Тошкент «Янги аср авлоди»

Нахарад он, ки оқил аст ба фулус.

---

Он ки ғарра бар жулуси у,
Бар умеде, ки шуд варо побўс.
Навбати даври Маллахон ки расид,
Пири фартут зад ба номаш кус.
Давр омад бар ў талаби ин кард,
Ки надонист ки мешавад маъюс.
Мисли пешиниён ба ақци худ,
Чу даровард пирасол арус,
Тож бар сари мақр ба тахти шахи,
Карда он дар замон ба вақти нуҳус.
Торихаш чашми ў чунин бар ман,
Хабаре дод хурд ў афсус.
«Маллахон соли асб зин карда,
Такупў карда шуд қарини жулус»
[Келин либосини кийган қари зол кампир,
Ҳаммани афсус едириб алдайди.
Бу ёши ўтуб қолган беномус қиз,
Ҳар нафасда юзта куёвни ихтиёр қилади.
Ақлли кишилар уни никоҳига олсалар,
Қучоқлаб, ^еч ^ачон уни ўполмайдилар.
У гарчи олтину тақинчоқлар билан ясанган бўлса ҳам, 
Ақлли одам уни пулга сотиб олмайди.
Унга ўтиришни орзу қилган киши,
Бу умид билан унинг оёғини ўпди.
Маллахоннинг давр навбати етиб келгач,
Бу кампир унинг номига ноғора чалди.
Даври келгач, уни талаб фщди,
У маъюс бўлуб қолишини билмади.
У узидан аввал ўтганлар каби,
Бу қари келинни нико^га олди.
У на^с замон юз берган пайтда,
Бошига тож 
1
$йиб, тахтда қарор тодди.
Бунинг тарих йилини қидирган эдим,
У афсус еган ҳолда бунинг хабарини берди, 
«Маллахон от йили эгарга чиқиб,
Такупу билан тахтга ўтирди»].
Мисраи сонидаги «жулус» калимасини мисраи аввалга 
қўшган ҳолда 1275-нчи /1858 тарих ^осил бўладур.

---