Adalet Menzili

[17]
[18]
Adalet Menzili
Adil Yakubov
43

---

— Gel bir kucaklaşalım, oğlum!- dedi.
Baba oğul birbirleriyle kucaklaştılar. Son bir yıl içinde boyu babasının
boyuna ulaşan Laçin, Burgut’u kollarıyla sıkıp havaya kaldırarak şöyle bir
çevirdi:
— Yoncalığa bağlayayım mı, baba?- dedi yarı şaka, yarı ciddi âhenkte.
Sonra gözleri yaşlı anasına döndü. Mercanay’a ne olduysa, sevinse de
ağlıyor, üzülse de ağlıyordu.
— Bir kâse soğuk ayranın var mı, ana? Ben hemen gideceğim! -dedi.
— Daha kapıdan girmeden nereye gideceksin, oğlum?
— Birazdan Taşkent’ten televizyoncular, şairler, muhabirler gelecek.
Bizimle röportaj yapacaklar! -dedi Laçin çocuksu bir gururla- Onlarla
münazara yapacağız baba, yani tartışma!
Suyun Burgut kaşlarını çattı:
— Ne tartışması?
— Hayat konusunda! Yapılan haksızlıklar, iftiralar, hapse atmalar
konusunda.. Yoksa size iftira etmediler mi, baba?
“İster misin oğlu önceki sözlerden bihaber olsun!” Suyun Bur- gut, keyfi
kaçmış vaziyette ellerini oğlunun omuzlarına koydu. Oğlunun omuzları
oldukça gelişmiş, bilekleri bayağı kalınlaşmıştı.
— Oğlum! -dedi adeta yalvarırmış gibi- Öyle cahillik edip olmadık
hayallere kapılmayın. Hükümetle alay edilmez. Dünyayı fethettim diyen nice
kişilerin ağzının payını veren, kaldırıp bir kenara fırlatan bu hükümettir!
Okuyan adamsın, bilmen gerek!
— Biliyorum! -dedi Laçin mağrur bir havayla- Sürgüne gönderirler!
Düşman ilan edip kurşuna dizerler! Kendi vatanı, karısını, çoluğunu
çocuğunu savunmak için çarpışanları “Basmacı!” diyerek vururlar!
Neredeyse yüreği ağzına gelen Suyun Burgut, bir adım geri sendeledi:
— Sen.. Sen bu sözleri nereden duydun? Kim soktu bu mânâsız şeyleri
senin beynine?
— Niye mânâsızmış? -Laçin asâbi bir şekilde güldü- Sonra televizyonlar,
gazeteler ve dergiler durmadan başımıza çorap örmeye çalışıyor! Ben
Adalet Menzili
Adil Yakubov
44

---

Moskova’yı kastediyorum. Sen dağda gezdiğin için gazete falan
okumuyorsun. Televizyon da seyretmediğin için bilmiyorsun!
“Allah Allah! Bu çocuk ne dedi? Kendileri mi söylüyorlar, yoksa birileri
başlarına çorap örmek için mi beyinlerine sokuyor bunları?”
— Bana bak, oğlum! Sizler böyle sözlere fazla bel bağlamayın!.. Kim bilir
hangi niyetle..
— Siz bilmiyorsunuz! -diye çıkıştı Laçin- Öyle iftira ediyorlar ki, insanın
dizlerinin bağı çözülüyor! Bütün Özbek halkı rüşvetçiymiş! Hırsızmış! Hatta
birisi halkı altın küpü üzerinde oturan kobra yılanına benzetti! Bu bahtı kara
halkı kim müdafaa edecek? Kim bu iftiraları yalanlayacak? Gerçekleri kim
ortaya çıkaracak? Şairler gelirlerse, biz bugün bu konularda tartışacağız
baba!
“Gerçekten ne diyordu bu çocuk? Bu durumda onu hapsederlerse oğlu ne
yapardı? Sevgili oğlu, gözünün akı karası, arzu ve ümidi..” Suyun Burgut
birden dağda kopan fırtına gibi yüreğini saran korkunç endişelerle tir tir
titreyip, oğlunu bağrına basası, dizlerine kapanıp “Bırak bu tehlikeli sözleri!
Babana söyledin, başka birine söyleme, oğlum!” deyip yalvarası geldi. Ama
Laçin anasının getirdiği ayranı -o ayranı kımızdan daha çok severdi- bir
dikişte içip “Beni beklemeyin. Toplantıdan sonra kupa alanlarla da ayrı bir
toplantımız olacak” diyerek kapıya doğru yöneldi. Onun peşinden sessizce
bakakalan Suyun Burgut gayr-i ihtiyari:
— Oğlum! -diye çağırdı.
Kaldırgaçın boynunu ve alnını kaşağılamakta olan Laçin başını çevirip
baktı:
— Bir emrin mi var, baba?
Suyun Burgut, sanki oğlunun yüzüne bakmaya cesaret edemiyor- muş gibi
başını önüne eğerek:
— Oğlum! -diye tekrarladı- Allah seni tökezletmesin! Hoşçakal! Ananı
sana, seni Allah’a emanet ediyorum, balam!
Laçin atını kaşağılamaktan vazgeçip babasına baktı şaşkın vaziyette:
— Böyle konuşmanızın sebebi ne, baba? Hayırdır?
Adalet Menzili