ФАРҚИ АДАБИЁТИ БАДЕӢ АЗ ИЛМ
Дар бораи таносуби шеъру илм дар афкори классикони форсу тоҷик низ андешаҳои рангин ба назар мерасанд. Чунончи, Шамси Қайси Розӣ, Амир Хусрав ва дигарон фазилати илмро бар назм болотар дониста, нисбат ба илм зудтар рафта расидани таъсири шеърро эътироф намудаанд. Дар ин хусус Амир Хусрав чунин мегӯяд: «… шеър болотар аз ҳикмат (илм) бошад ва ҳикмат дар таҳи шеър дохил бувад ва шоирро ҳаким (олим) тавон хонд, аммо ҳакимро шоир натавон набишт. Ва сеҳрро аз баён мефармоянд, на баёнро аз сеҳр. Пас шоирро соҳир тавон гуфт ва соҳирро шоир натавон шумурд».
Хулоса, ҳам асари илмӣ ва ҳам асари бадеӣ ба хонанда дар бораи қонунияти ҳаёт донишу маърифат медиҳанд. Ҷаҳонбинии хонандаро бо маълумоти саҳеҳ бой мегардонанд. Аммо бар замми ин моҳияти асарҳои бадеӣ боз дар он аст, ки ба тасаввуроти хонанда таъсир бахшида, фикр ва ҳисси наҷиби ӯро бедор менамояд.
Ба ҳамин мақсад сухани бадеии нависанда бояд ҳамеша
возеҳ, зиёкор бошад ва худи суханвар бояд доимо кӯшиш
кунад, ки ҳодисаҳои зиндагиро ба назари хонанда бо
образҳои бадеӣ муассир намоён сохта, ба ҷисму ҷони
он таъсир бахшад.
Шарҳи луғат
Тафсир – шарҳдиҳӣ, маънидод; шарҳ, баён.
АДАБИЁТ 7
НАВЪҲОИ ҶИНС ВА ЖАНРҲОИ АДАБӢ
Тамоми адабиёти бадеӣ ба се ҷинс тақсим мешавад
Навъҳои ҷинс
. Ҷинси эпикӣ (ҳамосавӣ)
Ҷинси драмавӣ
Ҷинси лирикӣ (ғиноӣ)
АДАБИЁТ 7
НАВЪҲОИ ҶИНС ВА ЖАНРҲОИ АДАБӢ
Заминаи асосии ба ҷинсҳо тақсим кардани адабиёти бадеӣ қонунияти дохилии он ба ҳисоб меравад.
Агар мо қонунияти дохилии адабиёти бадеиро дар асоси муҳимоти ботинии он чун образ (муҳокот), характер (хислат), зиддият, қиёфа (портрет), забон ба назар гирем, асарҳои бадеӣ ба се гурӯҳ эпикӣ, драмавӣ ва лирикӣ ҷудо мешаванд.
Эпос
|
Лирика (ғиноӣ)
|
Драма
|
|
Do'stlaringiz bilan baham: |
