Adabiy janrlar reja: Adabiy tur va janrlar haqida tushuncha Eposning xususiyatlari

qahramoni insonning ichki tuyg’ularidir. 
Shu sabab, bugungi kunda ―liro-epik tur‖ (she’riy roman, doston, ballada, masal, oda)ni, ―tarixiy-badiiy tur‖ (ocherk, 
reportaj, kundalik)ni (L.Timofeyev) ixtiro qilish asossiz, chunki ularning ―o’zlarigagina‖ tegishli bo’lgan – predmetlari 
(narsaning belgilari) yo’q. Shuning uchun ham V.Belinskiiy ―Poeziyaning hamma turlari... faqat uchta, bundan ortiq bo’lishi 
mumkin emas‖ – deydi va biz ham ayni shu haqiqatdan kelib chiqib, tur va janrlarning qonuniyatlarini ochishga o’tamiz. 

---

 Bundan aniqlashadiki, har bir turning predmetiga binoan, badiiy asarni vujudga keltiruvchi barcha vositalar – xarakter, 
syujet, konflikt, badiiy til va hokazo unsurlar ham turfa xil xususiyatlar kasb etadi. 
E P O S 
Eposda xalqning taqdiriga ta’sir ko’rsatgan buyuk voqealar olingani uchun uning bosh qahramoni tarixdir. Shu sabab 
unda xalq taqdiri ham, alohida shaxs taqdiri ham dunyoviy ahamiyatga ega bo’lgan tarixiy voqeaga bog’liq bo’ladi, ana shu 
tarixiy voqea ularni yurgizib - turg’izadi, taqdirini hal etadi. 
Bundan ko’rinadiki, eposda odam emas, voqea hukmronlik qiladi. Shu asosga ko’ra, uning o’ziga xos qonuniyatlari 
quyidagicha voqye bo’ladi: 
1. Muallifning hayotga munosabati nuqtai-nazaridan. 
Eposda san’atkor hayotni ―Xuddi Gomerdek, voqeani uning o’zidan ajralgan bir narsa sifatida‖ (Aristotel) tasvirlaydi. 
―Bunda shoir ko’zga ko’rinmaydi; plastik muayyan dunyo o’z-o’zidan taraqqiy etadi, shoir esa o’z-o’zidan vujudga kelgan 
hodisaning go’yo oddiy bir hikoyachisigina bo’lib qoladi‖ (V.G.Belinskiy). Bu xolislik, ob’ektivlikdir. 
2. Vaqt hissi nuqtai - nazaridan. Eposda hikoya qilinayotgan o’tmish voqealari bilan asar yaratilayotgan vaqt o’rtasida 
uzoq yoki yaqin muayyan bir masofa bo’ladi. San’atkor qachonlardir bo’lib o’tgan voqeaning hikoyachisi tarzida ish 
ko’radi. Jumladan, ―O’tgan kunlar‖dagi voqealar XIX asrning ikkinchi yarmida bo’lib o’tadi va uni A.Qodiriy XX asrning 
yigirmanchi yillari (1926)da hikoya qiladi. 
3. Hajmi va tashqi ko’rinishi jihatidan. Eposning hamma xislatlarini o’zida jamlagan romanni ko’rsak, u hajman katta 
asardir. Tashqi ko’rinishi jihatidan u ko’plab bo’lim va boblardan iboratdir. 

