخلف عنها هلك ومثل باب حطة بني إسرائيل لم يروه عن الأعمش إلا عبد الله بن عبد القدوس
Bu əlavə ilə: “Mənim Əhli beytim sizin üçün bəni İsrailin əvf olunma qapısı kimidir.Kim ora daxil olsa əvf olunar.” Sənəddə Abdullah ibn Dəhr adlı ravi vardır.
Hafiz əl Heysəmi “Məcməuz zəvaid” (c.9, №14978)-də yazır: “
رواه البزار والطبراني في الثلاثة وفي إسناد البزار الحسن بن أبي جعفر الجفري وفي إسناد الطبراني عبد الله بن داهر وهما متروكان‏‏
“Bəzzar və Təbərani rəvayyət etmişlər.Bəzzarın sənədində Həsən ibn Əbu Cəfər Cəfri,Təbəraninin sənədində isə Abdullah ibn Dəhr vardır.Hər ikisi mətruk (qəbul olunmayan) ravilərdir. Əbu Cəfər Cəfri haqqında İbn Mədini deyir: “zəifdir,zəifdir”. Onu imam Əhməd və Nəsai də zəif görmüşdür.Buxari deyir: “rəvayyətləri münkərdir.” (“Mizanul itidal” 1/482/№1826)
“Abdullah ibn Dəhr də olduqca zəif ravi olmuşdur.İmam Əhməd və İbn Muin bu ravinin “heçnə” olduğunu qeyd etmişlər.” (həm.yer 2/416/№4295)
Təbəraninin və Bəzzarın sənədlərində ki,yeganə problem təkcə İbn Əbu Cəfər deyil.
حدثنا علي بن عبد العزيز ثنا مسلم بن إبراهيم ثنا الحسن بن أبي جعفر ثنا علي بن زيد بن جدعان عن سعيد بن المسيب : عن أبي ذر رضي الله عنه قال قال رسول الله صلى الله عليه و سلم : مثل أهل بيتي مثل سفينة نوح من ركب فيها نجا ومن تخلف عنها غرق ومن قاتلنا في آخر الزمان فكأنما قاتل مع الدجال
“Əli ibn Zeyd ibn Cadaan adlı ravi İmam Əhmədin qeyd etdiyi kimi yaddaşı zəif olan rafizidir.Yəhya ibn Muin bu ravinin “heçnə” olduğunu qeyd etmişdir.” (həm.yer 3/127/№5844)
Təbərani bu rəvayyəti “Mucəm əs saqir” kitabında Əbu Səid əl Xudri (r.a)-dən rəvayyət etmişdir:
حدثنا محمد بن عبد العزيز بن ربيعة الكلابي أبو مليل الكوفي حدثنا أبي حدثنا عبد الرحمن بن أبي حماد المقري عن أبي سلمة الصائغ عن عطية عن أبي سعيد الخدري سمعت رسول الله صلى الله عليه وسلم وآله وسلم يقول إنما مثل أهل بيتي فيكم كمثل سفينة نوح من ركبها نجا ومن تخلف عنها غرق وإنما مثل أهل بيتي فيكم مثل باب حطة في بني إسرائيل من دخله غفر له
Bu əlavə ilə: “Mənim Əhli beytim sizin üçün bəni İsrailin əvf olunma qapısı kimidir.Kim ora daxil olsa əvf olunar.” Bu rəvayyət baradə Heysəmi deyir:
رواه الطبراني في الصغير والأوسط وفيه جماعة لم أعرفهم‏.‏
“Təbərani “Saqir”-də rəvayyət etmişdir.Ravilər silsiləsində mənim tanımadığım adamlar vardır.” (“Məcməuz zəvaid” c.9, №14981)
Təbərani həmçinin başqa sənədlə də nəql edir:
حدثنا محمد بن عبد العزيز بن محمد بن ربيعة الكلابي قال نا أبي قال نا عبد الرحمن بن أبي حماد عن أبي سلمة الصائغ عن عطية عن أبي سعيد الخدري قال سمعت رسول الله صلى الله عليه و سلم يقول إنما مثل أهل بيتي مثل سفينة نوح من ركبها نجا ومن تخلف عنها غرق إنما مثل أهل بيتي فيكم مثل باب حطة في بني إسرائيل من دخل غفر له
Hər iki isnadda Əbu Səid əl Xudri (r.a)-dan Atiyyə Aufi adlı ravi nəql edir. Birincisi,Atiyyə Aufi bir ravi kimi Əhli Sünnə alimləri tərəfindən çox ciddi tənqid olunub. Nəsai: “Atiyyə Aufi zəifdir.” (“Duafa vəl mətrukin” №481)
Əbu Hatim: “zəifdir” (İbn Hacər “Təhzib”c.7, №414); Zəhəbi: “zəifdir” (“Mizan” №5667); İmam Əhməd: “zəifdir.”(Mizzi“Təhzib əl kamal”c.20,№3956)
İkincisi,bu ravi silsiləsi haqqında Şeyx Albani deyib: “...Əbu Səiddən zəif ravi olan Ayiyyənin rəvayyət etməsi.Bu baradə İmam Nəvəvi “əl Əzhər”-də,İbn Teymiyyə “əl Qaidə əl Cəlilə”-də,Zəhəbi “Mizan”-da qeyd etmişlər. Zəhəbi “Duafa” (1/88) kitabında qeyd etmişdir ki,alimlər onun zəif ravi olması barasində ittifaq etmişlər.Onu dəfələrlə Hafiz Heysəmi “Məcməuz zəvaid” kitabında (5/236) zəif adlandırmışdır.Əbu Bəkr əl Bəlabaki onun haqqında müəllifi olduğu “Zəif və münkər ravilər toplusu” kitabında qeyd etmişdir. Onu Busıri zəif hesab etmişdir.Hafiz ibn Hacər onun haqqında: “Düzgün,ancaq tez-tez səhv edən ravidir.Şiə və təhrifçi olub.”
İkincisi,Atiyyə zəif yaddaşa sahib idi.İbn Hacər onu “o tez-tez səhv edirdi” deyə qeyd edib.”Tabakat əl Mudallisin”kitabında o bir başa qeyd edir ki,onun zəif yaddaşı var idi.Daha dəqiq qiyməti isə İbn Hacər “Təlxis əl Xabir” (səh 241 Hind.çapı) kitabında verib.
Başqa hədisi şərh edərkən o deyib: ”Bunun digər ravilərindən biri də Atiyyə bin Said əl Aufi olub ki,o zəif ravidir.”
İkincisi,O təhrifçi idi(المدلس).Amma,İbn Hacər onun hansı təhrifi etdiyini açıqlamayıb.Məlumdur ki,hədis alimləri bir neçə təhrif növünü fərqləndirirlər ki,onlardan ən tanınmış növləri bunlardır:
Bir halda ravi gördüyü adamın adından ondan eşitmədiyi sözü rəvayyət edir və ya o onun zəmanəsində yaşayan digər birindən onu görmədiyi halda onun adından rəvayyət edir ki,bununla da o bu sözləri ondan eşitdiyini demək istəyir.Burada o hədisi onun adından (عن فلان) və ya onun sözlərinə istinad edir(قال فلان).
Digər halda, ravi öz az tanınmış müəlliminin adını və ya künyəsini çəkir ki,onun şəxsiyyətini gizlətmiş olsun.Alimlər yekdilliklə qeyd edirlər ki,əgər o müəllim etibarlı deyilsə və nəql edən,ravilər zəncirini təhrif edirsə belə etmək qadağandır.Bununla o çalışır ki,hədis alimləri onun müəllimini tanımasınlar və ya onu digər adı və künyəsi eyni olan etibarlı ravi ilə səhv salsınlar.Bu təhrif növü “Şeyx təhrifi”deyə adlandırılır. (تدليس الشيوخ)
Atiyyənin təhrifinə gəldikdə isə bu təhrif məhz bu növdəndir.Bu baradə “Silsilət əl əhadis əd Daifa” kitabında daha geniş yazılıb.Konkret desək,Atiyyə Əbu Said əl Xudridən hədislər nəql edərdi.Onun ölümündən sonra o yalan hədislər nəql etməkdə məşhur olan Əl Kəlbi adında yalançının məclislərini ziyarət etməyə başladı.Onun adından nəql edərkən Atiyyə onu Əbu Said adlandırardı və dinləyicilər səhvən elə güman edirdilər ki,o Əbu Səid əl Xudrini nəzərdə tutur. Güman edirəm ki,elə bu kifayətdir ki,Atiyyəi ədalətsiz ravi hesab olunsun.Onun zəif yaddaşını nəzərə alsaq isə artıq söz deməyə ehtiyyac yoxdur.( Şeyx Albani “Təvəssül”Şübhəli dəlillər və onların təkzibi”fəsli.3-cü dəlil: ”Allaha yaxınlaşmaq baradə zəif hədislər”)
Bu rəvayyət İbn Abbas (r.a)-dan da nəql olunmuşdur.
Heysəmi yazır:
رواه البزار والطبراني وفيه الحسن بن أبي جعفر وهو متروك
“Təbərani və Bəzzar nəql etmişlər.Sənədində mətruk ravi olan Həsən ibn Əbu Cəfər vardır.” (“Məcməuz
zəvaid” c.9, №14979)
Bu rəvayyət İbn Zubeyr (r.a)-dən də nəql olunmuşdur.
Heysəmi yazır:
رواه البزار وفيه ابن لهيعة وهو لين‏.‏
“Bəzzar nəql edir.Sənədində zəif sayılan İbn Luhiyyat vardır.” (“Məcməuz zəvaid” c.9, №14980)
Abdullah ibn Lhiyyat haqqında Şeyx Albani: “O zəif yaddaşına görə zəif hesab olunur.” (“Silsilət daifə” №4503)
Zəhəbi “Mizanul itidal”-da
قال ابن معين: ضعيف لا يحتج به
İbn Muin deyir: “Zəifdir,ona istinad edilməz.” (“Mizanul itidal” №4530)
İmam Nəsai: “zəifdir” (“Duafa vəl mətrukin” №346)
Bu rəvayyət Ənəs (r.a)-dən də nəql olunmuşdur.
Şeyx Albani yazır: “Ənəs (r.a)-dən bunu Əban ibn Əbu Əyaş nəql etmişdir.” (“Silsilə əd daifə” №4503)
“Nəsai,İbn Muin və İmam Əhmədə görə ibn Əbu Əyaş mətruk ravidir.” (“Mizanul itidal” 1/10/№15)
Rəvayyəti həmçinin Dəvləbi Əbu Tufeylə istinadən nəql etmişdir:
حدثني روح بن الفرج قال : ، ثنا يحيى بن سليمان أبو سعيد الجعفي قال : ، ثنا عبد الكريم بن هلال الجعفي أنه سمع أسلم المكي قال : أخبرني أبو الطفيل عامر بن واثلة قال : سمعت رسول الله صلى الله عليه وسلم يقول : « مثل أهل بيتي مثل سفينة نوح من ركبها نجا ومن تركها غرق »
“Sənəddə məchul ravi Əbdulkərim ibn Həllal vardır.Həmçinin Yəhya ibn Süleyman Nəsaiyə görə doğru danışan deyil.” (“Mizanul itidal” 4/382/№9532)
Hədisi həmçinin, Əbu Şeyx əl İsfəhani “Əmsalu hədis” (№333) kitabında da nəql etmişdir:
أخبرنا أبو يعلى ، ثنا عبد الله بن عمر بن أبان ، ثنا عبد الكريم بن هلال القرشي ، قال : أخبرني أسلم المكي ، ثنا أبو الطفيل ، أنه رأى أبا ذر قائما على هذا الباب وهو ينادي ، ألا من عرفني فقد عرفني ، ومن لم يعرفني فأنا جندب ، ألا وأنا أبو ذر ، سمعت رسول الله صلى الله عليه وسلم يقول : « مثل أهل بيتي مثل سفينة نوح ، من ركب فيها نجا ومن تخلف عنها غرق »
İbn Həllaldan başqa sənəddə Abdullah ibn Ömər ibn Əbban da vardır.Müəllifə görə sənəd zəifdir. “Muraciət” kitabının müəllifi Əbdulhüseyn “Nuhun gəmisi haqqında hədis mütəvatirdir” deməklə yalan danışmışdır.
5) “Ulduzlar yer əhlinə nur saçdığı kimi, Əhli beytim də ümmətə (dində ixtilafdan qorumaq üçün) bir çıraqdır. Buna görə də ərəblərdən kim onlarla müxalif olsa, (Allah ehkamlarında ixtilaf salmı) və ixtilaf salsa, İblisin firqəsinə qoşulmuş olacaqlar.” (Məktub 8)
İbn Hacər rəvayyətin birinci hissəsini “Mətalibul aliyyə” (4/№4002) kitabında MuSəddada,Əbu Bəkr ibn Əbu Şeybə və Əbu Yəlaya istinad edərək nəql etmişdir.İmam Busiri dedi: “Bu rəvayyəti İbn Əbu Şeybə nəql etmiş,ondan da Əbu Yəla almışdır.Sənəddə Musa ibn Ubeydat adlı zəif ravi vardır.” (“Mətalibul aliyyə” 4/460)
Bənzər rəvayyəti Hakim “Müstədrək” kitabında da nəql etmişdir:
حدثنا أبو القاسم عبد الرحمن بن الحسن القاضي بهمدان من أصل كتابه ثنا محمد بن المغيرة اليشكري ثنا القاسم بن الحكم العرني ثنا عبد الله بن عمرو بن مرة حدثني محمد بن سوقة عن محمد بن المنكدر عن أبيه عن النبي صلى الله عليه وسلم النجوم أمان لأهل السماء فإن طمست النجوم أتى السماء ما يوعدون وأنا أمان لأصحابي فإذا قبضت أتى أصحابي ما يوعدون وأهل بيتي أمان لأمتي فإذا ذهب أهل بيتي أتى أمتي ما يوعدون
Muhəmməd ibn əl Muğira əl Yəşkuri adlı ravi zəifdir.Hafiz əs Süleymani bu ravinin sual altında olduğunu qeyd etmişdir.” (“Mizanul itidal” 4/46/№8196)
6) “Kim sevinclə mənim kimi yaşayıb,mənim kimi ölmək istəyir və əbədi cənnət bağlarına düşmək istəyirsə,Əlini məndən sonra özünə dost və əmir bilməlidir.Onu sevib və məndən sonra Əhli beytimə tabe olmalıdır.Çünki,onlar məndən yaranıb və mənim elmimi əxz etmişlər.Ümmətimdən onların fəzilətini ikar edib,onlarla mənim aramı ayıranlara yazıqlar olsun.Allah onlara şəfaət etməmə izn verməyəcəkdir.” (Məktub 10)
İmam Hakim “Müstədrək” (№4642)-də:
حدثنا بكر بن محمد الصيرفي بمرو ثنا إسحاق ثنا القاسم بن أبي شيبة ثنا يحيى بن يعلى الأسلمي ثنا عمار بن زريق عن أبي إسحاق عن زياد بن مطرف عن زيد بن أرقم رضى الله تعالى عنه قال قال رسول الله صلى الله عليه وسلم من يريد أن يحيى حياتي ويموت موتي ويسكن جنة الخلد التي وعدني ربي فليتول علي بن أبي طالب فإنه لن يخرجكم من هدى ولن يدخلكم في ضلالة
Peyğəmbər (s.a.s) buyurdu: “Kim mənim kimi yaşayıb,mənim kimi ölmək və vəd olunan əbədi cənnət bağlarında olmaq istəyirsə,o Əli ibn Əbu Talibin vilayətini qəbul etməlidir ki,o sizi heç vaxt Allahın itaətindən uzaqlaşdırıb,zəlalətə aparmaz.”
Zəhəbi “Təlxis”kitabında qeyd edir ki,bu rəvayyət uydurmaya bənzəyir.” هو إلى الوضع أقرب
Şeyx Albani yazır ki,”hədis təhrif olunub.” (“Silsilə əd daifə” №892)
Bu rəvayyəti Təbərani də nəql etmişdir.Hafiz Heysəmi yazır: “Təbərani nəql etmişdir ki,sənədində Yəhya ibn Yali Əsləmi vardır ki,o zəifdir.” (“Məcmau Zəvaid” №14639)
“Yəhya ibn Yali Əsləmi haqqında Buxari- “onun hədisləri dolaşıqdır”,Əbu Hatim isə “o zəifdir” demişdir.” (“Mizanul itidal” 4/415/№9657)
Oxşar rəvayyəti Əbu Nueym “Hilliyyətul əvliya” kitabında da nəql etmişdir.
عن زيد بن وهب، عن حذيفة، قال: قال رسول الله صلى الله عليه وسلم من سره أن يحيا حياتي ويموت ميتتي، ويتمسك بالقصبة الياقوتة التي خلقها الله بيده ثم قال لها كوني فكانت، فليتول علي بن أبي طالب
Rəvayyətin sənədi olduqca zəifdir. “Muhəmməd ibn Zəkəriyyə əl Qələbi mətruk ravidir.Dəraqutni yazır ki,o hədislər uydurardı.İbn Məndəh onun tənqid olunduğunu,Zəhəbi isə zəif olduğunu qeyd etmişdir.” (“Mizanul itidal” 3/550/№7537)
“Əbu Hatim Bişr Ibn Mihranın hədislərini tərk etmişdir.” (həm.yer 1/325/№1224)
Şureyh ibn Abdullah olduqca zəif yaddaşı ilə seçilən siqa ravidir.Yəqub ibn Şeybə onun haqqında: “Siqadır,amma çox zəif yaddaşı vardır.”İbrahim ibn Yəqub Cuzədcani qeyd edir ki,onun yaddaşı zəifdir və rəvayyətləri dolaşıqdır.” (Mizzi “Təhzib əl kəmal” c.12, №2736)
əl Amaş Süleyman ibn Mihran siqa ravidir,amma hədisdə etdiyi tədlisə (təhrif) görə tanınır və bu rəvayyət ondan bu formada nəql olunmuşdur.
Tədlis kəlmə olaraq bir şeyin ayıb və qüsurunu gizləmək, açıq və bəlli olması lazım gələn bir şeyi gizli hala gətirmək; satıcının, satdığı malın qüsurunu alıcıya söyləməyib gizləməsi deməkdir. Hədis termini olaraq tədlis; ravinin bir hədisi almadığı kimSəddən almış kimi rəvayyət etməsi və ya hədisi aldığı adamı bilinməyən bir ad ya da ləqəb ilə anması, yaxud da isnadda yer alan zəif bir ravini zikr etməyib, buraxmasıdır.Bu şəkillərdə rəvayyət edilən hədisə müdəlləs deyilir.
Tədlisin tərifindən də başa düşüldüyü kimi hədis rəvayyətində tədlis üç cür olur:

1. 
   Ravinin bir hədisi özündən eşitmədiyi şeyxdən eşitmiş kimi rəvayyət etməsidir ki,buna “isnad tədlisi” deyilir.
   
2. 
   Tədlisin ikinci növü; bir şəxsin rəvayyət etdiyi hədisin ravilərini zikr edərkən,o hədisi aldığı şeyxini hər kəs tərəfindən tanınan adı ilə deyil,bilinməyən bir ləqəb və ya künyə ilə anmasıdır. Buna “şuyux tədlisi” deyilir.Ravinin bu cür davranmasının,yəni şeyxini hər kəs tərəfindən tanınan adı ilə deyil,bilinməyən bir ləqəb və ya künyə ilə anmasının əsаs səbəbi rəvayyət etdiyi hədisi qəbul etdirməkdir.Ravinin bu cür rəvayyət etdiyi hədis də müdəlləs qəbul edilir.
   
3. 
   Tədlisin üçüncü növü; bir şəxsin rəvayyət etdiyi hədisin isnadında olan siqa ravilər arasındakı zəif bir ravini qeyd etmədən hədisi tamam etibarlı ravilərdən almış kimi göstərməsidir. Buna da “təsviyyə tədlisi” deyilir.
   

Oxşar rəvayyəti Əbu Nueym “Hilliyyətul əvliya” kitabında da nəql etmişdir.

حدثنا محمد بن المظفر ثنا محمد بن جعفر بن عبدالرحيم ثنا أحمد بن محمد بن يزيد بن سليم ثنا عبدالرحمن بن عمران بن أبي ليلى أخو محمد بن عمران ثنا يعقوب بن موسى الهاشمي عن ابن أبي رواد عن اسماعيل بن أمية عن عكرمة عن ابن عباس قال قال رسول الله صلى الله عليه و سلم من سره أن يحيا حياتي ويموت مماتي ويسكن جنة عدن غرسها ربي فليوال عليا من بعدي وليوال وليه وليقتد بالأئمة من بعدي فانهم عترتي خلقوا من طينتي رزقوا فهما وعلما وويل للمكذبين بفضلهم من أمتي للقاطعين فيهم صلتي لا أنالهم الله شفاعتي

İbn Əsakir “Tarix” (42/240) kitabında Əbu Nueymin sənədi ilə:

اخبرنا أبو علي الحسن بن أحمد أنا أبو نعيم أحمد بن عبد الله نا محمد بن المظفر نا محمد بن جعفر بن عبد الرحيم نا أحمد بن محمد بن يزيد بن سليمان نا عبد الرحمن بن عمران بن أبي ليلى أنا محمد بن عمران نا يعقوب بن موسى الهاسمي عن ابن أبي رواد عن إسماعيل بن أمية عن عكرمة عن ابن عباس قال قال رسول الله (صلى الله عليه وسلم) من سره أن يحيا حياتي ويموت مماتي ويسكن جنة عدن غرسها ربي فليوال عليا من بعدي وليوال وليه وليقتد بالأئمة من بعدي فإنهم عترتي خلقوا من طينتي رزقوا فهما وعلما ويل للمكذبين بمفصلهم من أمتي القاطعين فيهم صلتي لا أنالهم الله شفاعتي
“Kim sevinclə mənim kimi yaşayıb,mənim kimi ölmək istəyir və əbədi cənnət bağlarına düşmək istəyirsə,Əlini məndən sonra özünə dost və əmir bilməlidir.Onu sevib və məndən sonra Əhli beytimə tabe olmalıdır.Çünki,onlar məndən yaranıb və mənim elmimi əxz etmişlər.Ümmətimdən onların fəzilətini ikar edib,onlarla mənim aramı ayıranlara yazıqlar olsun.Allah onlara şəfaət etməmə izn verməyəcəkdir.”
