ёнида у нафақат ахлоқий-маънавий, балки эстетик восита-
лардан ҳам фойдаланади. Масалан, диний маросимлар ўтка-
зиладиган жойлар — масжид, черков, синагогаларни безаш-
га катга эътибор берилади. Бундай жойларда булган киши
нинг руҳиятида ўзгаришлар юз беради. Буни христианлик
нинг католицизм йўналиши мисолида \ам кўрсатиш мум
кин. Черковнинг ички ва ташқи қисмлари рассомчилик,
ҳайкалтарошлик асарлари билан безатилади, маросимларга
тантанали туе берилади, хор ва орган мусиқасидан фойда-
ланилади. Диндор черковдан ўзини енгил ҳис қилиб чиқади,
диний билими кенгаяди, эътиқоди мустаҳкамланади.
Ислом динида ҳам бадиий-ҳиссий усуллардан усталик..
билан фойдаланилади. Масалан, Қуръонни ёки бирор-бир
дуони қироат билан ўқиш, оғзаки нутқ маданияти, нотиқ-
лик санъати усулларидан фойдаланиш ёрдамида бажарила-
ди. Таъкидлаш жоизки, аксарият дин пешволари ва аллома
лар нутқининг таъсирчанлиги ҳатто баъзи машҳур профес-
сорларникидан \ам устун туради.
Дин таркибида эътиқод ҳам муҳим ўрин эгаллайди.
Эьти-
қод —
кишининг муайян ҳодиса, унинг хосса ва хусусиятлари
ҳаққоний эканлигига ишончи. Ишонч эътиқоднинг асосини
ташкил этади. Бироқ ҳар қандай ишонч ҳам эътиқодга айла-
навермайди. Гарчи ишонч ва эътиқод бир-бирига жуда яқин
ва ўхшаш бўлса-да, бироқ улар ўртасида фарқ ҳам мавжуд.
Одатда, эътиқод деганда диний эътиқод тушунилади. Асли-
19 -
да, эътиқод диний ҳам, дунёвий ҳам бўлиши мумкин. Диний
эътиқод ғайритабиий кучлар ва ҳодисаларга ишониш, сиги-
ниш орқали шаклланади. Эътиқоднинг дунёвий кўриниши эса
Do'stlaringiz bilan baham: |