TERTIPLEŞMEK [terti:pleşmek], işl. 1. Bir
zady tertibe, düzgüne salyşmak, ýerbe-ýer goýuşmak.
2.
Tertip-düzgüni
gowulaşmak,
oňatlaşmak,
kadalaşmak,
düzgünleşmek.
Çagalar has-da tertipleşipdir. TERTIPLEÝIŞ, iş ady. Tertiplemek ýagdaýy.
TERTIPLI [terti:pli], syp. 1. Dogry düzgünleşen,
jaýba-jaý, ýerbe-ýer edilen, düzgüne salnan. Ol kitaplary tertipli ýerleşdirip goýupdyr. 2. Özüni
tertip-düzgünli, edepli alyp barýan. Mugallym okuwçylardan tertipli oturmagy talap etdi. 3.
Düzgün-nyzamly; edepli. Okuwçylar köçe bilen tertipli ýöräp barýardylar. TERTIPLILIK [terti:plilik] at. Tertibi barlyk,
tertipsiz dällik, tertipli bolmaklyk. Ol jaýlaryň arassalygyna, öý goşlarynyň tertipliligine seredip çykdy. TERTIPNAMA [terti:pna:ma], işl. Döwlet
tarapyndan, jemgyýetçilik birleşigi ýa-da başga bir
ýuridik şahs tarapyndan bellenen düzgünleriň
toplumy, düzgünnama, esasnama.
TERTIP-NYZAM [terti:p-nyza:m] at, ser. Tertip-düzgün.
TERTIPSIZ [terti:psiz], syp.1. Tertipli däl,
jaýba-jaý, ýerbe-ýer edilmedik, düzgüne salynmadyk.
365
Tertipsiz goýuşdyrmak. 2. Özüni bitertip alyp barýan,
edepsiz. Çagalar bagynda özüni tertipsiz alyp barýan çaga ýok. TERTIPSIZLIK [terti:psizlik] at. Tertibi ýokluk,
tertipli dällik, tertipsiz bolmaklyk.
TERZ, at. Boluş, ýagdaý. Bu sözi eşidip, Öwez han ol aýalyň terzine garady, görse ýamanlyk çykjak däl (
Görogly
).