Bu rəvayyəti nəql edən İbn Əsakir yazır: “Bu rəvayyət münkərdir.Sənədində bir neçə məchul ravi vardır.”
“Şeyx Albani yazır ki,rəvayyət uydurmadır.” (“Silsilə əd daifə” №894)
7) “Mənə iman gətirən və məni təsdiq edənləri Əli ibn Əbu Talibin vilayətinə tapşırıram. Onu özünə vəli hesab edən şəxs məni özünə vəli hesab edib və məni özünə vəli bilən şəxs, Allahı da sevmişdir.Onu kim sevərsə,məni sevmiş olacaqdır.Məni sevən isə Allahı sevmişdir. Ona kin bəsləyən mənə kin bəsləmiş olar.Mənə kin bəsləyən şəxs isə Allaha kin bəsləmiş olar.” (Məktub 10)
Şeyx Albani yazır: “Rəvayyət olduqca zəifdir.” (“Silsilə əd daifə”№4882)
Bu rəvayyəti İbn Adiy “Kamil fi duafa” kitabında nəql etmişdir:
أخبرني محمد بن عبيد الله بن فضيل ثنا عبد الوهاب بن الضحاك ثنا بن عياش عن محمد بن عبيد الله بن أبي رافع عن أبي عبيدة بن محمد بن عمار بن ياسر عن أبيه عن جده قال قال رسول الله صلى الله عليه و سلم أوصي من آمن بي وصدقني بولاية علي فمن تولاه تولاني ومن تولاني تولى الله
Rəvayyətin sənədində üç ciddi qüsur vardır.Əbdulvahhab ibn Dəhhaq mətruk ravidir.”Əbu Hatim onu yalanda ittiham etmişdir.Nəsai və Dəraqutni isə onu tənqid etmişlər.” (“Mizanul itidal” 2/679/№5316)
İsmail ibn Əyaş da tənqid olunmuş ravidir. Muhəmməd ibn Ubeydullah ibn Əbu Rafinin zəif və mətruk olmasını Buxari,Əbu Hatim,Yəhya ibn Muin qeyd etmişlər.” (“Mizanul itidal” 3/634/№7904)
Muhəmməd ibn Əmmar ibn Yasir adlı ravi isə məchuldur.Şeyx Albani onun məchul olduğunu qeyd etmiş,İbn Hibban onu “Siqat” kitabında məchul ravilər sırasında zikr etmişdir.
8) Əmmar Yasir (r.a) Peyğəmbər (s.a.s)-in belə buyurduğunu rəvayyət edir: “Ey Rəbbim! O kəs ki, mənə iman gətirib və məni təsdiq edibdir, Əli ibn Əbu Talibin vilayətindən əl çəkməməlidir.Çünki, onun vilayəti mənim vilayətimdir və mənim vilayətim Allahın vilayətidir.”(Məktub 10)
İbn Əsakir “Tarix” (42/239) kitabında bu rəvayyəti Təbəraniyə istinad edərək nəql etmişdir.

سليمان بن أحمد الطبراني نا محمد بن عثمان بن أبي شيبة نا أحمد بن طارق الوابشي نا عمرو بن ثابت عن محمد بن أبي عبيدة بن محمد بن عمار بن ياسر عن أبيه أبي عبيدة عن محمد بن عمار بن ياسر عن أبيه قال قال رسول الله ( صلى الله عليه و سلم ) من امن بي وصدقني فليتول على بن أبي طالب فإن ولايته ولايتي وولايتي ولاية الله

Sənəddə Amr ibn Sabit və Muhəmməd ibn Əmmar ibn Yasir adlı ravilər vardır. Amr ibn Sabit rafizi və mətruk ravidir. İbn Muin onun “heçnə” olduğunu bildirmişdir. ”İbn Hibban onun uydurma rəvayyətlər nəql etdiyini qeyd edir.” (“Mizanul itidal” 3/249/№6340)
9) Peyğəmbər (s.a.s) xütbələrinin birində buyurur: “Ey camaat! Fəzilət, şərəf, məqam və vəlilik Allah Rəsulunun və onun zürriyyəsinindir. Buna görə də yersiz və batil sözlər sizi yolunuzdan azdırmasın.”
10) “Ümmətimin hər bir dövründə Əhli beytimdən olan adil və ədalətli adamlar olacaqdır ki, onlar yolunu azmış şəxslərin təhriflərini, təxribatçı adamların dində icad etdikləri puç məsələləri, cahil adamların din haqqındakı səhv təsəvvürlərini inkar və məhv edərlər. Bilin ki, imamlar və sizin rəhbərləriniz Allah dərgahında seçilmiş adamlardır. Belə isə Allah dərgahında özünüz üçün kimi rəhbər və öndər seçdiyinizə diqqət edin.” (Məktub 10)
İbn Hacər bu rəvayyəti “Səvaiq” kitabında Əbu Şeyx və Məlaiyə istinad edərək nəql etmişdir.Bu rəvayyəti sənədləri ilə birgə heç bir kitabda tapa bilmədim.
11) Peyğəmbər (s.a.s) buyurmuşdur: “Əhli beytimamlarından qabağa keçməyin ki,həlak olarsınız və onlardan geri qalmayın ki,həlak olarsınız. Onlara öyrətməyin, çünki onlar sizdən daha çox agahdırlar.” (Məktub 10)
Bu sözləri Təbərani “Mucəm əl kəbir” (№4971) kitabında Zeyd ibn Ərkamdan Səqaleyn hədisinə əlavə olaraq nəql etmişdir.əl Heysəmi “Məcmau zəvaid” (№14695)-də qeyd edir: “Sənəddə zəif ravi olan Hakim ibn Cubeyr vardır.”
“Hakimdən bunu Bukeyr əl Qənavi rəvayyət etmişdir ki,o şiə və güclü olmayan ravi olmuşdur.” (“Mizanul itidal” 3/399/№4233)
Albani rəvayyəti “Silsilə əhadis əd daifə” (№4914)-də zəif adlandırmışdır.
12) “Bizim Əhli beytimizi sevin! Bizi sevən kəs (qiyamətdə) Allah ilə görüşdükdə, bizim köməyimizlə behiştə daxil olacaq və canım əlində olana and olsun ki,bizim haqqımızı tanımayana əməlləri fayda verməyəcəkdir.” (Məktub 10)
Təbərani rəvayyəti “Mucəm əl ausat” (№2230)-da nəql etmişdir. əl Heysəmi “Məcmau zəvaid” (№15007)-də yazır: “Sənəddə Leys ibn Əbu Suleym və başqaları vardır.”
“Leysdən olan rəvayyəti Qeys ibn Rabiə,ondan Hüseyn ibn Əşkar,ondan da Hərb ibn əl Həsən nəql etmişdir ki,bunların hamısı zəifdir.” (“Mizanul itidal” 1/469/№1768)
Albani bu rəvayyəti “Silsilə əhadis əd daifə” (№4916)-də münkər adlandırmışdır.
“İbn Hacər də qeyd etmişdir ki,rəvayyət zəifdir.” (“Səvaiqul-Muhriqə” 2/498)
13) “Ali-Muhəmməd (s.a.s)-i tanımaq oddan xilas olmaqdır. Ali-Muhəmməd (s.a.s)-i sevmək və ona məhəbbət bəsləmək sirat körpüsündən keçid vəsiqəsidir. Ali-Muhəmməd (s.a.s)-in vilayəti əzabdan qurtuluşdur.”(Məktub 10)
“Rəvayyət uydurmadır.” (“Silsilə əhadis əd daifə”№4917)
Kələbazi bunu aşağıdakı ravi silsiləsi ilə nəql etmişdir: Muhəmməd ibn Fədl,Muhəmməd ibn Sad Əbu Tibdən,o da Miqdad əl Əsvəddən. Muhəmməd ibn Fədl bu Atiyyə əl Mərvazidir ki,o mətruk ravidir.Onu yalanda Fələsi ittiham etmişdir.Əhməd deyir ki,onun rəvayyətləri yalan əhlinin nəqlləridir.İbn Hacər də “Təqrib”-də bu ravinin yalanda ittiham olunduğunu bildirir.
Bu rəvayyəti yazdıqdan sonra Əbdulhüseyn haşiyədə qeyd edir:
“Aydındır ki, onları tanımaqdan məqsədd konkret şəxsləri tanımaq,onların adlarını,Peyğəmbər (s.a.s) övladları olmasını bilmək deyil. Çünki, Əbu Cəhl və Əbu Ləhəb də bunları bilirdilər.Əksinə, məqsədd budur ki, onlar Peyğəmbər (s.a.s)-dən sonra ixtiyar sahibləridirlər. Bu barədə Peyğəmbər (s.a.s) buyurdu: “Zamanının imamını tanımadan ölən şəxs cahiliyyət (İslamdan əvvəl zamanda yaşayan) ölümü kimi ölmüş olar.” Onların “məhəbbət və vilayət”dən məqsədd o vilayətdir ki, haqq əhli onu imamlar üçün lazım bilirlər.”
Qeyd olunan rəvayyətin Sünnə kitablarında əsası yoxdur.Rafizi müəlliflər yalandan bu hədisi İmam Müslim,Əhməd və başqalarının kitablarına aid edirdilər.İbn Teymiyyə “Minhəcus sünən” (1/110) kitabında bu mətnlə mövcud olan hədisin bilinmədiyini qeyd etmişdir.
14) “Qiyamətdə adam hələ yerindən tərpənməyə macal tapmamış, ondan dörd şey soruşulacaq: Ömrünü hansı yolda sərf etmiş, bədənini hansı yolda qocaltmış, var-yoxu hansı yolda xərcləmiş və bir də Əhli beytimizin məhəbbəti onda olmuşmu.” (Məktub 10)
Albani qeyd etmişdir ki,bu mətnlə olan rəvayyət uydurmadır.Rəvayyət İbn Abbas (r.a)-dən nəql olunur. əl Heysəmi “Məcmau zəvaid” (№18370)-də yazır: “Sənəddə Hüseyn ibn Həsən əl Əşkar adlı ravi vardır ki,o olduqca zəifdir.”
15) “Əgər insan bütün həyatı boyu namaz qılıb,oruc tutsa amma,Ali-Muhəmməd (s.a.s) ilə düşmənmilik etsə odda olacaqdır.” (Məktub 10)
Hədisi Təbərani “əl Kəbir” (№11412) kitabında,Hakim “Müstədrək” (№4712)-də nəql etmişdir.Hakim qeyd etmişdir ki,hədis Müslimin şərtlərinə görə həsən-səhihdir və onunla Zəhəbi razılaşmışdır.
Əhli Sünnədən olan heç kəs Əhli beytə kin bəsləməyib və bəsləmir.Onlara bağlılıq və hörmət dinin əsaslarındandır.
Şeyxul İslam “Vasitiyyə” kitabında yazır: “Əhli Sünnə Peyğəmbər (s.a.s)-in əhlini sevməlidir,onlara dəstək olmalıdır və Rəsulullah (s.a.s)-ın onlar haqqında olan xatırlatmasını əsas tutmalıdırlar.Çünki,Qədir xumda buyurmuşdur: “Mən Allah xətrinə əhlimə qayğı göstərməyini istəyirəm, Allah xətrinə əhlimə qayğı göstərməyini istəyirəm.” (Müslim)
Peyğəmbər (s.a.s) əmisi Abbasa onun bəzi Qureyşlilərin Bəni Haşim baradə olan narazılıqlarını çatdırdıqda buyurdu: “Canım əlində olana and olsun ki,onlar səni mənim əhlimdən olduğun üçün sevmədikcə iman gətirmiş olmazlar.” (İmam Əhməd və s.)
Peyğəmbər (s.a.s) buyurdu: “Həqiqətən Allah İsmail oğullarını seçdi,onlardan Kənanı,ondan da Qureyşi,Qureyşdən Bəni Haşimi,Bəni Haşimdən də məni seçdi.” (Müslim,Əhməd)
Bu rəvayyətlər yalnız rafizilərin əleyhinədir.Onların möminlərin ansaı olan Aişə (r.a)-yə qarşı duyduqları kinlərinə görə bu hökmə daxil olmuş olurlar.
16) “Ali Muhəmməd (s.a.s)-in məhəbbəti ilə ölən şəxs şəhiddir. Agah olun,Ali Muhəmməd (s.a.s)-in məhəbbəti ilə ölən şəxs bu dünyadan bağışlanaraq köçəcəkdir. Bilin ki,Ali Muhəmməd (s.a.s)-in məhəbbəti ilə canını tapşıran şəxs bu dünyadan tövbəli gedəcəkdir. Agah olun ki,Ali Muhəmməd (s.a.s)-in dostu olaraq ölən şəxs mömin və tam imanlı dünyanı tərk edəcəkdir.Bilin ki,Ali Muhəmməd (s.a.s)-in dostu kimi ölən şəxsin ruhunu mələk behiştlə müjdələyəcək,sonra Münkir və Nəkir ona müjdə verəcəklər.Agah olun ki,Ali Muhəmməd (s.a.s)-in məhəbbəti ilə dünyadan köçənlər cah-calal və ehtiramla ər evinə daxil olan və behiştə gedən gəlinə bənzəyəcəklər.Bilin ki,Ali Muhəmməd (s.a.s)-in məhəbbətilə dünyadan gedən şəxsin qəbrindən behiştə iki qapı açılacaq.Agah olun.Allah Ali Muhəmməd (s.a.s)-in məhəbbətilə dünya ilə vidalaşan şəxsin qəbrini mələklərin ziyarətgahı olacaq. Yadda saxlayın ki, Ali Muhəmməd (s.a.s)-in məhəbbətilə can verən şəxs Peyğəmbər (s.a.s)-in dini yolunda canını tapşırmış olar və agah olun ki, Ali Muhəmməd (s.a.s)-in ədavəti ilə ölən şəxsin qiyamət günü alnında belə yazılmışdır: “Allahın rəhmətindən məhrumdur.” (Məktub 10)
Şeyx Albani bu rəvayyəti “Silsilə əhadis əd daifə” (4920)-də uydurma adlandırmışdır.Ərəbcə olan mətndə bu rəvayyətin Sələbi və Zəməxşərinin təfsirində olduğu bildirilmişdir.İbn Teymiyyə deyir: “Sələbinin çox təqvalı və abid olmasına baxmayaraq,o sanki gecə qaranlıqda odun yığanlar kimi idi.Yəni,o kitabına təfsir baradə olan yalan-doğru bütün rəvayyətləri alardı.” (“Muqəddimə fi usuli təfsir”səh 79-80)
Muhəmməd Hüseyn Zəhəbi deyir: “Sələbinin təfsirini araşdırdıqdan sonra biz orada çoxlu uydurma və yalan söz və mətnlərin olduğunu görmüş olarıq.Onun nəql etdiyi sözlər din və ağıla tərs gəlsə belə biz onun bunların yalan və uydurma olduqlarını dediyini görmürük.” (“əl İsrailiyyət fi təfsir vəl hədis”səh 169)
17) “Biz Əhli beyti yalnız əxlaqlı möminlər sevir.Bizimlə düşmənçilik edənlər isə zalım münafiqlərdir.”(Məktub 10)
İbn Hacər “Səvaiq”kitabında Muhibb ət Təbəriyə istinadən sənədsiz nəql etmişdir.
İndisə bir anlıq “əl Muraciət” kitabına qayıdaq.Bütün bu rəvayyətləri yazan Əbdulhüseynin məktubundan sonra guya Sünni şeyxinin məktubu gəlir.Orada yazılır: “Sənin dəlillərin arasında özümü qərq etdikdə və gətirdiyin dəlilləri dəqiq şəkildə araşdırdıqda özümü qəribə bir döyüşdə hiss etdim. Dəlillərinə nəzər salırdım və onları mütləq (sübut olunmuş) hesab edirdim. Əhli beytimamlarına baxmaqla, onları Allah və Peyğəmbər (s.a.s) qarşısında elə bir məqamda görürdüm ki, görkəmləri və cəlalları qarşısında təvazökarlıq qanadlarını sərmək lazımdır. Sonra cümhur, qiblə əhli və İslam ümmətinin (sünnilərin) əksəriyyətini müşahidə edərək onların Əhli beytəleyhinə, yəni bu dəlillərin zahirlərinin tələb etdiyi şeyin əleyhinə olduqlarını görürdüm. Vücudumda möhkəm bir çəkişmə əmələ gəlmişdi. Özümdə iki mövqe görürdüm. Biri məni bir tərəfdən dəlilə tabe olmağa çəkir, o biri isə müsəlmanların əksəriyyəti olan tərəfə sövq edirdi. Birincisi cilovunu sənin əlinə tapşırmış və səndən ayrılmır, ikincisi isə inadkarcasına özünü sizdən uzaqlaşdıraraq üsyan edirdi.”
Allahu Əkbər! Rafizi məktubunda 14 dəlil gətirmişdi ki,onlardan 9-u zəif və uydurma olduğuna görə məqbul deyildi və bu dəlilləri Şeyx Bişri məqbul adlandıra bilərdi?!!!
Rafizinin məktubunda olan düzgün arqumentlərə gəlincə,məgər müsəlmanlardan kimsə onlara etiraz edir?Rafizi müəllif bu məktubu Şeyx Bişri adından uyduraraq ona və sünnilərə böhtan ataraq, yalan danışmış və Əhli Sünnətə kölgə salmışdır!Allahın lənəti yalançıların üzərinə olsun.!!!
18) 12-ci məktubda rafizi guya Əhli beytbaradə nazil olan ayələr baradə olan dəlilləri nəql edir.
“Məgər Quranda onlardan başqa digər kimsənin ricsdən (ləkə) təmizləndiyi qeyd olunubmu? Məgər “təthir” ayəsi onlardan başqa digər kimsə üçün nazil olubmu?” (Məktub 12)
Allah Təala buyurur: “Evlərinizdə qərar tutun! İlk cahiliyyə dövründə olduğu kimi açıq-saçıq gəzməyin. Namaz qılın, zəkat verin, Allaha və Onun Elçisinə itaət edin. Ey ev əhli! Allah sizdən günahınızı silib aparmaq və sizi tərtəmiz etmək istəyir.” (Əhzab 33)
Bu ayə şiələr tərəfindən Əhli beytin məsum olmasına dəlil olaraq gətirilir.Onlara görə Əhli beytə yalnız Əli (r.a) və ailəsi daxildir.Şiələr qətiyyətlə Əhli beytə Peyğəmbər (s.a.s) zövcələrinin və Əli (r.a)-nin ailəsindən başqa qeyrisinin daxil olmasını inkar edirlər.
Təbəri təfsiridə (№21727),Vahidi “Əsbab ən nuzul”-da,Təbərani “Saqir” (№375)-də və “Ausat” (№3456) kitablarında Əbu Səid əl Xudri (r.a)-dən rəvayyət edirlər: ”Allah sizdən günahınızı silib aparmaq və sizi tərtəmiz etmək istəyir.” ayəsi beş nəfər haqqında nazil olmuşdur.Bunlar Peyğəmbər (s.a.s), Fatimə,Əli, Həsən və Hüseyn (r.a)-dır.”
Bu rəvayyətin bütün sənədlərində Atiyyə Aufi - Əbu Səiddən ravi silsiləsi mövcuddur.Bu haqqda yuxarıda bəhs edildi. Gəlin araşdıraq görək ki,Peyğəmbər (s.a.s) zövcələri Əhli beytdəndirmi?
Əvvəla,öncəki ayələrə diqqət etmək lazımdır.
28. Ey Peyğəmbər! Zövcələrinə de: "Əgər siz dünya həyatını və onun bərbəzəyini istəyirsinizsə, gəlin sizi dünya malıyla məmnun edib gözəl tərzdə sərbəst buraxım.
29. Yox, əgər Allahı, Onun Elçisini və Axirət yurdunu istəyirsinizsə, bilin ki, Allah aranızdan yaxşı işlər görənlər üçün böyük bir mükafat hazırlamışdır.
30. Ey Peyğəmbərin zövcələri! Sizlərdən hər kim açıq-aşkar bir çirkin iş görsə, onun əzabı ikiqat artar. Bu, Allah üçün asandır.
31. Sizlərdən hər kim Allaha və Onun Elçisinə itaət edib yaxşı işlər görsə, ona mükafatını ikiqat verərik. Biz onun üçün bol ruzi hazırlamışıq.
32. Ey Peyğəmbərin zövcələri! Siz hər hansı bir qadın kimi deyilsiniz. Əgər Allahdan qorxursunuzsa, yad kişilərlə nazlana-nazlana danışmayın, yoxsa qəlbində xəstəlik olan tamaha düşər. Şəriətə müvafiq qaydada danışın.
33. Evlərinizdə qərar tutun! İlk cahiliyyə dövründə olduğu kimi açıq-saçıq gəzməyin. Namaz qılın, zəkat verin, Allaha və Onun Elçisinə itaət edin. Ey ev əhli! Allah sizdən günahınızı silib aparmaq və s.izi tərtəmiz etmək istəyir.
34. Evlərinizdə oxunan Allahın ayələrini və hikməti yada salın. Həqiqətən, Allah Lütfkardır, hər şeydən Xəbərdardır.
28-ci ayədən başlayaraq 34-cü ayənin sonuna qədər müraciət Peyğəmbər (s.a.s) zövcələrinədir. İmam Tirmizi “Sünən”kitabında yazır: ”Ömər ibn Sələmə rəvayyət edir ki,Əhzab 33-cü ayə Peyğəmbər (s.a.s)-ə Ümm Sələmənin evində nazil olmuşdu.Nüzuldan sonra Rəsulullah (s.a.s) öz əbasının altına Fatimə,Əli,Həsən və Hüseyn (r.a)-i aldı və dedi: “Allahım, bunlar mənim ailəmdir,onları günahlardan təmizlə və pak et.”Ümm Sələmə soruşdu: Ey AllahınElçisi.Mən də onlardanam? Rəsulullah (s.a.s) dedi:”Sən yerində qal.Sən onsuz da xeyr içindəsən.”(Sünən 3205)
Sual yarana bilər: “Görəsən niyə Peyğəmbər (s.a.s) Ümm Sələməni əba altına almadı?”
Cavabında deyirik:
1) Əvvəla bu ayələr artıq Peyğəmbər (s.a.s) zövcələri haqqında enmişdi.Təkrar olaraq onları bir daha dilə gətirilməsinə ehtiyyac yox idi.
2) Peyğəmbər (s.a.s) əba altına kimləri salmışdı?Bunlar adı çəkilən dörd nəfər idi.Peyğəmbər (s.a.s) Ümm Sələməni ona görə əba altına dəvət etmədi ki,orada ona naməhrəm olan Əli (r.a) var idi.
