Ўзбекистон республикаси соғЛИҚни сақлаш вазирлиги тошкент тиббиёт академияси

1.2.Тиббий жамоадаги муносабатларнинг этик жиҳатлари
Жамоа – бу муайян мақсадга мувофиқ фаолият асосида одамларни бирлаштиришнинг ташкилий шакли. Жамоа ўз ривожланишида 3 босқичдан ўтади:
1. Биринчи босқич етарли даражада уюшқоқлик, барча одамларнинг бирдамлиги, фақат расмий равишда бир жамоага бирлаштирилганлиги билан ажралиб туради.
2. Бу унинг характеристикаси шундаки, жамоада муносабатларни яхшилашни, уларни юқори даражадаги профессионал даражага кўтариш-ни хоҳлайдиган одамлар бор.
3. Бу ривожланган жамоатчилик фикри, жамоавий шаклланган меъёрлар, уларнинг ҳар бирининг ҳаракатлари ҳақидаги фикрлари билан тавсифланади.
Тиббий гуруҳ таркиби.
I. Талаблар ва этик меъёрлар
- ташқи маданият қоидалари;
- ички маданият қоидалари (дўстлик, коллегиаллик, ўзаро ёрдам ва ўзаро талабчанлик ва бошқалар).
II. Жамоа бошқаруви.
III.Тиббий ходимнинг ишбилармонлик муносабатлари этикаси.
I. Талаблар ва этик меъёрлар
1. Ташқи хулқ-атвор маданияти қоидалари: - одоб-этика, одоб-этика қоидалари, одоб-этика ва ташқи кўринишга мос келиш (поклик, кийим-кечак, поябзал ва ҳоказоларнинг частотасини кузатиб бориш одати), яъни бу тиббий одоб-этика қоидаларининг таркибий қисмлари.
- саломлашиш шакли ва ҳамкасблар ва беморлар орасида ўзини тутиш қобилияти, вазият ва шароитга мувофиқ суҳбат ўтказиш қобилияти ва бошқалар. Афсуски, тиббиёт ходимлари, айниқса, ёшлар орасида ташқи кўринишга бепарволик бор. Хулқ-атворнинг ташқи маданияти талабларидан бири бу ўзаро хушмуомалалик талабидир. Бу, авваламбор, танишликни кўрсатмасдан, саломлашиш қобилиятига тегишли. Эҳтиёткорлик ва хушмуомала бўлиш жуда муҳимдир. Ҳамкасбингиз билан, айниқса, катта ёшдагилар билан суҳбатлашаётганда, суҳбатдошни унга нима деб ўйлаётганини ифода этишга аралашмасдан тинглаши керак, кейин, агар бунга эҳтиёж бўлса, хотиржамлик билан баҳслашинг, аммо қўполлик ва шахсий ҳужумларсиз. бу бепарволик ва муросасизликдан далолат беради Ташқи хулқ маданияти, Антон Семенович Макаренконинг сўзларига кўра, ҳар бир жамоа учун нафақат фойдали, балки уни соддалаштиради.
2. Ички маданият қоидаси - меҳнатга муносабати, интизоми, дўстона муносабати ва коллегиаллик ҳисси. 1947 йилда Жаҳон тиббиёт бирлашмаси ташкил этилди. 1948 йилда ВМА "Женева декларациясини" қабул қилди - бу қасамёд бўлиб, унинг матни ВМАга қўшилган шифокорлар томонидан эълон қилинади . Ва 1949 йилда халқаро тиббий этика кодекси қабул қилинди . Бу профессионал тиббиёт этика меъёрларини батафсилроқ белгилайди. Ушбу кодекс 3 қисмга бўлинган:
1. "Шифокорларнинг умумий вазифалари"
2. "Беморларга нисбатан шифокорларнинг вазифалари".
3. "Шифокорларнинг бир-бирларига нисбатан мажбуриятлари" - коднинг энг қисқа қисми : "Шифокор ҳамкасбларига нисбатан ўзини тутиши каби ўзини тутиши керак ". Ушбу тамойил бошқа бир этик "олтин қоида" билан умумий бир нарсага эга - "бошқалар сизга нима қилишини истасангиз, улар билан сиз ҳам шундай қилинг".