Türkmen d I l I n I ň DÜŞÜndirişLI

SALAMLAŞMAK [sala:mlaşmak], işl. Birine 
salam bermek, salamyny almak; saglyk-amanlyk 
soraşmak. 
SALAMLAŞMAZLYK [sala:mlaşmazlyk], iş 
ady. Salam alyşmazlyk, sag-gurgunlyk soraşmazlyk. 
SALAMLAŞYBERMEK 
[sala:mlaşyvermek], 
işl. Salamlaşyp başlamak. Sen ol otagdakylar bilen 
salamlaşyber, menem häzir yzyňdan bararyn. 
SALAMLAŞYŞ 
[sala:mlaşyş], 
iş 
ady. 
Salamlaşmak ýagdaýy. 
SALAMNAMA [sala:mna:ma], at, k.d., ser. 
Salam: salam haty. Mejnunyň atasy oňa salamnama 
ýazdyrdy we ony bir adamdan iberdiler (

Leýli – 
Mejnun

). 
SALATY, syp. Ýurtýykan, bozuk, ýaramaz (aýal 
hakynda). 
SALATYN [sala:tyn], at, kön.s. Soltan, patyşa; 
hökümdar, hakim. 
◊ Salatyn boýly uzyn, görmegeý, syratly. Bir 
salatyn boýlym sallanyp geldi (

Saýatly – Hemra

). 
SALAWAT [salowa:t], at. 1. Alkyş. Münen aty 
ýer böwsen, Geýen dony gül öwsen, Gidende çapar 

---

233 
atly, Gelende salawatly (Halk döredijiliginden). 2. 
Oglana dakylýan at. 
SALAWMALEÝKIM [salowma:leýkim], at. 
Erkek adamlaryň biri-birine duşanda berýän salamy. 
Diňe Nurulla golaý gelip: – Salawmaleýkim, 
Magtymguly aga! – diýip, ýylgyryp, elini uzadandan 
soň, tanyş sypat huşuna geldi (G. Kulyýew).  
SALÇY [sa:lçy], at. Sal sürýän adam. 
SALDAM [sallam], at. 1. El bilen göterilip 
görlende duýulýan agram, agyrlyk. Daşyna solak 
gyzyl gülli çit çekilen galyň kitap ellerine saldam 
berip dur (N. Saryhanow). 2. Agyrlygyň öz-özünden 
salýan agramy. Agyr gozalar öz saldamyna yranýardy 
(B. Kerbabaýew). 
◊ Saldamyna goýbermek öz ugruna, öz badyna, 
öz hereketine goýbermek. Sen byçgyny öz saldamyna 
goýbereňok! (B. Kerbabaýew).