3) Hədisdə deyilir ki,ayə nazil olduqdan sonra Peyğəmbər (s.a.s) Əli (r.a)-nin əhlini əba altına topladı və buyurdu: “Allahım, bunlar mənim ailəmdir,onları günahlardan təmizlə və pak et.”
Hədisin bu hissəsi artıq ayənin Əli (r.a)-nin əhli baradə nazil olması iddialarını puç edir.Əgər ayə onlar baradə nazil olsaydı,onları əlavə olaraq əba altına alıb,dua etməyə nə ehtiyyac vardı?
4) Quranın özündə zövcələrin əhli beytdən olmasına kifayət qədər dəlillər vardır.
Allah Təala buyurur: “Onun arvadı pərdə arxasında durmuşdu. O, güldü. Biz onu İshaqla, (İshaqın) ardınca da Yaqubla müjdələdik.O dedi: "Vay halıma! Mən bir qoca qarı, bu ərim də bir qoca kişi olduğu halda doğa bilərəmmi? Doğrusu, bu, təəccüblü bir şeydir".Onlar dedilər: "Allahın əmrinə təəccübmü edirsən? Ey ev əhli! Allahın rəhməti və bərəkəti sizin üstünüzdə olsun! Həqiqətən, O, Tərifəlayiqdir, Şan-şöhrətlidir". (Hud 71-73)
Mələklər İbrahim (ə)-ın zövcəsinin suallarına cavab verərkən dedilər: ”Ey ev əhli! Allahın rəhməti və bərəkəti sizin üstünüzdə olsun!”
Həmçinin, bu ayəni xatırlatmaqda fayda var.
“Bir zaman Musa əhlinə (öz ailəsinə): "Mən, doğrudan da, bir od gördüm. Qoy gedib ondan sizə bir xəbər və ya bir köz gətirim ki, qızınasınız"– demişdi.” (Nəml 7)
“Musa öz ailəsinə” zövcələrin ailəyə daxil olduqlarını təsdiq edib,ev əhlindən olmamalarını söyləmək ancaq səfehlik olardı. Bu ayəni hər hansı kimsənin məsumluğuna dəlil olaraq gətirənə Qurandan digər bir ayəni misal çəkməkdə fayda var.
“Ey iman gətirənlər! Namaza durarkən üzünüzü və dirsəklərə qədər əllərinizi yuyun, başınıza məsh çəkin və topuqlara qədər ayaqlarınızı yuyun. Yaxınlıq edib natəmiz olmuşsunuzsa, qüsl edin. Əgər xəstə və ya səfərdə olsanız, yaxud sizlərdən biri ayaq yolundan gəlibsə və ya qadınlara toxunmusunuzsa (cinsi əlaqədə olmuşsunuzsa), su tapmasanız, təmiz torpaqla təyəmmüm edin və ondan üzünüzə və əllərinizə sürtün. Allah sizi çətinliyə salmaq istəməz, lakin O sizi pak etmək və sizə olan nemətini tamamlamaq istər ki, bəlkə şükür edəsiniz.” (Maidə 6)
Əhli beytə olan “Allah sizdən günahınızı silib aparmaq və sizi tərtəmiz etmək istəyir.”müraciəti ilə bütün müsəlmanlara edilən “Allah sizi çətinliyə salmaq istəməz, lakin O sizi pak etmək və sizə olan nemətini tamamlamaq istər ki, bəlkə şükür edəsiniz.” müraciəti arasında elə bir fərq yoxdur.Hər iki ayədə «لِيُطَهَّرَكُمْ» sözü istifadə olunur.
Cəlaləddin Suyuti yazır: ”Ey ev əhli!” yəni,ey Peyğəmbər zövcələri. “Allah sizdən günahınızı silib aparmaq və sizi tərtəmiz etmək istəyir.”yəni,Allah sizi günahlardan təmizləmək və tərtəmiz etmək istəyir.” (Təfsir Cəlaleyn c.3,səh 76)
İbn Kəsir bu ayənin təfsirində yazır: “Ey ev əhli! Allah sizdən günahınızı silib aparmaq və sizi tərtəmiz etmək istəyir.”Bu ayə Peyğəmbər (s.a.s) zövcələrinin Əhli Beytdən olmalarına dəlildir.Çünki,məhs onlara görə ayələr nazil olubdur. (Təfsir ibn Kəsir c.4,səh 532)
Vəhb Zuhəyli dedi: “Ey ev əhli!” Ey Peyğəmbər zövcələri. “Allah sizdən günahınızı silib aparmaq və sizi tərtəmiz etmək istəyir. ”Sizi günahlardan təmizləmək və ləkə olacaq əməllərdən çəkindirmək istər.Beyzəvi dedi: ”Şiələr yalnız Əli (r.a)-ın ailəsini Əhli beythesab edirlər və ittifaq ediblər ki,ancaq onlar hüccətdirlər. Bu çox zəif görüşdür.Peyğəmbər (s.a.s)-in Əli (r.a)-ın ailəsini əba altına alması onların Əhli beytdən olmalarını təsdiq edir.Amma,bu o demək deyildir ki,Əhli beytancaq onlardır.” (“Təfsir əl Munir”c.11,səh 309)
Daha sonra Zuhəyli Əhli beytə konkret tərif verir: ”Zövcələr,yaxın qohumlar Əhli beytsayılırlar” (həmin yerdə səh.313)
Məvdudi öz şərhində yazır: ”Bəzi hədislərə əsasən Peyğəmbər (s.a.s) zövcələrini Əhli beytdən saymayanlar səhv edirlər.Çünki,Quranın açıq aydın ayələri bəzi rəvayyətlərlə rədd oluna bilməz.Bundan başqa bu hədislər bizə bu qənaətə gətirmir.Peyğəmbər (s.a.s)-in dörd nəfəri əbasının altına alıb Ümm Sələməni və ya Aişəni dəvət etməməsi heç də onların Əhli Beytdən olmamalarına dəlalət etmir.Peyğəmbər (s.a.s) zövcələri Əhli Beytdən ona görə sayılırlar ki,onlara Quranda bu cür xitab olunub.Belə açıq ayəni görən Rəsulullah (s.a.s) murad etdi ki,yanlışlıq olmasın və bildirsin ki,Əli (r.a)-ın ailəsi də Əhli Beytdəndir.Bu ayələr Zövcələr baradə endiyinə görə əlavə olaraq onları bir daha zikr etməyə ehtiyyac yox idi.” (Təfhimul Quran)
Fəxrəddin Razi yazır: “Əhli beyt: Bura həm kişilər,həm də qadınlar daxildir.Allah Təala qadın cinsində başlayıb, kişi cinsində ayəni tamamladı.Əhli beytə kimlər daxildir məsələsində fərqli fikirlər mövcuddur.Ən düzgün variant:”Övladlar,zövcələr,həmçinin Həsən (r.a) və Hüseyn (r.a) Əhli beytdən sayılırlar.” (Təfsir məfatihul qeyb c.18,səh 261)
19) “Məgər Quran onlardan başqa kimsələri sevməyi vacib buyurmuşdur?” (Məktub 12)
Burada Hüseynin qulu digər bir ayəyə işarə edir. Allah Təala buyurur: “İman gətirib yaxşı işlər görən qullarına Allahın müjdə verdiyi (nemət) budur. De: “Mən sizdən bunun əvəzində qohumluq sevgisindən başqa bir şey istəmirəm”. Kim bir yaxşılıq etsə, onun savabını artırarıq. Həqiqətən, Allah Bağışlayandır, şükrün əvəzini verəndir.” (Şura 23)
Şiələrə görə bu ayədə Əhli beytə məhəbbətin vacib olmasına dəlil vardır.Şübhəsizdir ki,müsəlman kəs Əhli beyti sevməlidir.Lakin,bu ayə şiələr üçün dəlil sayıla bilməz.
İmam Əhməd Müsnədində yazır: ”Tavusdan rəvayyət olunur ki,bir adam İbn Abbasa gələrək bu ayəni oxudu. "Mən sizdən bunun əvəzində qohumluq sevgisindən başqa bir şey istəmirəm" və bunun izahını soruşdu.Yaxında olan Səid ibn Cubeyr cavab verdi ki,burada Muhəmməd (s.a.s)-in Əhli beyti nəzərdə tutulur.İbn Abbas (r.a) ona üzünü tutaraq dedi: ”Sən tələsdin.Bu ayə nazil olan zaman Peyğəmbər (s.a.s)-in hər Qureyş tayfası ilə qohumluq əlaqələri var idi.Bu ayədə: "Mən sizdən bunun əvəzində qohumluq sevgisindən başqa bir şey istəmirəm" nəzərdə tutulur ki,Peyğəmbər (s.a.s)-ə onların qohumluq əlaqələrini möhkəmləndirməsindən başqa heçnə lazım deyil.Yəni,Qureyş Peyğəmbər (s.a.s)-i heç olmasa qohumluq əlaqələrinə görə sevməyə dəvət edilir. (İbn Hacər “Fətul Bari” 8/427)
İbn Hacər” Matalibul Aliyyə” kitabında bu hədisi Əhməd ibn Maniidən rəvayyət edir və deyir ki,hədis səhihdir. (Matalibul Aliyyə 3/368)
İbn Kəsir yazır: “ De.Mən sizdən bunun əvəzində qohumluq sevgisindən başqa bir şey istəmirəm." Ey Muhəmməd! Qureyşdən olan müşriklərə de:”Mən sizdən risaləti təbliğ müqabilində heçnə istəmirəm.Sizdən mənə qarşı heç bir pislik etməmənizi və risaləti təbliğdə mənə yardım etmənizi istəyirəm.Əgər yardım etmirsinizsə,heç olmasa qohumluq əlaqələrimizə görə mənə qarşı pislik etməyin.” (Təfsir İbn Kəsir 5/312)
İmam Buxari “Səhih”-də yazır: “İbn Abbas (r.a) dedi:”Qureyşdə elə bir nəsil yox idi ki,Rəsulullah (s.a.s) onlar ilə qohum olmasın.İbn Abbas (r.a) deyərdi: “De: Mən sizdən bunun əvəzində” yəni,bizim aramızda olan qohumluq əlaqələrini qoruyun.” (“Səhih Buxari” №4818)
Bu həmçinin, İmam Qurtubinin öz təfsirində istinad etdiyi rəydir.Şabi dedi: ”İnsanlar bizə bu ayə baradə çox sual verməyə başlayanda biz İbn Abbas (r.a)-a məktub yazdıq.Cavabında İbn Abbas (r.a) yazırdı.”Peyğəmbər (s.a.s)-in Qureyşin bütün nəsilləri ilə qohumluq əlaqələri var idi.O,Qureyşin bütün nüfuz sahibi kimsələrinə qohum sayılırdı.Uca Allah ona ayə nazil etdi. ”De. Mən sizdən bunun əvəzində qohumluq sevgisindən başqa bir şey istəmirəm."Yəni,mən sizdən heçnə istəmirəm.Sadəcə mənə qohumunuz olduğuma görə hörmət edin və sevin.Mənimlə qohumluq əlaqələrini davam elətdirin və göndərildiyim risaləti təsdiq edin.” (əs Sabuni “Səffətul təfsir” c.6,səh 453)
Ona görə burada qohumluq əlaqələri nəzərdə tutulur.Yəni,mənə Peyğəmbər kimi tabe olmursunuzsa,heç olmasa qohumunuz kimi tabe olun.