---

4. Xarakter. Hayot bir azim daryo bo’lsa, epos shu azim daryoni butun ko’lami va salobati bilan qamrab olishga harakat 
etadi (I.Sulton). Ana shunday ko’lamdorlik va voqeabandlik tasvirlanayotgan xarakterlarning ham barcha yetakchi qirralarini 
(tug’ilgandan to vafotigacha bo’lgan hayot yo’li va faoliyatini ko’rsatish orqali) kashf etishga, g’oyaga muvofiq tarzda ikir-
chikirigacha batafsil tasvirlashga imkoniyat tug’diradi. 
Jumladan, Tohir Malikning ta’kidlashicha, u to’rtta kitobdan iborat yaxshi qissa – ―Shaytanat‖ ustida 17 yil (asarni 1984 
yilda boshlagan) ishlagan, unda salkam 200 ta obraz bor, shulardan 50 tasi asosiy obrazlardir (―Ma’rifat‖ gazetasi, 1 dekabr 
2001 yil).
5. Syujet. ―Voqea – xarakterni ko’rsatish‖ (R.Uellek va O.Uorren) san’ati ekan, xarakterni ochish vositasi – syujetdir, 
syujet o’z navbatida asardagi obrazlarning o’zaro aloqalari, ularning tashkil topib borishi va rivojlanishi tarixidir. Shu sabab u 
eposda to’lib-toshib yashaydi. Epos ko’p hayotiy tafsilotlarni yoqtirgani uchun syujet barcha imkoniyatlarni ochib beradi. 
Syujet asarning mavzuiga, g’oyasiga muvofiq yaratiladi, ya’ni u asardagi voqealar mantig’idan xarakterlar mantig’i, 
xarakterlar mantig’idan voqealar mantig’i kelib chiqadigan universal qonuniyatga bo’ysinadi. Xarakter va voqea o’rtasidagi 
uyg’unlik, hamkorlik shu darajada bo’lishi lozimki, voqea xarakterni yaqqol ko’rsatishga, xarakter o’z navbatida voqea (tipik 
sharoit)ning mohiyatini tushunishga kalit bo’lishi lozim. Pirovardida shu kalit g’oyaning tirikligini, yuquvchanligini ochishi 
shart. Shu qonuniyat asosida epik asarda (masalan, ―O’tkan kunlar‖da uchta yo’nalishdagi voqealar...) syujetning ko’plab 
yo’nalishlari bo’ladi va voqealar silsilasi muayyan bosqichlar (muqaddima – dastlabki holat – tugun – voqea rivoji – 
kulminasion cho’qqi – yechim - xotima) bilan o’sib boradi. 
6. Badiiy til. Eposda muallif nutqi va personajlar nutqi bir-biri bilan murakkab bog’lanishda to’liq voqye bo’ladilar. 
Muallif barcha asarlarining hikoyachisi bo’lgani sabab, u ―qo’mondonlik‖ vazifasini bajaradi: har bir personajning o’rnini, o’y-

---

kechinmalarini, fikr-mushohadalarini, shart-sharoitni... so’zlar orqali tasvirlaydi, asardagi fikr-g’oyaning ro’yobi yo’lida ularni 
harakatga soladi. Bu holatlarni bir-biriga bog’lab, kitobxonga tushuntiradi. Ayni paytda, ma’naviyati, salohiyatini ta’sirchan 
qilib ochib beradi. Chunki har bir odamning nutqida uning bo’yi-basti (ruhiy kayfiyati, his-tuyg’ulari ham) aks etadi, shuning 
uchun ham so’z-xarakter ko’zgusi sanaladi‖. 
LIRIKA 
V.G.Belinskiy yozganidek, ―lirik asarning mazmuni ob’ektiv voqeaning taraqqiyoti emas, uning mazmuni - subyektning 
o’zi va u orqali o’tgan hamma narsadir... kishini mashg’ul etgan, to’lqinlantirgan, shodlatgan, qayg’uga solgan, zavqlantirgan, 
tinchitgan, hayajonlantirgan nima bo’lsa, qisqasi, subyektning ma’naviy hayotini tashkil qilgan hamma narsa, subyekt ichiga 
nima kirsa, unda nima paydo bo’lsa, shularning barchasini lirika o’zining qonuniy boyligi kabi qabul qiladi‖ (Tanlangan 
asarlar, 184-bet). 
Demak, lirikaning bosh xislati shoir qalbida yuz beradigan kechinma, shu kechinma uyg’otgan tuyg’ularni so’z orqali 
voqye qilish san’atidir.
1. Muallifning hayotga munosabati nuqtai-nazaridan. San’atkor ―o’z shaxsini o’zgartirmasdan, o’z-o’zligicha 
qoladi‖(Aristotel). ―Bunda poeziya ichki dunyo elementida, sezuvchi va fikrlovchi xayol doirasida qoladi; bunda ruh tashqi 
reallikdan o’tib, o’z ichiga o’zi yashirinadi va tashqi dunyoni o’zida aks ettirgan ichki hayotning mislsiz jilo va jilvalarini 
poeziyaga hadya etadi. Bunda shoirning shaxsiyati birinchi planda namoyon bo’ladi, biz hamma narsani faqat va faqat u 
orqaligina qabul etamiz va anglaymiz‖ (V.Belinskiy). Bu shaxsiylik, subyektivlikdir. 
2. ―Vaqt hissi‖ nuqtai-nazaridan. Lirik asarni: