ÊBÊ: 84(5O‘)6 t 98 To‘xtaboyev, Õudoyberdi

Beksulton yotgan xona. Beksulton bint bilan o‘ralgan 
oyog‘ini uzatib o‘tirib olgan. Õonada yana uch kishi bor. 
Bir qo‘lida kastryul, bir qo‘lida tuguncha Shokalon bilan 
O‘nboshi kirib boradilar.
SHOÊÀLON: — Ey, o‘tiringlar, o‘tiringlar, bu qizimiz 
yanglishmasam, tadbirkorlar palatasining boshlig‘i, 
mana bu o‘g‘lim hokimiyatdan, kuyovimning qo‘lida 
ishlaydi. Mana bu o‘g‘limni tanimayroq turibman.
BEGONÀ YIGIT: — Àmaki, Remstroydanman. Rais-
ligingizda oldingizga borib turardim-ku.
SHOÊÀLON: — E, bo‘ldi. Àbulvodxozning o‘g‘lisan.
BEGONÀ YIGIT: — Ha, o‘shaman.
SHOÊÀLON: — Bilaman, ko‘ngil so‘rab kelgansizlar. 
Êimning kimligi odamning boshiga mana shunaqa 
tashvish tushganda bilinadi. Muhabbatli bo‘linglar, 
O‘nboshi bilan biz qanday yashagan bo‘lsak, ana 
shunday ahil yashanglar.
ÀYOL: — Rais buva, endi bizga javob beringlar.
SHOÊÀLON: — Tadbirkorlarning boshini silay-
apsanmi axir?
ÀYOL: — Qo‘limizdan kelgancha... O‘nboshi bobo!
O‘NBOSHI: — Labbay, qizim?
ÀYOL: — Bo‘lajak keliningiz ajoyib-da.
O‘NBOSHI: — Àjoyibini tanlaganmiz-da, qizim.
ÀYOL: — G‘isht zavodi «Êo‘kdala»ga qo‘shilganda 
Remstroydan uch million qolgan ekan, o‘shani undi-
rishga yordam bermasangiz, bir to‘yimga aytmayman, 
deb qo‘rqitadi, bir deputat sifatida prokurorga qo‘ng‘ir-
oq qilaman, deb qo‘rqitadi... Endi nima bo‘lgandayam 
deputat-da.

---

305
BEGONÀ YIGIT: — O‘nboshi bobo, Beksulton o‘g‘lin-
gizning ko‘nglini tinchitgani keldik. Pulni o‘tkazdik, 
mana kvitansiyasi.
O‘NBOSHI: — Àbulvodxozga salom aytgin. Dadang 
bilan qirq yillik umrimiz suv boshida o‘tgan-a. Dadang 
bedana ovini yaxshi ko‘rardi. 
ÀYOL: — O‘nboshi bobo, borib keliningizga ayting, 
to‘yiga endi bizni taklif qilsin.
O‘NBOSHI: — Àlbatta aytaman, qizim.  
ÀYOL: — Àgar aytsa «Jonon» raqsiga shunaqa 
o‘ynab berayki, tagobli qizlar qochgani joy topolmay 
qolsin.
Êulisha-kulisha chiqib ketishadi. Õonada Shokalon, 
O‘nboshi, Beksulton qolishadi. 
O‘NBOSHI: — Mana bu qaymoqqa yo‘g‘rilgan qatla-
ma, Sabriniso ammang berib yubordi. Mana bu tuxum 
quymoq, o‘zim pishirdim, yemasang, ham-shiralarga 
berarsan.
SHOÊÀLON: — Men senga tovuq sho‘rva tayyorlab 
keldim. Tovuq sho‘rvani darmon sho‘rva ham dey-
ishadi. 
BEÊSULTON: — Àmaki, chakki ovora bo‘psizlar. 
SHOÊÀLON: — Unday dema o‘g‘lim, nimasi ovora 
ekan buning? Tagimizda mashina, ikkita chol gan-
gur-gungur kelib kelyapmiz... Mana buni mo‘miyoi 
asl, deydilar. Senga deb ataylab Toshkentdan oldirib 
keldim. 
BEÊSULTON  (angishvonadek tugunchani qo‘liga 
olib): — Mo‘miyo?!
SHOÊÀLON: — Ha, mo‘miyo. Eng tozasi, sin-
gan-chiqqanga bundan zo‘ri yo‘q. Ibn Sino hazratlari 
shunday deb yozganlar. Lekin avval do‘xtirlaringga bir 

---

306
ko‘rsatib ol. Õo‘sh, o‘g‘lim, mana bu O‘nboshi o‘rtog‘im 
hurmati, senga bir yaxshilik qilay, viloyat hokimiga 
tayinlab qo‘ymoqchiman, sendan xabar olib tursin.
BEÊSULTON: — Yo‘q, yo‘q, qo‘ying amaki, odam 
uyaladi. 
O‘NBOSHI: — Àmaking Sattor Shokirovich bilan 
juda yaxshi. Yo‘q, dema, bir mo‘ylov qilib qo‘ysa, bas.
Shokalon uyali telefonda hokim bilan gaplashgan 
bo‘ladi, Beksultondan xabar olib turishini ta yinlaydi. 
SHOÊÀLON: — Àna o‘g‘lim, endi hammasi joyida 
bo‘ladi. 
BEÊSULTON: — Àmaki, biram mehribonsizki, 
rahmat.
SHOÊÀLON: — Sen o‘g‘limdek azizsan, tezroq tu-
zalib chiq. O‘nboshi ikkovimiz to‘yingni o‘tkazaylik, 
otang bilan o‘sha kuni bir askiya aytishayki, chiroyli 
so‘zlarim bilan bu cholning belini bukib, to‘shakka 
yotqizib ketay...
* * *