İkrimə dedi: “Qureyş elə bir qəbilə idi ki,orada qohumluq əlaqələrinə böyük önəm verilirdi.Muhəmməd (s.a.s)-ə Peyğəmbərlik veriləndə bu qohumluq əlaqələri kəsildi.Rəsulullah (s.a.s) isə onlara deyirdi:”Mənimlə qohumluq əlaqələrini əvvəllər olduğu kimi davam elətdirin.” (“əl Camiul əhkamul Quran” c.15,səh 396)
İmam Təbəri dedi: ”Şabi və Tavus İbn Abbasdan,Muğira İkrimədən,Hüseyn Malikdən,Səid ibn Cubeyr Qətadadan,Əbu Nuceyx Mücahiddən rəvayyət edirlər: De: "Mən sizdən bunun əvəzində qohumluq sevgisindən başqa bir şey istəmirəm."Yəni,mən sizdən qohumluq əlaqələrini qırmamağı istəyirəm.
Bu mətnə görə Peyğəmbər (s.a.s) Qureyşə dedi: ”Əgər mənə kömək etmirsinizsə,heç olmasa məndən şərinizi uzaq edin.Risaləti sərbəst yaymaqda mənə mane olmayın,qohumluq əlaqələrini qoruyun.”
20) “Məgər onlardan başqası “Həl əta” surəsində təriflənirmi? Allaha and olsun ki,orada yalnız onlardan bəhs edilir.”
Haşiyədə yazır: “76-cı surə olan “İnsan” surəsi nəzərdə tutulur ki,orada peyğəmbər əhli beyti və onların düşmənləri baradə bəhs olunur.” (Məktub 12)
Uca Allah buyurur:
6. (Bu elə) bir bulaqdır ki, Allahın qulları ondan (doyunca) içər və onun mənsəbini istədikləri səmtə yönəldərlər.
7. Onlar vəd etdikləri nəziri verər və vəhşəti (hər yeri) sarsıdacaq Gündən qorxarlar.
8. Onlar özlərinin istədikləri şeylərdən kasıba, yetimə və əsirə də verərlər
9. (və deyərlər): “Biz sizi yalnız Allahın Üzü xatirinə yedirdirik və sizdən nə əvəzini, nə də minnətdarlıq gözləmirik!
Şiələr hesab edirlər ki,bu ayələr iki fəqir və bir əsirə evlərində qalan son yeməyi Səddəqə verən zaman Əli ibn Əbu Talib və zövcəsi Fatimə baradə nazil olmuşdu.Vahidi bu rəvayyəti “Əsbab ən nuzul” kitabında sənədsiz olaraq nəql etmişdir.Bu tipli rəvayyətlər çox şübhəlidir.
Təfsir alimi Alusi bu rəvayyətləri şiələrin uydurması hesab etmişdir. (“Əsbab ən nuzul” 2/928)
Bəğəvi “Məalimul tənzil” (4/428) kitabında yazır ki,bu ayələr bir ənsarın eyni gündə fəqiri,yetimi və əsiri yedizdirdiyi zaman nazil olmuşdu.”
Həmçinin, nəql olunur ki,bu ayələr “Əbu Dəhdah əl Ənsari baradə, o iftarını açmaq istədiyi zaman onun yanına gələn fəqir,yetim və əsiri yedizdirdiyi zaman nazil olmuşdu.” (İbn Cəuzi “Zadul məsir” 6/345)
Əgər mövcud rəvayyətlərdən heç birinin səhihliyini təsdiq etmək mümkün olmazsa,onda Qurtubinin rəyini əsas almaq lazım gələr.O,deyir: “Daha doğru rəy bu olardı ki,bu ayələr xeyir və saleh əməllər etmək istəyənlərin hamısı baradə nazil olmuşdu.”
Qeyd etmək lazımdır ki,Əli (r.a) və Fatimə (r.a) hicrətin ikinci ili evlənmişdilər.Eyni zamanda alimlər bu surənin hicrətdən öncə,yoxsa sonra nazil olması baradə ixtilaf etmişlər.Həsən və İkrimə hesab etmişlər ki,24-cü ayədən başqa bütün surə Məkkədə,yəni hicrətdən öncə nazil olmuşdu.İbn Yasər və Mukattil həmçinin bu surəni Məkkə surələrindən hesab etmişlər.İbn Abbasdan da bu rəy varid olmuşdur.” (“Əsbab ən nuzul” 2/927)
21) Musəvi yazır: “Allahın ipindən yapışın və ayrılmayın. (Ali İmran 103) Haşiyədə yazır: “Sələbi “Kəbir” təfsirində sənəd ilə Əban ibn Təğlibdən, o da İmam Sadiqdən (ə) nəql etmişdir ki, Həzrət deyib: “Yuxarıdakı ayədə “həbibullah”dan məqsədd bizik.” (Məktub 12)
Şəhiq İbn Məsuddan rəvayyət edir və Qatadə,Dəhhaq,Suddi demişlər ki, “Allahın ipi”-dən nəzərdə tutulan Qurandır.Şabi İbn Məsuddan rəvayyət edir ki,”ipdən” məqsədd - camaatdır.İbn Abbas,İbn Zeyd,Muqəttil və ibn Quteybə demişlər ki,”ipdən” məqsədd Allahın dinidir.” (İbn Cəuzi “Zadul məsir” 1/420)
Bura hər bir şiənin əzbər bildiyi “Səqaleyn” hədisindən bir hissəni də əlavə etmək yerinə düşərdi.Peyğəmbər (s.a.s) buyurdu: “Bu Allahın kitabı olan Qurandır.O sanki,yer üzünə endirilmiş bir ipdir....”
Şiələrin ən mötəbər kitabı olan “Nəhcul Bəlağa” “Allahın ipinin” Quran olduğunu təsdiqləyir. 176-cı xütbədə Əli (r.a) deyir: “Həqiqətən bu Quran Allahın möhkəm ipidir....”
22) Məgər onlar həmin sadiqlər deyildirlərmi? Allah buyurur: “Sadiqlərlə olun.” (Məktub 12)
Uca Allah buyurur: “Ey iman gətirənlər! Allahdan qorxun və düz danışanlarla birlikdə olun.” (Tövbə 119)
Şübhə yoxdur ki,Allahın elçisi (s.a.s) ən birinci sadiq idi.Həmçinin,onun əshabı və əhli beyti də sadiq olmuşlar.Axı bu ayənin Əhli beyt haqqında nazil olmasının dəlili nədir?
Ayə bütün bu gözəl xüsusiyyətə sahib olan sadiqlər haqqında nazil olmuşdu.Ayənin nazil olma səbibinə gəlincə,buna səbəb Kəbb ibn Malik (r.a) olmuşdur. Ayələrə ümumi konteksdə nəzər salaq:
118. Geri qalmış üç nəfəri də (bağışladı). Hətta yer üzü öz genişliyinə baxmayaraq onlara dar gəlmiş, ürəkləri (kədərdən) sıxılmış və yəqin bilmişdilər ki, Allahdan (Onun əzabından), ancaq Onun Özünə sığınmaqdan başqa çarələri yoxdur. Sonra (Allah) peşman olsunlar deyə onların tövbəsini qəbul etdi. Həqiqətən, Allah tövbələri qəbul Edəndir, Rəhmlidir.
119. Ey iman gətirənlər! Allahdan qorxun və düz danışanlarla birlikdə olun.
120. Mədinə əhalisinə və onların ətrafındakı bədəvilərə (döyüşdə) Allahın Elçisindən geri qalmaq, onun canından öncə öz canlarının hayına qalmaq yaraşmaz. Çünki Allah yolunda onlara üz verən elə bir susuzluq, yorğunluq və aclıq, kafirləri qəzəbləndirən elə bir atılmış addım, düşmən üzərində qazanılan elə bir uğur yoxdur ki, bunların müqabilində onlara yaxşı bir əməl yazılmasın. Həqiqətən, Allah yaxşı iş görənlərin mükafatını puç etməz.”
Bu ayələrin nazil olma səbəbi baradə olan hadisələri Mubarəkfurinin kitabından oxuyuruq:
“Peyğəmbər (s.a.s)- Təbuk səfərindən qayıtdıqdan sonra onun yanına bir qrup bu səfərdə iştirak etməyən münafiq gəldi.Onlar döyüşə getməmələrinə bəhanə olacaq səbəblər və üzrlər gətirərək,Allaha and içdilər.Rəsulullah (s.a.s) isə onların andlarını qəbul edərək,onları Allaha həvalə etdi. Həmçinin, Peyğəmbər (s.a.s)-in yanına üzrə, bu səfərə getməyən üç səhabə də gəldi. Bunlar – Kəbb ibn Malik,Murarə ibn ər Rabi və Hilal ibn Umeyyə idi.Onlar həqiqəti söyləyərək,heç bir konkret səbəb olmadan bu səfərdən geri qaldıqlarını dedilər və bəhanə gətirmədilər.Peyğəmbər (s.a.s) onlara Allah haqqlarında hökm verənə qədər gözləmələrini əmr etdi.Bu müddət ərzində isə bütün müsəlmanlara onları boykot etmələrini,əlaqələri kəsmələrini tapşırıldı. Bundan sonra ətrafdakıların onlara münasibəti kəskin dəyişdi və dünya onlara dar gəlməyə başladı.Qırx gündən sonra isə Peyğəmbər (s.a.s) zövcələrinə yaxınlaşmağı belə onlara qadağan etdi. Təqribən əlli gündən sonra Allah Təala onların tövbələrini qəbul etdiyini bildirən ayələr nazil etdi. Uca Allah buyurur:
“Geri qalmış üç nəfəri də (bağışladı). Hətta yer üzü öz genişliyinə baxmayaraq onlara dar gəlmiş, ürəkləri (kədərdən) sıxılmış və yəqin bilmişdilər ki, Allahdan (Onun əzabından), ancaq Onun Özünə sığınmaqdan başqa çarələri yoxdur. Sonra (Allah) peşman olsunlar deyə onların tövbəsini qəbul etdi. Həqiqətən, Allah tövbələri qəbul Edəndir, Rəhmlidir.”
Bunu öyrənən müsəlmanlar sevindilər və bu xoş xəbəri digər müsəlmanlara çatdırmağa tələsdilər.Bu gün onların həyatında ən əlamətdar günlərdən biri oldu.Onlar kimsəsizlərə səddəqə verir və bol ehsanlar edirdilər. Bununla yanaşı münafiqləri və onların yalanlarını ifşa edən bir sıra ayələr nazil oldu.”(“Peyğəmbər (s.a.s)-in həyatı”,”Təbuk səfərindən geri qalanlar” fəsli)
İbn Kəsir təfsirində yazır: “Onların bu səfərdə iştirak etməmələri üçün üzrlü səbəbləri yox idi.Ona görə onlar müəyyən müddətə belə cəzaya layiq görüldülər.Sonra Uca Allah onların tövbəsini qəbul etdi.Onların həqiqəti (münafiqlər kimi bəhanələr gətirmədilər) söyləmələri tövbələrinin qəbul olunmasına və yaxşı sonluğa yetişmələrinə səbəb oldu.Məhz buna görə Allah bu ayəni nazil etdi: “Ey iman gətirənlər! Allahdan qorxun və düz danışanlarla birlikdə olun.” yəni,həqiqəti söyləyin,haqqla olun və sadiqlərlə olun ki,ziyana və həlaka uğramaqdan qorunasız.” (Təfsir “Tövbə 119)
Həmçinin, bu ayənin İbn Ömər tərəfindən məqbul və məntiqli izahını Suyuti “Durr əl mənsur”kitabında nəql edir: “İbn Munzirdən,ibn Əbu Hatim və ibn Mərdaveyh,İbn Ömərin belə dediyini rəvayyət edirlər: “Ey iman gətirənlər! Allahdan qorxun və düz danışanlarla birlikdə olun” yəni,Muhəmməd (s.a.s) və səhabələri ilə birgə olun.”
Səid ibn Cubeyr dedi: “sadiqlərlə birgə olun” yəni,Əbu Bəkr və Ömər (r.a)-ilə.” (“Durr əl mənsur”Tövbə 119)
Həmçinin,İbn Mərdaveyh İbn Abbas (r.a)-dan nəql edir: “yəni,Əli ibn Əbu Taliblə birgə olun.”(həm.yer)
İbn Əbu Hatim Suddidən rəvayyət edir: “yəni,Kəbb ibn Malik,Murarə ibn Əbu Rabi və Hilal ibn Umeyyə ilə birgə olun.” (həm.yer)
Yekun olaraq demək istərdik ki,bu ayədə düzgünlük və sadiqliklə seçilən bütün insanlar nəzərdə tutulur. Bu üç səhabə ayələrin nazil olmasına səbəb olmuşdularsa,bu Allahın hökmü qiyamət gününə qədər müsəlmanlara haqq yolu göstərir.Hər zaman və hər yerdə sadiqlərlə birgə olmaq lazımdır.Daha doğrusunu Allah bilir!
23) Musəvi yazır: “Məgər onlar “siratullah” deyildirlərmi ki, Allah buyurmuşdur: “Pərakəndə yol ilə getməyin, yoxsa Allah yolundan saparsınız” (Məktub 12)
Söhbət Ənam surəsinin 153-cü ayəsi baradədir.Uca Allah buyurur: “Bu, Mənim doğru yolumdur, onu tutub gedin. Başqa yollara uymayın. Çünki, (o yollar )sizi Allahın yolundan uzaqlaşdırar. Allah bunları sizə tövsiyə etmişdir ki, bəlkə (pis əməllərdən) çəkinəsiniz” (Ənam 153)
Ayəni düzgün anlamaq üçün ona ümumi konteksdə yanaşmaq lazımdır.
152. “Yetim həddi-buluğa çatana qədər, – xeyirxahlıq (qoruyub saxlamaq və artırmaq məqsəddilə istifadə etmək) istisna olmaqla, – onun malına yaxınlaşmayın! Ölçüyə və çəkiyə ədalətlə tam riayət edin. Biz hər kəsi yalnız onun qüvvəsi çatdığı qədər yükləyərik. Söz söylədiyiniz zaman, qohumunuz olsa belə, ədalətli olun. Allah qarşısındakı əhdə sadiq qalın. Allah bunları sizə tövsiyə etmişdir ki, bəlkə, düşünüb ibrət alasınız.”
153. “Bu, Mənim doğru yolumdur, onu tutub gedin. Başqa yollara uymayın. Çünki, (o yollar )sizi Allahın yolundan uzaqlaşdırar. Allah bunları sizə tövsiyə etmişdir ki, bəlkə (pis əməllərdən) çəkinəsiniz”
152-ci ayədə gördüyümüz kimi Rəhman Allah 153-cü ayədə “doğru yolun” nə olduğunu izah etmişdir.
Doğru yolla getmək istəyənə Uca Allah buyurur:
А) Yetim həddi-buluğa çatana qədər, – xeyirxahlıq (qoruyub saxlamaq və artırmaq məqsəddilə istifadə etmək) istisna olmaqla, – onun malına yaxınlaşmayın!
B) Ölçüyə və çəkiyə ədalətlə tam riayət edin.
C) Söz söylədiyiniz zaman, qohumunuz olsa belə, ədalətli olun.
D) Allah qarşısındakı əhdə sadiq qalın.
İmam Darimi İbn Məsuddan rəvayyət edir: “Peyğəmbər (s.a.s) əli ilə qumda xətt çəkdi və bizə dedi: ”Bu Allahın doğru yoludur.” sonra bu xəttin sağında və solunda digər xəttlər çəkdi və buyurdu: “Bu elə bir yollardır ki,onların hər birinin başında şeytan oturaraq insanları ora çağırır.” sonra bu ayəni oxudu: “Bu, Mənim doğru yolumdur, onu tutub gedin. Başqa yollara uymayın. Çünki, (o yollar )sizi Allahın yolundan uzaqlaşdırar.” (Darimi “Sünən” №204, Əhməd “Müsnəd” №3928 və s)
Qurtubi bu hədisin isnadının səhih olduğunu qeyd etmişdir. (“Camiul əhkamul Quran” Ənam 153)
İmam Təbəri “Ədəbin nufus” kitabında nəql edir: “Bir nəfər ibn Məsuddan soruşdu: “Hansı yol düzgün (siratul mustəqim) yoldur? O,dedi: “Muhəmməd (s.a.s) bizi bu yola yönəltdi.Onun bir tərəfi cənnətə gedir.Onun sağında və solunda bir neçə başqa yollar vardır ki,orada olan carçı ətrafdan keçənləri ora dəvət edir.O yollar özlərinə tabe olanları gec və ya tez cəhənnəmə aparacaqdır.Kim ki,doğru yola tabe olarsa,bu yol onu cənnətə çatdıracaqdır.” Sonra ibn Məsud bu ayəni oxudu: “Bu, Mənim doğru yolumdur, onu tutub gedin....” (“Camiul əhkamul Quran” Ənam 153)
24) Əbdulhüseyn yazır: “Məgər onlar “ulul-əmr” (rəhbərlər) deyillərmi? Allah buyurur: “Ey iman gətirənlər. Allaha itaət edin, Peyğəmbərə və sizin özünüzdən olan rəhbərlərin əmrinə də itaət edin.”(Məktub 12)
Uca Allah buyurur: “Ey iman gətirənlər! Allaha və Elçisinə itaət edin, həm də özünüzdən olan rəhbərlərə (şəriətə uyğun şəkildə itaət edin). Əgər bir şey haqqında mübahisə etsəniz, Allaha və Axirət gününə inanır-sınızsa, Allaha və (Onun) Elçisinə müraciət edin. Bu, (sizin üçün) daha xeyirli və nəticə etibarilə daha yaxşıdır.” (Nisa 59)
Nüzul səbəbi:
İmam Buxaridə keçən hədisdə: ”Əli (r.a) rəvayyət edir ki,bir dəfə Rəsulullah (s.a.s) qəzvəyə bir dəstə əsgər göndərdi.Onların başına ənsarlardan birini təyin edir və digərlərinə ona itaət etmələrini əmr edir.
Səfərdə olarkən onların əmiri nədənsə qəzəblənir və deyir:”Məgər Allah Rəsulu (s.a.s) sizə mənə tabe olmanızı əmr etmədimi?!Onlar bəli dedilər.Əmirləri onlara odun toplamağı əmr elədi,onlar tapşırığı yerinə yetirdilər.Daha sonra o bu odunları yandırmağı əmr etdi,onlar da bunu yerinə yetirdilər. Hər şey hazır olandan sonra başçıları onlara bu tonqala girməyi əmr elədi.Onlar ilk öncə bunu etmək istədilər.Sonra bir-birilərini bundan çəkindirməyə başladılar və dedilər: ”Oddan Allah Rəsuluna sığınırıq”.Bu sözü onlar alov və qəzəb səngiyənə kimi söylədilər. Bu hadisə Rəsulullah (s.a.s)-ə çatdıqda buyurdu: ”Əgər onlar bu oda girsəydilər,artıq oradan Qiyamət günü qopana qədər çıxmayacaqdılar.Həqiqətən, itaət şəriətin hüdudları çərçivəsində olmalıdır.” (“Səhih Buxari” №4340)
Ayənin təfsiri
İbn Kəsir yazır: ”Peyğəmbər (s.a.s) qəzvəyə bir dəstə əsgər göndərir və onları başçı olaraq bir ənsarı təyin edir.Bir neçə gün səfərdən sonra əmirləri əsgərlərinə qəzəblənir və deyir: ”Məgər Allah Rəsulu (s.a.s) sizə mənə tabe olmanızı əmr etmədimi?!Onlar bəli dedilər.Əmirləri onlara odun toplamağı və onu yandırmağı əmr elədi.Daha sonra dedi:”İndi sizə əmr edirəm ki,bu oda girin.” Onlar tərəddüddə olarkən aralarında olan bir gənc dedi: ”Siz Allah Rəsulu (s.a.s)-na oddan xilas olmaq üçün itaət etmisiz.Bu əmri Rəsulullah (s.a.s)-a çatmamış yerinə yetirməyin.Əgər O bunu bizə əmr etsə bunu edərik.”
Peyğəmbər (s.a.s)-in yanına çatanda onlar bu hekayəni ona danışdılar.O isə cavabında dedi: “Əgər siz bu oda girsəydiz,artıq oradan Qiyamət günü qopana qədər çıxmayacaqdınız.Həqiqətən, itaət şəriətin hüdudları çərçivəsində olmalıdır.”Bu hədisi Buxari və Müslim rəvayyət etmişlər.
“özünüzdən olan rəhbərlərə” sözlərinə gəlincə,alimlərin əksəriyyətinin görüşünə görə bu əmr,güc,hökm sahibi olan hər kəsə,həmçinin alimlərə şamildir.
“Əgər bir şey haqqında mübahisə etsəniz, Allaha və Axirət gününə inanırsınızsa, Allaha və Onun Elçisinə müraciət edin.”
Allah Təala bildirir ki,istənilən mübahisəli məsələ üçün müsəlmanlar Allah və Rəsulunun hökmünə müraciət etməlidirlər.Necə ki,digər ayədə buyrulur: ”İxtilafa düşdüyünüz şeylər barəsində hökm vermək ancaq Allaha aiddir.” (İbn Kəsir təfsiri c.1,səh.436)
Əbul Qasim əl Qəzvini bu ayənin şərhində yazır: ”Bəzilərinə görə “özünüzdən olan rəhbərlərə” ayəsinə sərkərdələr,bəzilərinə görə isə alimlər aiddir.”Amma,bu ifadəyə hər iki məfhum daxildir.” (“Muxtəsər şuabul iman” səh.139)
İmam Qurtubi yazır: “Cabir ibn Abdullah və Mücahid hesab edirdilər ki,”ulul əmr”sözündən Quranı və elmi bilənlər nəzərdə tutulur.Həmçinin,İmam Malik də bu rəydə idi.Dəhhaq da bu fikirdə idi: “Uca Yaradan fəqih və din alimlərini nəzərdə tuturdu.”
Mücahiddən nəql olunur ki,burada nəzərdə tutulanlar səhabələrdir.İkrimə burada Əbu Bəkr (r.a) və Ömər (r.a)-i də nəzərdə tuturdu. Süfyan ibn Ueyynə Hakəm ibn Əbandan rəvayyət edir ki,İkrimədən ağasından övlad dünyaya gətirən cariyyə baradə soruşdular.O,dedi ki,belə qadınlar azad edilməlidir.Ondan bunun dəlilini istədikdə isə dedi: “Allaha və Elçisinə itaət edin, həm də özünüzdən olan rəhbərlərə şəriətə uyğun şəkildə itaət edin. ”Ömər (r.a) əmr sahiblərindən idi.O,deyirdi ki,hətta cariyyə ölü uşaq dünyaya gətirSəddə onu azad etmək lazımdır. İbn Keysan “aranızdan olan əmr sahibləri”-dən məqsəddin insanların işlərini idarə edənlər və elm əhli olduğunu deyərdi. Ən doğru rəy isə burada birinci və ikinci rəylərdir.” (“əl Camiul əhkamul Quran” c.5,səh 297)
İmam Buxari Səhihində: “İbn Ömər (r.a) Rəsulullah (s.a.s)-in belə buyurduğunu deyir:”Eşitmək və itaət etmək Allaha asilik əmr edilmədikcə vacibdir.Ona görə əgər Allaha asilik əmr olunarsa nə dinlənilər,nə də itaət olunar.” (Səhih №2955)
Suyuti yazır: “Ey iman gətirənlər! Allaha və Elçisinə itaət edin, həm də özünüzdən olan rəhbərlərə şəriətə itaət edin...” yəni,sizi Allaha itaət etməyə çağıran rəhbərlərə.” (“Təfsir Cəlaleyn”c.1,səh 257)
Sabuni yazır: “Ey iman gətirənlər! Allaha və Elçisinə itaət edin Quran və Sünnəyə tabe olmaqla itaət edin.Allahın dininə itaət edən rəhbərlərə,möminlərə itaət edin.Amma,asilikdə isə itaət yoxdur.” (“Səffətul təfasir”c.1,səh 540)
Məvdudi kitabında yazır: ”Bu ayə özündə İslamın bütün dini,mədəniyyəti və ictimai əsaslarını ehtiva edir.Bu ayədən aşağıdakı nəticələr çıxır:
1) Ən əsas sözsüz itaət Allaha məxsusdur.Müsəlman hər şeydən öncə onun quludur.Ona görə mömin və müsəlman toplumu ilk öncə Allahla möhkəm rabitə qurmalıdırlar.Bu dünyada olan digər əlaqələr və dəyərlər isə ikinci plana keçir.İnsanlar Allahla bağladıqları əhdlərinə sadiq qalmalıdırlar.İstənilən digər öhdəliklər buna müxalif olmasa həyata keçirilə bilər.Allaha asilik sayılan hər şey tərk edilməlidir. Rəsulullah (s.a.s) buyurur: “Allaha asilikdə məxluqa itaət yoxdur.”
2) İslamın ikinci önəmli əsası Peyğəmbər (s.a.s)-ə itaətdir.Bu yeganə üsuldur ki,bunun vasitəsi ilə Allaha itaət olunur.Axı Peyğəmbərlər yeganə kanaldır ki,onların vasitəsi ilə Allah Təalanın bəyanları və buyruqları bizə çatır.Beləliklə,biz Allaha onun Elçisinə tabe (itaət) olmaqla itaət edə bilərik.Peyğəmbər yolundan ayrılmaq Allaha asilik və üsyan deməkdir.Hədisdə dedyilir: ”Mənə tabe olan Allaha itaət etmiş olur.Mənə asi olan isə Allaha asilik etmiş olur.”
3) İki əsasdan sonra dərəcə etibarı ilə sonuncu yəni,üçüncü əsas gəlir.Bu müsəlmanlar arasından seçilmiş rəhbərlərlə bağlıdır.”Ulul əmr”ifadəsi geniş izah oluna bilən məfhumdur.Müsəlmanların başında duran hər bir səlahiyyət sahibi “ulul əmr”-dir. (Məvdudi “Təfhimul Kuran”)
25) Musəvi yazır: “Məgər onlar zikr əhli deyillərmi? Quranda buyrulur: “Əgər bilmirsinizsə zikr əhlindən soruşun.” Ərəbcə olan nəşrdə haşiyədə Qurtubi,Təbəri və ibn Kəsirin təfsirlərinə istinad edilir.(Məktub 12)
Subhənallah! Şiələrin həyasızlığının həddi yoxdur.Adamda elə bir təəsürat yaranır ki, onlar bizimlə söhbət edərkən sanki,cahil əcnəbilərlə bəhs etdiklərini zənn edirlər və elə güman edirlər ki,istədikləri yalanı dəlil əvəzi yeridə bilərlər.
Allah buyurur: “Biz səndən əvvəl də, özlərinə vəhy etdiyimiz məhz kişiləri elçi göndərmişdik. Əgər bilmirsinizsə, Zikr əhlindən soruşun.” (Nəhl 43)
Digər ayədə də Allah buyurur: “Biz səndən əvvəl də onlara vəhy nazil etdiyimiz ancaq kişilər göndərmişdik. Əgər bilmirsinizsə, zikr əhlindən soruşun.” (Əraf 7)
Təbəri yazır: “Mücahid,Əmaş və İbn Abbasa görə “zikr əhlindən” məqsədd əvvəlki ümmətlərdən olan kitab əhli kimsələrdir.”(Təbəri təfsiri Nəhl 43)
Ərəb müşriklərə onların arasından çıxan birinin peyğəmbərlik iddiası etməsi qəribə gəlirdi. İbn Kəsir bu ayənin təfsirində yazır:
“Dəhhaq İbn Abbasdan nəql edir ki,Peyğəmbər (s.a.s) risalət ilə qövmünə gəldikdə müşriklər dedilər: “Allah bizim kimi bir məxluqu elçi göndərməkdən münəzzəhdir.” Cavab olaraq Allah onlara buyurdu: “İçərilərindən bir adama: “İnsanları qorxut və iman gətirənləri müjdələ ki, özlərinin Rəbbinin dərgahında onların etdikləri yaxşılıqların mükafatı vardır!”– deyə vəhy etməyimiz insanlara qəribəmi göründü? Kafirlər: “Sözsüz ki, bu, açıq-aşkar bir sehrbazdır!”– dedilər.” (Yunus 2) və bu ayə “Biz səndən əvvəl də, özlərinə vəhy etdiyimiz məhz kişiləri elçi göndərmişdik. Əgər bilmirsinizsə, Zikr əhlindən soruşun” Burada kitab əhli nəzərdə tutulur.Yəni,onlara göndərilən elçilərin kim olduğunu soruşun. Onlar insan idilər,yoxsa mələk? Əgər mələklər olublarsa qəbul etməyin,amma insan olublarsa Muhəmməd (s.a.s)-in risalətini inkar etməyin.” (İbn Kəsir “Təfsir”Nəhl 43)
Qurtubi yazır: “Bu ayə Məkkə müşrikləri haqqında nazil olmuşdu.Onlar deyirdilər ki, Allah bizim kimi bir məxluqu elçi göndərməz.O niyə bir mələk göndərmədi? Cavabında Allah buyurdu: “Ey Muhəmməd! “biz səndən əvvəl də əvvəlki ümmətlərə Adəm övladlarından məhz kişiləri elçi göndərmişdik.Əgər bilmirsinizsə, Zikr əhlindən soruşun”
Süfyan dedi: “Burada iman gətirmiş kitab əhli nəzərdə tutulur.Onlardan siz əvvəlki elçilərin də insan olduğunu öyrənmiş olarsız.” (“əl Camiul əhkamul Quran” Nəhl 43)
Nə Qurtubinin,nə də İbn Kəsirin təfsirlərində bu ayənin Əhli beyt haqqında nazil olduğuna dair bir işarə görmədim. Yalnız Ənbiya surəsində bir ayəyə izah olaraq Qurtubi Cabir Cufidən rəvayyət edir ki,Əli (r.a) demişdir: “Biz zikr əhliyik.”
Cabir Cufi kimdir? Cabir ibn Yezid ibn Haris Cufi Kufi şiədir.Nəsai onun haqqında (“Duafa” №100,səh 71) deyir: “Mətruk (tərk olunmuş) ravidir”
Yəhya Qəttan deyir: “Yalançı və heçnədir.” (“Mizanul itidal” 1/379/№1425)
Zəhəbi “Muğni fi duafa” (№1079) kitabında bir sıra alimlərin onu yalanda ittiham etdiklərini demişdir.
Fərz etsək ki,bu rəvayyət səhihdir,bu məgər zikr əhlinin yalnız onlar olduğuna işarədir? Əli ibn Əbu Talib deyir: “Biz” Məgər bu sözü “biz-səhabələr” olaraq izah etmək olmazmı?
26) Əbdulhüseyn yazır: “Məgər Nisa surəsi 115-ci ayədə bəhs edilən məhz “möminlər” onlar deyildir?” Allah Təala buyurur: “Hər kəs doğru yol ona bəlli olduqdan sonra Peyğəmbərə qarşı çıxsa və möminlərin yolundan başqa bir yolla getsə, onu üz tutduğu yola yönəldər və Cəhənnəmdə yandırarıq. Ora nə pis dönüş yeridir.” (Nisa 115) (Məktub 12)
Allah Rəhmandır! Bu məktub və Əzhər şeyxinin buna cavabı bu kitabın yalan və təhrif üzərinə yazıldığına dəlildir! Necə ola bilər ki, Əzhər şeyxi Hüseynin qulunun belə sayıqlamalarına bir cavab verməsin?
Uca Allah buyurur: “Hər kəs doğru yol ona bəlli olduqdan sonra Peyğəmbərə qarşı çıxsa və möminlərin yolundan başqa bir yolla getsə, onu üz tutduğu yola yönəldər və Cəhənnəmdə yandırarıq. Ora nə pis dönüş yeridir.” (Nisa 115)
Məgər yalnız Əhli beyt mənsubları möminlər sırasına daxildir? Bu ayə dəlildir ki,şiə-rafizi-imamilər odda yanmağa məhkumdurlar.Çünki,onlar möminlərdən üz döndərmişlər!Onlar Peyğəmbər (s.a.s)-in demək olar ki,bütün tələbələrindən üz döndərmişlər.Bu ayə dəlildir ki,bütün ümmət haqq yoldan aza bilməz.Suyuti bu ayənin təfsirində yazır: “Tirmizi və Beyhəqi İbn Abbas (r.a)-dan rəvayyət edirlər ki,Peyğəmbər (s.a.s) buyurdu: “Allah heç vaxt mənim ümmətimi (və ya bu ümməti) zəlalət üzərində birləşdirməz və Allahın əli camaatın üzərindədir.” (“Durr əl mənsur” Nisa 115)
İmam Qurtubi yazır: “Bir sıra alimlər hesab etmişlər ki,bu iki ayə İbn Ubeyrək haqqında, o oğurluq etdiyi zaman nazil olmuşdu.Peyğəmbər (s.a.s) cəza olaraq onun əlinin kəsilməsinə hökm etdikdə o dindən dönərək,Məkkəyə qaçmışdı.” (“əl Camiul əhkamul Quran” Nisa 115)
Həmçinin, yazır: “Dəhhaq dedi: “Bir qrup Qureyşli Mədinəyə gələrək İslamı qəbul etmişdi.Sonra dindən dönərək Məkkəyə qayıtmışdılar.Buna görə Allah bu ayəni nazil etdi.” (həm.yer)